Za serwisem www.orthodox.pl publikujemy pełny tekst listu:

List paschalny Świętego Soboru Biskupów Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego do czcigodnego duchowieństwa, miłujących boga mnichów i wszystkich wiernych jego dzieci „Chrystus powstał z martwych, śmiercią podeptał śmierć, i będącym w grobach życie dał” (troparion Paschy) Chrystus Zmartwychwstał! Z miłosierdzia Bożego znowu możemy usłyszeć zbawcze słowa paschalnego troparionu, głoszącego nam zwycięstwo życia nad śmiercią, radośnie spotykając święto Zmartwychwstania Chrystusa. Dzisiaj wszystkich nas jednoczy tryumf Świętej Paschy Pańskiej, oświecającej cały świat niegasnącą Światłością życia wiecznego. Z bezgranicznej miłości Bożej do swego stworzenia Pan Jezus Chrystus „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia” wcielił się, cierpiał i umarł na krzyżu, aby wziąć na Siebie grzech świata i zmartwychwstać „dla usprawiedliwienia naszego” (Rz 4, 25). Wszystko to spełniło się z bezgranicznej miłości Bożej, miłości aż do śmierci, aby doprowadzić upadłego człowieka do celu dla którego był on stworzony. W osobie zmartwychwstałego Zbawiciela zwrócono nam to wszystko, co utraciliśmy w Adamie, oraz dano nam wszystko, co jest konieczne dla odziedziczenia królestwa niebieskiego i przywrócenia wielkości dzieci Bożych. Powstały z martwych Bogoczłowiek stał się Nowym Adamem, Przywódcą odrodzonego rodzaju ludzkiego. Zmartwychwstanie Chrystusa otworzyło nam drogę do nieba i dlatego Kościół dzisiaj śpiewa w kanonie paschalnym: „Ze śmierci do życia, i z ziemi do nieba, Chrystus Bóg nas wiedzie, hymn zwycięstwa nucących” (1 hirmos kanonu paschalnego). Pascha Chrystusowa przekonuje nas o przebaczeniu, które zajaśniało ludzkości z życiodajnego Grobu, i umacnia nadzieję przyszłego powszechnego zmartwychwstania wszystkich wierzących. Świętując Zmartwychwstanie Chrystusa i uczestnicząc w paschalnych nabożeństwach wyznajemy i równocześnie głosimy całemu światu Chrystusa Syna Bożego jako Zbawiciela świata, który przez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie przebóstwił naturę ludzką i dał nam możliwość korzystania z łaski Ducha Świętego. Pozdrawiając wszystkich słowami „Chrystus Zmartwychwstał” jak niewiasty z wonnościami i apostołowie Chrystusowi, którzy usłyszeli: „Idźcie więc i głoście światu, że Pan powstał, niszcząc śmierć”, (hypakoe), głosimy Syna Bożego „zbawiającego rodzaj ludzki”.

Paschalne świętowanie ukazuje nam wielki sens życia ludzkiego, kontakt z tą Prawdą, o której sam Zbawiciel mówi: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem” (J 14, 6). Strażnikiem i nieomylnym tłumaczem pełni Prawdy, Objawienia Bożego, jest święty Kościół prawosławny. To on odradza, umacnia i duchowo nas karmi. On jeden jest naszym wychowawcą na drodze do doskonałości moralnej na ziemi do zbawienia wiecznego. Dwa tysiące lat historii Kościoła Chrystusowego świadczą o spełnieniu się obietnicy, danej przez Boskiego Założyciela: „Zbuduję mój Kościół i bramy piekielne nie zwyciężą go” (Mt 16, 18). Świadczy o tym cała historia, w tym także historia ostatnich dziesięcioleci. Miniony XX wiek był pełen doświadczeń dla prawosławnych wiernych i naszego Kościoła. W tym roku mija siedemdziesiąta rocznica wybuchu II wojny światowej, która przyniosła mnóstwo cierpień i śmierci niewinnych ludzi. Oprócz tych trudności w czasie wojny ogromne zmiany dotknęły Polski Kościół Prawosławny. Bardzo bolesne okazały się dla nas zmiany granic naszej Ojczyzny, skutkiem czego wielokrotnie zmniejszyła się ilość parafii, monasterów, duchowieństwa i wiernych. Można z pełnym przekonaniem powiedzieć, że