W przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w Krakowie-Łagiewnikach odbędzie się ogólnopolska proklamacja Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. O znaczeniu i konsekwencjach tego aktu w niedzielny wieczór 6 listopada na spotkaniu w opolskim Klubie Inteligencji Katolickiej mówił bp Andrzej Czaja, przewodniczący Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych.

– Jest to akt zawierzenia Miłosierdziu Bożemu naszego narodu i publiczny akt naszego odnowienia przymierza z Bogiem – podkreślał na samym początku biskup opolski. Tłumaczył, że ten akt należy wiązać z Chrystusowym wezwaniem: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”. – Oczywiście wiemy, w tajemnicy zmartwychwstania Jezusa wyraźnie się to ujawniło, że tego wywyższenia dokonał Bóg, gdy Jezusa posadził na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, jak zaświadcza św. Piotr w Dziejach Apostolskich – wyjaśniał bp Czaja.

Natomiast przywołując encyklikę papieża Piusa XI „Quas Primas” z 1925 r., cytował: "Trzeba więc, aby Chrystus panował w umyśle człowieka, którego obowiązkiem jest w zupełnym poddaniu się woli Bożej przyjąć objawione prawdy i wierzyć silnie i stale w naukę Chrystusa. Niech Chrystus króluje w woli, która powinna słuchać praw i przykazań Bożych, niech panuje w sercu, które wzgardziwszy pożądliwościami ma Boga nade wszystko miłować i do Niego jedynie należeć, niech króluje w ciele i członkach jego, które jako narzędzia mają przyczynić się do wewnętrznego uświęcenia dusz”.

– W ten sposób papież Pius XI określił zasadnicze zadanie Kościoła w sytuacji narastającego na początku XX wieku laicyzmu, a ponieważ sytuacja z tamtego czasu ma niestety swój dalszy ciąg i Kościołowi przychodzi dziś funkcjonować w kulturze coraz bardziej obcej Ewangelii, jego słowa są dalej bardzo aktualne – podkreślał biskup opolski.

Wyjaśniając sens Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, bp Andrzej Czaja nakreślił dzisiejszą sytuację detronizacji Boga, braku życia obecnością Boga na co dzień i rozwoju subiektywnej duchowości bez Chrystusa.

– Na różne sposoby i na wielu poziomach życia mamy do czynienia ze stanem uśpienia wiary, a nawet jej agonii. Można też mówić o swoistym procesie detronizacji Jezusa, zepchnięcia Boga na margines życia, a jeśli nie całkiem na margines życia, to na jakieś podrzędniejsze miejsce. To w pewnej mierze owoc antropologii oświeceniowej, w której Boga zepchnięto z piedestału, a dokonano intronizacji człowieka. Równocześnie jest to skutek naszego ulegania kulturze materialistycznej. Na co dzień wielokroć lekceważymy Boży ład w świecie, umiejętnie zagłuszając wyrzuty sumienia i po swojemu, subiektywnie i bardzo relatywistycznie interpretując nawet Boże przykazania i Ewangelię. To sprawia, że człowiek nie żyje Bogiem ani w jedności z Nim. Zostawia Boga na boku, na marginesie życia, co gorzko owocuje m.in. w formie milczącej apostazji ludzi sytych, którzy żyją tak, jakby Bóg nie istniał – diagnozował biskup.

Jaki jest sens jubileuszowego Aktu?

W swoim wystąpieniu bp Andrzej Czaja przybliżył genezę powstania jubileuszowego Aktu. – Przez wszystkie wieki myśl o królewskiej godności i misji Chrystusa, o Jego wiecznym i powszechnym panowaniu była obecna w liturgii, wypowiedziach doktrynalnych, w refleksji teologicznej, ikonografii, hymnografii i rozmaitych przejawach pobożności kościelnej – podkreślał biskup. Przypomniał też encyklikę papieża Piusa XI „Quas Primas”.

Geneza myśli o intronizacji Serca czy Osoby Jezusa:

– Wypracowany Akt stanowi odpowiedź na dążenia tzw. ruchów intronizacyjnych, bardzo zróżnicowanych między sobą, ale w jednym zgodnych – w domaganiu się intronizacji Jezusa. Jedni chcą intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, drudzy – intronizacji Jego Osoby, przy czym jedni powołują się bardziej na prywatne objawienia Rozalii Celak, drudzy na encyklikę Piusa XI "Quas primas". Jako taki – jubileuszowy Akt jest zwieńczeniem ważnego dzieła rozeznania i skorygowania dążeń i oczekiwań ruchów intronizacyjnych przez pasterzy Kościoła w Polsce – podkreślał biskup opolski. Zrelacjonował też prace Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych oraz przypomniał zasadnicze zastrzeżenie Konferencji Episkopatu Polski wobec dążeń niektórych ruchów intronizacyjnych do ogłoszenia czy uznania Chrystusa Królem Polski:

– Bywa, że zwolennicy ogłoszenia czy uznania Chrystusa Królem Polski odwołują się do nazywania Maryi Królową Polski. Pytają: "Skoro Maryja może być Królową Polski, to dlaczego Chrystus nie może być Królem Polski?" – mówił bp Czaja. I wyjaśnił: – Trzeba najpierw zauważyć, że mamy tu do czynienia z zupełnie innymi poziomami. Przecież Maryja nie jest boginią. Wyraźna różnica poziomów ujawnia się w świetle teologicznej interpretacji królewskiej godności Maryi, która została jej nadana przez Naród. Znaczącą myśl ku takiemu rozumieniu kwestii rozwija Pius XII w encyklice "Ad Caeli Reginam". Papież stwierdza: "W pełnym, właściwym i absolutnym znaczeniu jeden jest Król, Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek: lecz i Maryja choć tylko w pewnej mierze i tylko analogicznie (...) uczestniczy również w królewskiej godności. Uczestniczyć zaś w królewskiej godności Jezusa znaczy służyć na Jego wzór. Albowiem Jezus nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć. Maryja nie przypadkowo nazwała się Służebnicą. Jest to jedyny tytuł, który Ona odnosi do siebie. Jako królowa służy na wzór Chrystusa".

