Zasady obowiązujące w Kościele powszechnym nie precyzują wieku, w którym należy dzieci dopuszczać do pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Kodeks Prawa Kanonicznego stwierdza, że „Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa”. Jednak dodaje, że w niebezpieczeństwie śmierci można udzielić Najświętszej Eucharystii, „gdy potrafią odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą”. Na tzw. wczesną Komunię św. zezwolił papież Pius X. W dekrecie „Quam singularis”, wydanym w roku 1910, uznał, że do pierwszej spowiedzi i Komunii św. można dopuszczać dzieci, które zaczynają używać rozumu. Jego zdaniem właściwy jest wiek, w którym dziecko zdolne jest rozróżnić dobro od zła oraz pokarm Eucharystyczny od zwykłego pokarmu to znaczy - według papieskiego dokumentu sprzed stu lat - około siódmego roku życia, „czasem nieco później, lub nieco wcześniej”. Podobno Pius X udzielał Komunii św. nawet czterolatkom. W Polsce praktyka I Komunii św. w wieku przedszkolnym rozwinęła się już w okresie międzywojennym. Wtedy zapoczątkowano ją również w diecezji katowickiej, jednak dopiero po roku 1945 upowszechniono ja na szerszą skalę.