To jedna z najważniejszych uroczystości w prawosławnym kalendarzu liturgicznym i główne święto w Krynoczce. W obchodach wzięły udział tłumy wiernych z okolicznych miejscowości. Głównej liturgii przewodniczył abp Miron, prawosławny ordynariusz polowy WP i arcybiskup hajnowski. Sanktuarium w Krynoczce jest znane z cudownego źródła. Podobnie jak ma to miejsce w najważniejszym w kraju prawosławnym sanktuarium na Górze Grabarce, wierni obmywali się wodą ze źródła znajdującego się w Krynoczce, potem wycierali się chusteczkami i zostawiali je na miejscu. Wielu wiernych zabierało wodę do domów, by podzielić się nią z tymi, którzy na uroczystość przyjechać nie mogli. Wierzą, że woda ma cudowne właściwości, pomaga w chorobach, a poświęcone nią domy i zabudowania ominą nieszczęścia. Pierwsze wzmianki o cudownym źródle w Krynoczce pojawiły się jeszcze w średniowieczu. Według przekazów, zatrzymali się tam mnisi kijowscy i odkryli niezwykłe, uzdrawiające właściwości wody. Miejscowy kult cudownego źródła zaczął się jednak dopiero 160 lat temu. W 1848 roku powstała tam drewniana cerkiew pod wezwaniem Braci Męczenników Machebejskich. W okresie międzywojennym uroczystości w Krynoczce gromadziły rzesze wiernych i duchowieństwa. W czasach PRL-u kult tego miejsca przygasł, zwłaszcza za sprawą ograniczeń administracyjnych korzystania ze źródła. Od lat 90. ubiegłego wieku zainteresowanie wiernych Krynoczką, zwłaszcza mieszkańców województwa podlaskiego, wciąż wzrasta.