Barbara Gruszka-Zych: Co trzeba zabrać ze sobą na Arkę?

Jean Vanier: Serce otwarte na wszystkie niespodzianki, ponieważ Arka jest miejscem niespodzianek i wielkiej wolności. Uczymy się jej od niepełnosprawnych umysłowo, którym towarzyszymy. Można powiedzieć, że osobom upośledzonym nikt nie może zabronić być głupimi. Po swojemu pokazują światu prostotę i szczerość serca, a co za tym idzie – swoją naiwność, ale też i to, jacy naprawdę są. Nikomu nie udaje się ich wcisnąć w ramy naszego skostniałego świata. My, tworzący resztę społeczeństwa, staramy się przestrzegać narzuconych norm, udawać kogoś, kim w głębi duszy nie jesteśmy. Niepełnosprawni nie muszą nikogo udawać. Mają tę wolność, że mogą być sobą. Uczą zajmujących się nimi asystentów, jak być wolnymi i jak być sobą. Bo najważniejsze to nie dać się zniewolić przez swoje lęki.

A jest ich wiele. Na przykład ja boję się śmierci.

To musisz nad tym jeszcze popracować. Jednak nie chodzi o to, czy jej się boisz, czy nie. Istotne, żeby ten strach nie zapanował nad tobą, nie dyktował ci twoich zachowań, nie utrudniał ci życia. Bo najważniejsze jest właśnie świętowanie życia.