Stanisław Lenartowicz był reżyserem i scenarzystą filmowym. Urodził się 7 lutego 1921 roku w Dzianowie na Wileńszczyźnie, zmarł w 2010 roku we Wrocławiu. W czasie wojny był żołnierzem AK. Następnie więźniem łagru Kaługi w Rosji. W 1946 roku zamieszkał we Wrocławiu, gdzie ukończył wydział filologiczny na Uniwersytecie, a następnie wydział reżyserii PWSF w Łodzi (1953).

Jego debiutem filmowym był Zimowy zmierzch (1956), który wywołał burzę w środowisku polskiej krytyki filmu. Wyróżniał się przede wszystkim nowym sposobem narracji, a także bogatą w znaczeniu warstwą wizualną, co było zdecydowanie odmienne od obowiązującej poetyki socrealistycznej. W kolejnych utworach Pigułki dla Aurelii (1958) i Giuseppe w Warszawie (1964) poruszał tematykę wojenną, ale proponował jej odheroizowany obraz.

Giuseppe w Warszawie to film ukazujący perypetie włoskiego żołnierza, który dezerteruje z frontu wschodniego, a następnie ukrywa się w mieszkaniu warszawskiego rodzeństwa. Staje się w końcu sprzymierzeńcem Polaków w walce z Niemcami.

nalkowska1 Elżbieta Czyżewska - Giuseppe w Warszawie (1964)

Młodemu Włochowi w trakcie podróży skradziono pistolet maszynowy. Podejrzewa jedną z pasażerek pociągu, Marię (Elżbieta Czyżewska). Podąża więc za nią i pozostaje w jej mieszkaniu. Dziewczyna działa w konspiracji. Wkrótce tytułowy Giuseppe okazuje się być bardzo użytecznym – porusza się zupełnie swobodnie wśród łapanek, wykrada broń Niemcom, itp. Nawet brat Marii, Staszek – fantastyczny w tej roli Zbyszek Cybulski, który marzy wyłącznie o spokoju i z działalnością konspiracyjną nie chce mieć nic wspólnego, zostaje w nią wciągnięty.

ggrzess1988 Giuseppe w Warszawie - Maryśka!!!

Giuseppe w Warszawie to komedia dość śmiała jak na lata sześćdziesiąte. Niewiele filmów tamtych lat traktowało okupację na wesoło. Pokazał, że w tragicznym okresie warszawiaków nie opuszczało poczucie humoru. Film ma wartką akcję. Ekipa musiała się udać aż do Wrocławia, by znaleźć „warszawskie”, wojenne plenery . Tytułowego Giuseppe zagrał Antonio Cifariello, znany z filmów „Ciao, ciao bambina” czy „Rzymskie opowieści”.

nalkowska1 Przebieranki polskiego kina, cz. 3 - Giuseppe w Warszawie (1964)