Niezależna ekumeniczna agencja prasowa ENI, zbliżona do ŚRK, podała 28 maja nazwiska sześciu osób, które zgłosiły swe kandydatury na najwyższe robocze stanowisko w Radzie, chociaż w myśl obowiązujących procedur nie powinny one być, jak na razie, ujawniane. Są to: Robert Anderson – duchowny Kościoła Szkocji (prezbiteriańskiego); Daryl Balia – metodysta z Republiki Południowej Afryki, międzynarodowy dyrektor przyszłorocznej konferencji w Edynburgu, która ma upamiętnić stulecie współczesnego ruchu ekumenicznego; Fernando Enns – teolog mennonistyczny z Hamburga, urodzony w Kurytybie (Brazylia); Kenneth Kearon – anglikanin z Irlandii; Seong Won Park – teolog z Korei Południowej, b. sekretarz ds. współpracy i świadectwa Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych i Olav Fykse Tveit – sekretarz generalny Rady Kościoła Norwegii (luterańskiego) ds. stosunków międzynarodowych i ekumenicznych. Ponadto gotowość kandydowania zgłosili pastorzy: Gregor Henderson z Jednoczącego Kościoła Australii (metodystycznego) i Heikki Huttunen – luteranin, sekretarz generalny Fińskiej Rady Ekumenicznej. Ich nazwiska, jak na razie, nie trafiły jednak na listę oficjalną. Oficerowie ŚRK wyrazili poparcie komitetowi, powołanemu do poszukiwania i badania kandydatów – powiedział moderator (przewodniczący) Komitetu Naczelnego Rady pastor Walter Altmann, luteranin z Brazylii. „Praca ta jest wykonywana w duchu chrześcijańskiego członkostwa i postawy ekumenicznej oraz poufności. Dlatego głęboko ubolewamy, że ujawniono te nazwiska” – dodał. Obok Altmanna pozostałymi oficerami Rady są zastępcy moderatora: dr Margaretha M. Hendriks-Ririmasse – pastorka protestancka z Indonezji i prawosławny metropolita Genadiusz oraz sekretarz generalny ŚRK – dr Samuel Kobia, metodysta z Kenii. Ze zgłoszonych kandydatur Komitet Naczelny ŚRK wybierze nowego sekretarza generalnego na swym posiedzeniu w siedzibie Rady w Genewie w dniach 25 sierpnia - 2 września br. Pełniący ten urząd od 2004 r. Kobia zapowiedział już w lutym ub.r., że nie będzie ubiegał się o ponowny wybór. Główną przyczyną tej decyzji była sprawa jego doktoratu, który napisał i obronił w 2004 r. na uniwersytecie w Fairfax w stanie Luizjana (USA). Uczelnia ta, obecnie już nie istniejąca, jak się później okazało, nie miała prawa nadawania takich stopni, więc również Kenijczyk nie może używać tytułu doktora teologii. Ujawnienie całej sprawy przez ENI w lutym ub.r., gdy rozpoczynano obchody 60-lecia Rady, wywołało wielki wstrząs w jej gremiach kierowniczych. Sam Kobia oświadczył wówczas, że nic nie wiedział o braku odpowiedniej akredytacji przez uniwersytet w Fairfax i zapowiedział, że ustąpi z urzędu, gdy tylko Rada wybierze jego następcę. Od powstania ŚRK w sierpniu 1948 r. sekretarzami generalnymi było dotychczas sześciu duchownych. Jako pierwszy był nim w latach 1948-66 holenderski ewangelik reformowany Willem A. Visser’t Hooft (1900-85), który objął to stanowisko już w 1938 r., a więc przed formalnym utworzeniem Rady, gdy istniał tylko komitet założycielski. Po nim urząd ten sprawowali kolejno: w latach 1966-72 prezbiterianin amerykański Eugene Carson Blake (1906-85), w latach 1972-84 metodysta z Dominiki na Karaibach Philip A. Potter (ur. w 1921), w latach 1985-92 metodysta z Urugwaju Emilio Castro (1927), w latach 1993-2003 luteranin niemiecki Konrad Raiser (1938) i obecnie – od 1 stycznia 2004, wspomniany Samuel Kobia, metodysta z Kenii (1947). W gronie tym nie było dotychczas żadnej kobiety ani żadnego prawosławnego czy starokatolika. Jeśli do zgłoszonych obecnie kandydatur nie dojdą nowe nazwiska, to również obecnie pod tym względem nic się nie zmieni. Światowa Rada Kościołów powstała na zgromadzeniu w Amsterdamie w sierpniu 1948 r. Obecnie skupia ona 349 Kościołów i wspólnot protestanckich, anglikańskich, prawosławnych, starokatolickich i niechalcedońsich, liczących ponad 560 mln wiernych w przeszło 110 krajach. Kościół katolicki nie należy do Rady, ale od 1964 r. blisko z nią współpracuje, głównie w ramach Komisji „Wiara i Ustrój”, której jest pełnoprawnym członkiem. Najwyższą władzą ŚRK jest zgromadzenie ogólne, zbierające się średnio co 7 lat. Na co dzień pracami Rady kieruje jej sekretarz generalny. Siedziba organizacji mieści się w Genewie.