po wojnie trzeba było na nowo przywrócić całą strukturę naszego Kościoła, zatroszczyć się o przywrócenie działalności diecezji, monasterów i szkół duchownych, koniecznych dla przygotowania nowych kapłanów. Trzeba było pracować w całkowicie nowych warunkach, w warunkach wojującego ateizmu i ustroju komunistycznego. Kościół nasz potrafił przejść przez te trudne czasy i wyjść z tego okresu zahartowanym, potrafiącym pracować w różnych warunkach historycznych. W tym roku mija także dwadzieścia lat od czasu przemian politycznych w naszej Ojczyźnie, które radykalnie zmieniły warunki działalności Kościoła. Przemiany te przywróciły możliwość pracy w różnych dziedzinach. Właśnie w tym roku mija dwadzieścia lat od chwili, gdy nasi kapłani i katecheci znowu zaczęli nauczać religii w szkołach. Pozwoliło to na bardziej poszerzone formy pracy w dziedzinie katechizacji naszej młodzieży i dzieci. Przemiany te dały także naszym kapłanom możliwość pracy w szpitalach, wojsku, w zakładach karnych i szkołach. Kapłani są w nich, aby głosić wiarę w Chrystusa, nadzieję życia wiecznego i powstania z martwych, i w ten sposób ukazywać wszystkim sens naszego istnienia na ziemi. Chociaż wierni mają obecnie takie możliwości, obserwując życie współczesnego społeczeństwa możemy zauważyć, że świat coraz bardziej i bardziej odchodzi od Boga. W świecie jest wiele nienawiści, rozlewu krwi i niesprawiedliwości. Zaniepokojeni takim stanem świata powinniśmy dokładać starań dla prawidłowego wychowania naszej młodzieży i dzieci, naszych przyszłych pokoleń. Jesteśmy obowiązani nauczyć ich prawidłowego światopoglądu, miłości do bliźniego i wiary. Wskazywać cel i sens życia. W ten sposób będą oni podążać drogą prowadzącą do wiecznej szczęśliwości w królestwie niebieskim. Jeśli nasze wysiłki zostaną uwieńczone sukcesem, nasze dzieci i młodzież w codziennym życiu będą pobożnymi i dobrze wychowanymi, odpowiedzialnymi, współczującymi i cierpliwymi, gotowymi do naśladowania Chrystusa. W tym zamyka się nasz chrześcijański wysiłek. Na drodze jego spełnienia są wielkie trudności, smutki i rozczarowania, wspomnijmy jednak odważne słowa Apostoła Pawła: „Wszystko mogę w umacniającym mnie Chrystusie” (Flp 4, 13). Zmartwychwstały Pan daje nam pomoc łaski, w sakramentach kościelnych znajdujemy moc duchową, a w naszej słabości doskonali się moc Boża (2 Kor 12, 9). Jakie przeszkody byśmy nie spotkali na drodze, powstały z grobu Zbawiciel jest zawsze z nami, On z miłością umacnia i podtrzymuje wierne swoje dzieci. W ten święty i uroczysty dzień świętej Paschy Pańskiej pozdrawiamy czcigodne duchowieństwo, mnichów, dzieci, młodzież i wszystkich wiernych naszej Świętego Polskiego Kościoła Prawosławnego. Modlitewnie życzymy wszystkim pełni radości duchowej i obfitych darów świętej Paschy Chrystusowej. W paschalne dni, obchodząc święto, będziemy pamiętać, aby naszą radość dzielić z potrzebującymi, biednymi i samotnymi bliźnimi naszymi, wszystkim przynosząc wieść o Zmartwychwstaniu Chrystusowym. Łaska Zmartwychwstałego Pana naszego Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi! Prawdziwie Zmartwychwstał Chrystus! Z Bożego miłosierdzia, pokorni: + Sawa, Metropolita Warszawski i Całej Polski, + Szymon, Arcybiskup Łódzki i Poznański, + Adam, Arcybiskup Przemyski i Nowosądecki, + Jeremiasz, Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński, + Abel, Arcybiskup Lubelski i Chełmski, + Miron, Arcybiskup Hajnowski, + Jakub, Arcybiskup Białostocki i Gdański + Grzegorz, Biskup Supraski, + Jerzy, Biskup Siemiatycki, + Paisjusz, Biskup Piotrkowski Pascha Chrystusa, 2009. Miasto stołeczne Warszawa