Tekst dotyczy możliwości wprowadzenia badań prenatalnych, które pozwolą ustalić prawdopodobieństwo, że dziecko, które nosi, będzie autystyczne (a zatem i umożliwić wcześniejsze dokonanie aborcji). Autor zauważa, że dopuszczenie takiej możliwości w przypadku potwierdzenia zespołu Downa sprawia, że w Stanach Zjednoczonych rodzi się jedynie 10% dzieci z tą wadą (w Wielkiej Brytanii nieco więcej). Czy jednak dopuścić aborcję u dzieci autystycznych, skoro mogą być pożyteczne dla świata (autystyczni byli najprawdopodobniej Newton i Einstein, na autyzm lub zespół Aspergera cierpią niewidomy pianista Derek Paravicini czy malarz Peter Howson)? - pyta. - Czy wolno zabijać ewentualnych geniuszy? I czy - jeśli odpowiemy na to pytanie negatywnie (uznając, że szkoda potencjalnie wartościowego człowieka) - nie znajdziemy się zbyt blisko "eugeniki w stylu nazistowskim"? "Jest dla mnie dalece nieoczywiste, po której stronie powinniśmy się opowiedzieć" - pisze Magnus Linklater. Choć dodaje, że doświadczenie bycia ojcem chłopca z chorobą dwubiegunową sprawia, że "nie rości sobie prawa do decydowania, kto jest racjonalny, a kto nie", a "pomysł, byśmy mieli możliwość unicestwić przyszłego człowieka tylko dlatego, że może okazać się trudny, budzi w nim instynktowną niechęć."