„Proszę was, byście się ze mną modlili, żeby wszyscy chrześcijanie w Ziemi Świętej działali wspólnie, wielkodusznie i gorliwie przepowiadając Ewangelię naszego pojednania w Chrystusie oraz nadejścia Jego Królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju” – mówił papież. Podkreślił, że dialog między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim i innymi przedchalcedońskimi Kościołami Wschodu pozwolił przezwyciężyć „brzemię dawnych nieporozumień” i „jest bardzo obiecujący na przyszłość”. Za szczególny znak nadziei Ojciec Święty uznał „niedawny dokument o naturze i misji Kościoła, wypracowany przez Komisję Wspólną i przedstawiony Kościołom do przeanalizowania i oceny”. Wezwał do zawierzenia prac Komisji Wspólnej „Duchowi mądrości i prawdy, aby mogła ona wydać obfite owoce dla wzrostu jedności chrześcijan i postępu przepowiadania Ewangelii wśród ludzi naszych czasów”. Benedykt XVI zauważył, że od pierwszych wieków chrześcijaństwa „wspólnota ormiańska w Jerozolimie miała sławną historię, charakteryzującą się w szczególności niezwykłym rozwojem życia monastycznego oraz kulturą powiązaną z miejscami świętymi i tradycjami liturgicznymi, które rozwinęły się wokół nich”. Wyraził nadzieję, że Kościół ormiański będzie mógł stale „czerpać nowe życie ze swych bogatych tradycji”, świadcząc w Jerozolimie o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Ormiański Kościół Apostolski liczy 3 miliony wiernych w Armenii i 5 milionów w diasporze. Należy on do najstarszych wspólnot chrześcijańskich na świecie. Jego początki sięgają czasów apostolskich (stąd jego nazwa), a za swych założycieli uważa apostołów Tomasza i Bartłomieja. Rzeczywistym jednak apostołem tego narodu jest św. Grzegorz Oświeciciel, który ok. 315 r. został pierwszym biskupem ormiańskim. Wcześniej zdołał nawrócić na wiarę Chrystusową króla Tyrydatesa, który w 301 r. ogłosił chrześcijaństwo religią państwową, Armenia stała się w ten sposób pierwszym krajem, który to uczynił. Kościół ormiański należy do grupy tzw. przedchalcedońskich (lub niechalcedońskich) Kościołów Wschodu, tzn. tych, które odrzuciły uchwały Soboru w Chalcedonie z 451 r. o dwóch naturach w Chrystusie – boskiej i ludzkiej. Jednak prowadzony w ostatnich dziesięcioleciach dialog teologiczny wykazał, że powodem odrzucenia nauczania soborowego było odmienne rozumienie stosowanej terminologii i Ormiański Kościół Apostolski wyznaje wiarę zarówno w prawdziwe bóstwo, jak i w prawdziwe człowieczeństwo Jezusa Chrystusa. Znalazło to wyraz w deklaracji chrystologicznej podpisanej przez Jana Pawła II i zwierzchnika Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego katolikosa Garegina I w 1997 r. W ciągu wieków zarówno Kościół, jak państwo i cały naród ormiański przechodziły różne koleje i bardzo burzliwe losy, co na płaszczyźnie kościelnej pozostawiło trwały ślad m.in. w postaci istnienia dwóch patriarchatów-katolikatów: pierwszego, historycznie i hierarchicznie, w Eczmiadzynie koło stolicy kraju, z tytułem katolikosa i patriarchy wszystkich Ormian oraz drugiego w Antelias koło Bejrutu,z tytułem katolikosa Cylicji. Ponadto w Kościele tym jest dwóch patriarchów, ale bez tytułu katolikosa: w Jerozolimie i w Konstantynopolu. Do grupy niechalcedońskich Kościołów Wschodu, zwanych też do niedawna monofizyckimi, należą również m.in. Kościoły syryjski, koptyjski i etiopski. st, kg, pb / ju. Pełny tekst papieskigo przemówienia publikujemy na następnej stronie

