Chodzi o uznanie cudu za wstawiennictwem włoskiej sługi Bożej Giovanniny Franchi (1807-1872), założycielki Zgromadzenia Sióstr Szpitalnych Matki Bożej Bolesnej, oraz męczeństwa sług Bożych: ks. Mario Vergary z Papieskiego Instytutu Misji Zagranicznych i świeckiego katechety Isidoro Ngei Ko Lata, zamordowanych z nienawiści do wiary w Birmie 24 maja 1950 r.

Pozostałe dekrety dotyczą uznania cnót heroicznych 9 służebnic i sług Bożych. Do ich beatyfikacji konieczne będzie jeszcze uznanie cudu przypisywanego ich wstawiennictwu. Jest wśród nich pięciu kapłanów: ks. Maurice-Marie-Matthieu Garrigou (1766-1852) z Francji, założyciel Instytutu Matki Bożej Miłosiernej; o. Clemens (Vinzenz) Fuhl (1874-1935), niemiecki augustianin, zmarły w Boliwii; o. Marceli od Matki Bożej z Góry Karmel (Boldizsár) Marton (1887-1966), węgierski karmelita bosy; oraz o. Romano Bottegal (1921-1978), włoski trapista, zmarły w Libanie.

Dekrety o heroiczności cnót dotyczą też pięciu sióstr zakonnych. Są to sługi Boże: Rosalie Cadron-Jetté (1794-1864) z Kanady, założycielka Instytutu Sióstr Miłosierdzia, opiekunka samotnych matek; María Rosa Teresa Gay Tibau (1813-1884) z Hiszpanii, założycielka Instytutu Sióstr św. Józefa; oraz trzy Włoszki: Maria Oliwia od Ciała Mistycznego Bonaldo (1893-1976) z Włoch, założycielka Instytutu Córek Kościoła, Orsola Mezzini (1853-1919) z Włoch, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Małej Misji wśród Głuchoniemych oraz Maria Scholastyka od Opatrzności Bożej (Orsola Maria) Rivata (1897-1987), pierwsza przełożona Sióstr Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza.

Ostatni dekret uznaje heroiczność cnót sługi Bożego Raffaele Cordero Moliny (1790-1868), katolika świeckiego z Portoryko.