Na prośbę strony protestanckiej abp Hilarion przedstawił podstawy dogmatyczne nauczania prawosławnego, w tym chrystologię, stosunek Pisma świętego i Tradycji, naukę o Eucharystii, sakramentach, hierarchii kościelnej, kult Matki Bożej i świętych oraz ikon. Szczególną uwagę poświęcił tematowi działania Ducha Świętego w Kościele.

Poruszając problemy eklezjologiczne, Hilarion Ałfiejew stwierdził, że z punktu widzenia prawosławia Kościołami w pełnym znaczeniu można nazwać tylko „lokalne Kościoły prawosławne”. Wobec innych wspólnot chrześcijańskich termin „Kościół” używany jest przez prawosławnych jako wyraz szacunku. Podkreślił przy tym konieczność doceniania, w niektórych Kościołach obecności sukcesji apostolskiej, święceń. Wskazał tu na Kościół rzymskokatolicki.

Przedstawiciel patriarchatu moskiewskiego zaznaczył, że większość rosyjskich Kościołów chrześcijańskich przywiązana jest do tradycyjnych wartości moralnych i w tej sferze otwiera się pole do współpracy międzywyznaniowej. Warunkiem koniecznym dla takiej współpracy jest wyrzeczenie się prozelityzmu.