Pogrzeb prawdopodobnie odbędzie się we czwartek 20 sierpnia o godz. 11. w katedrze włocławskiej.

Czesław Lewandowski urodził się 15 sierpnia 1922 r. w Kole. Był trzecim z siedmiorga rodzeństwa. Do wybuchu wojny w 1939 r. ukończył szkołę podstawową i cztery klasy dawniejszego gimnazjum. W okresie okupacji nie miał możliwości kontynuowania nauki, musiał pracować. Po wojnie, w lipcu 1945 r. uzyskał świadectwo dojrzałości i od października tegoż roku rozpoczął studia we włocławskim Wyższym Seminarium Duchownym. Ukończył je otrzymując święcenia kapłańskie 18 czerwca 1950 r. Jego pierwszą placówką duszpasterską był Lubraniec, gdzie pełnił obowiązki wikariusza i prefekta. Po dwóch latach został przeniesiony do Sieradza i pracował tam jako wikariusz do roku 1955. Stamtąd wyjechał na studia, które ukończył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w roku 1958 uzyskaniem magisterium z zakresu teologii moralnej. Powierzono mu stanowisko ojca duchownego w Niższym Seminarium Duchownym we Włocławku oraz naukę religii w innych szkołach włocławskich. W 1961 r., gdy Niższe Seminarium zostało zlikwidowane przez władze państwowe, przeniesiono go do Kalisza na stanowisko kapelana szpitala. W tym czasie prowadził również katechizację wśród dzieci i młodzieży. W 1965 r. otrzymał nominację na ojca duchownego Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Pełnił tę funkcję do czerwca 1973 r.

Biskup Czesław Lewandowski został mianowany biskupem tytularnym fidolemeńskim i pomocniczym włocławskim w dniu 16 lutego 1973 r. Wyświęcony na biskupa w dniu 1 kwietnia 1973 r. w katedrze włocławskiej. Jego konsekratorem był Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński. Dewizą biskupią były słowa: „In Domino Speravi”. Pełnił tę odpowiedzialną funkcję do 6 grudnia 1997 r., kiedy to przeszedł na emeryturę.

Przez dwadzieścia cztery lata służby w diecezji włocławskiej jako biskup pomocniczy u boku trzech kolejnych ordynariuszy biskup Czesław uczestniczył w fazie wstępnej, rozpoznawania, niemal wszystkich spraw związanych z kapłanami, zakonami, sprawami sakramentalnymi, dyspensami, itp. Przysłowiowe stały się pro memoria biskupa, które sporządzał do każdej załatwianej przez siebie sprawy. Biskup Czesław zawsze był obecny na Konferencjach Episkopatu Polski i sporządzał z nich dokładne notatki. Był w składzie Komisji Episkopatu Polski do spraw Powołań Duchownych i Podkomisji do spraw Seminariów Duchownych oraz Komisji do spraw Duchowieństwa.

Na terenie diecezji Zmarły pełnił, oprócz wikariusza generalnego również funkcję przewodniczącego wielu komisji diecezjalnych, a zwłaszcza rady kapłańskiej, rady duszpasterskiej i kolegium konsultorów. Zajmował się przez lata formacją duchową kapłanów, życiem zakonnym w diecezji oraz świeckimi pracownikami kościelnymi. Przewodniczył komisji misyjnej, komisji ds. sanktuariów oraz prowadził diecezjalną komisję synodalną II Polskiego Synodu Plenarnego.

Do największych i fizycznie najtrudniejszych przedsięwzięć duszpasterskich, w jakich uczestniczył bp Czesław Lewandowski, należała jego obecność w latach 1974-75 w 260 parafiach diecezji włocławskiej w okresie nawiedzenia kopii Obrazu Jasnogórskiego. Prawie w każdej parafii głosił słowo Boże, przewodniczył uroczystościom i celebrował Eucharystię.

To, co z działalności biskupiej dało się ująć w liczbach, sam biskup Czesław skrzętnie odnotował w czterech grubych brulionach. I tak: 565 wizytacji w parafiach, czyli średnio biorąc w każdej był przynajmniej dwa razy; 195 225 osobom udzielił sakramentu bierzmowania; 469 alumnom udzielił święceń diakonatu, a 87 – święceń kapłańskich; sześciokrotnie uczestniczył w udzielaniu święceń biskupich. Często - póki starczało mu sił i zdrowia - wieczorem w katedrze włocławskiej pełnił dyżur w konfesjonale.