Botswana jest od 1966 r. republiką prezydencką w ramach brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Na obszarze niemal dwukrotnie większym od Polski liczy tylko niewiele ponad półtora miliona mieszkańców. 70 proc. jej terytorium zajmuje pustynia Kalahari, a północno-zachodnią część kraju bagna Okawango. Ma opinię jednego z najbardziej ustabilizowanych państw afrykańskich i chlubi się, że nie uległa częstej na tym kontynencie korupcji. Jej główne bogactwo to diamenty. Wysoki procent mieszkańców zarażony jest wirusem HIV. Botswana przeznaczyła w tym roku na walkę z chorobą AIDS jedną czwartą budżetu – co odpowiada ok. 80 mln euro. System oświatowy zapewnia wszystkim mieszkańcom ukończenie co najmniej 10-klasowej szkoły. Do Kościoła katolickiego należy tylko 5 proc. ludności Botswany. Pierwsi misjonarze dotarli do ówczesnego brytyjskiego protektoratu Beczuany w połowie XIX wieku, ale stałe misje otwarli dopiero pod koniec lat 20. ubiegłego stulecia oblaci Maryi Niepokalanej. Po drugiej wojnie światowej przybyli tam pasjoniści. Obecnie dwie tamtejsze jednostki administracji kościelnej – stołeczna diecezja Gaborone i wikariat apostolski Francistown – liczą łącznie 84 tys. wiernych, 38 parafii, 27 księży diecezjalnych, 44 zakonników – w tym 40 kapłanów, 77 zakonnic i ok. 300 katechistów. Kościół zajmuje się służbą zdrowia i oświatą. Relacje między państwem a Kościołem są w Botswanie dobre. Nawiązanie regularnych stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską zaproponował w październiku 2005 r. watykańskiemu sekretarzowi stanu, którym był wtedy kard. Angelo Sodano, ówczesny prezydent tego afrykańskiego kraju Festus Mogae. Spotkał się z nim w Rzymie na sesji plenarnej FAO. Podjęte wówczas rokowania sfinalizowano dziś zawarciem stosunków dyplomatycznych.