W homilii gnieźnieński biskup pomocniczy przypomniał za papieżem Benedyktem XVI, że zasadniczą rolą i sensem akademickiej pracy i posługi jest zdolność podjęcia odpowiedzialności w obliczu prawdy. W zadaniu tym – jak tłumaczył – mieści się najpierw odpowiedzialność za poszukiwanie i poznawanie prawdy, a następnie cierpliwe prowadzenie do niej. Jest to szczególnie ważne właśnie dziś, kiedy na prawdę nie zwraca się uwagi lub patrzy się na nią niechętnie.

„Czyż w kulturze bez prawdy, jak ją trafnie nazywa papież Benedykt XVI, nie istnieje ryzyko wypaczenia miłości, a dalej wypaczenia istoty samego człowieka i jego człowieczeństwa, a więc tego wszystkiego, z czym wiąże swoje ostateczne aspiracje i w czym pokłada swoje nadzieje? Wówczas i sama prawda, i miłość, i obraz człowieka, tego czym żyje i co dla niego się liczy jako wartość stają się łupem emocji oraz przypadkowych i subiektywnych opinii jednostek, pojęciami nadużywanymi i zniekształcanymi aż po nabranie przeciwnego znaczenia” – tłumaczył gnieźnieński biskup pomocniczy.

Podkreślił również, że studia są szczególnym czasem poszukiwania, przez refleksję i przez praktykę, tej najlepszej odpowiedzi na wpisane głęboko w ludzkie serca pragnienie prawdy.

„Poznawana prawda zbliża nas do siebie i sprawia, jak przypominał kiedyś Sługa Boży Jan Paweł II, że człowiek udoskonala się nie tylko poprzez zdobywanie abstrakcyjnej wiedzy o prawdzie, ale przez wspólnotę z drugimi. Wasze uczelnie stają się zatem takim szczególnym miejscem spotkania w prawdzie, swoistym laboratorium prawdy” – mówił gnieźnieński biskup pomocniczy.

Przypomniał także, że w studiowaniu chodzi nie tylko o jak najobszerniejsze gromadzenie wiedzy czy umiejętności, ale również o formację, a więc o kształtowanie umysłów i serc, oparte na najlepszych skarbach tradycji intelektualnej ukierunkowanej na cnotliwe życie.