Za KAI publikujemy przemówienie Benedykta XVI podczas wizyty w katedrze Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Jerozolimie 15 maja 2009 roku Wasza Świątobliwość! Serdecznie pozdrawiam Ciebie z braterską miłością w Panu i składam najlepsze życzenia, które są też modlitwą w intencji Twego zdrowia i posługi. Jestem wdzięczny za możliwość nawiedzenia kościoła katedralnego św. Jakuba w sercu starej ormiańskiej dzielnicy Jerozolimy oraz spotkania ze znakomitym duchowieństwem patriarchatu a także członkami wspólnoty ormiańskiej Świętego Miasta. Nasze dzisiejsze spotkanie, charakteryzujące się atmosferą serdeczności i przyjaźni jest kolejnym krokiem na drodze ku jedności, której pragnie Pan dla wszystkich swych uczniów. Dzięki Bożej łasce byliśmy w ostatnich latach świadkami istotnego rozwoju relacji między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim. Za wielkie błogosławieństwo uważam możliwość spotkania w minionym roku z Najwyższym Patriarchą i Katolikosem Wszystkich Ormian, Karekinem II oraz Katolikosem Cylicji, Aramem I. Ich wizyty w Stolicy Apostolskiej oraz wspólne chwile modlitwy umocniły nas w przyjaźni i potwierdziły nasze zaangażowanie w świętą sprawę krzewienia jedności chrześcijańskiej. W duchu wdzięczności Panu pragnę też wyrazić mojej uznanie dla niezachwianego zaangażowania Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w stały dialog między Kościołem katolickim a przechalcedońskimi Kościołami Wschodu. Dialog ten, wspierany modlitwą, dokonał postępu przezwyciężając brzemię dawnych nieporozumień i jest bardzo obiecujący na przyszłość. Szczególnym znakiem nadziei jest niedawny dokument o naturze i misji Kościoła, wypracowany przez Komisję Wspólną i przedstawiony Kościołom do przeanalizowania i oceny. Razem zawierzmy pracę Komisji Wspólnej Duchowi mądrości i prawdy, aby mogła wydać obfite owoce dla wzrostu jedności chrześcijan i postępu przepowiadania Ewangelii wśród ludzi naszych czasów. Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wspólnota ormiańska w Jerozolimie miała sławną historię, charakteryzującą się w szczególności niezwykłym rozwojem życia monastycznego oraz kulturą powiązaną z miejscami świętymi oraz liturgicznymi tradycjami, które rozwinęły się wokół nich. Ten czcigodny kościół katedralny, wraz z patriarchatem oraz różnymi powiązanymi z nim instytucjami edukacyjnymi i kulturalnymi świadczy o długiej i wspaniałej historii. Modlę się, aby wasza wspólnota mogła nieustannie czerpać nowe życie ze swych bogatych tradycji i była umocniona w tym świętym mieście w swym świadectwie Jezusowi Chrystusowi oraz mocy Jego zmartwychwstania (por. Fil 3,10). Zapewniam również obecne tu rodziny, a zwłaszcza dzieci i młodzież o szczególnej pamięci w mych modlitwach. Drodzy przyjaciele, proszę was z kolei, byście się ze mną modlili, żeby wszyscy chrześcijanie w Ziemi Świętej działali wspólnie, wielkodusznie i gorliwie przepowiadając Ewangelię naszego pojednania w Chrystusie oraz nadejścia Jego Królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju. Wasza Świątobliwość, raz jeszcze dziękuję za uprzejme przyjęcie i z całego serca modlę się o obfite Boże błogosławieństwo dla Ciebie i wszystkich duchownych i wiernych Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Ziemi Świętej. Niech radość i pokój Chrystusa zmartwychwstałego będą zawsze z wami. tł. st (KAI)