– Liturgia interpretuje królewską godność Maryi teologicznie – królować znaczy służyć. Maryja jako Królowa Polski służy polskiemu narodowi. W wykładni politycznej jej królewska godność oznaczałaby rządzenie. Krótko mówiąc, królewska godność Maryi ma zupełnie inny charakter i nie można jej stawiać na równym poziomie z królowaniem Jezusa, które oznacza panowanie i władzę nad całym światem – tłumaczył biskup opolski.

– Gdy z wiarą wyznaję, że Jezus jest Panem – osiągam zbawienie. Gdy ogłaszam Go czy uznaję Królem Polski, to moje wyznanie nie ma już soteriologicznego charakteru. Jest to akt polityczny, który oznacza umniejszenie godności Chrystusa i jest "wręcz karykaturą wyznania, które jest u podstaw wiary chrześcijan" –  jak powiedział bp Pindel. Natomiast uznanie Jezusa moim Królem zmienia moje życie i ma wpływ na życie innych. Można też powiedzieć, że im dla większej rzeszy obywateli Polski Jezus będzie prawdziwie Królem i Panem, tym bardziej będzie panował w naszej ojczyźnie i w naszych rodzinach – wyjaśniał bp Czaja.

– Trzeba mieć świadomość tego, że Jezus otrzymał godność królewską od Ojca, Boga Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, a człowiek nic tu dodać ani ująć nie jest w stanie. Chodzi o to, że Jezus jest Królem niezależnie od woli człowieka. Jeśli tak, to w odniesieniu do Pana Jezusa możemy mówić o intronizacji w znaczeniu tylko częściowym. W świecie ceremonia ta zasadniczo składa się z dwóch części: z aktu ustanowienia króla oraz z aktu oddania się pod jego władzę. Intronizacja Jezusa Króla nie jest ani koronacją, ani nadaniem Jezusowi godności królewskiej czy tytułu królewskiego. Intronizacja Jezusa Króla jest zasadniczym aktem naszej wiary – wybieramy Jezusa i przyjmujemy Jego prawo. Jest to zatem akt na podstawowym poziomie religijnym, wynikający z naszego powołania chrześcijańskiego, odkąd jesteśmy dziećmi Bożymi. Przez akt intronizacyjny przyjmujemy i uznajemy nad sobą królewską władzę Jezusa, wyznajemy ją wobec innych oraz chcemy ją potwierdzać całym życiem – podkreślał biskup.

W ostatniej części prelekcji w opolskim Klubie Inteligencji Katolickiej bp Andrzej Czaja nakreślił szanse i zadania, które niesie ogólnopolska proklamacja Jubileuszowego Aktu.

– Rzecz jasna nie możemy być naiwni, że sama proklamacja Jubileuszowego Aktu przyjęcia Jezusa za Króla i Pana dokona cudownej przemiany naszych serc i rodzin, że będzie od razu lepiej w naszej ojczyźnie, że wszyscy odtąd będą uczciwi i prawi, i tak dalej – podkreślał. – Jeśli jednak tego Aktu dokonamy z wiarą i czystym sercem, to w naszych staraniach o żywą więź z Bogiem pojawi się nowa jakość, w której Pan Bóg z pewnością dostrzeże wyraz dobrej woli i zaangażowanej wiary. Dlatego można żywić nadzieję, że temu dziełu pobłogosławi, co jest zawsze źródłem naszego duchowego rozwoju i wzrostu. Natomiast owoce będą zależne od jakości naszego przygotowania się i od tego, na ile konsekwentnie podejmiemy zawarte w Akcie przyrzeczenia i wynikające z niego zadania – wyjaśniał.

Sens Jubileuszowego Aktu i wyboru miejsca jego proklamacji:

– W Jubileuszowym Akcie trzeba nam zatem zobaczyć wielkie wezwanie, impuls mobilizujący i wielkie zobowiązanie do podjęcia solidnej pracy nad sobą celem odbudowania i ożywienia osobistej więzi z Jezusem, która jest u podstaw Jego królowania w naszym życiu, a także do podjęcia pracy apostolskiej, aby rozszerzało się w świecie Jego królestwo – zaznaczał biskup, podkreślając, jak wiele potrzeba modlitwy. Zachęcał do codziennego odmawiania Modlitwy przyjęcia Jezusa za Króla i Pana, troski o stan łaski uświęcającej, pojednania z Bogiem i ludźmi, dobrego poznania treści Aktu, rozważenie tej treści w sercu i jej przyjęcia.

– Zdrowy rozwój kultu Chrystusa Króla będzie miał miejsce tylko wtedy, gdy w naszych sercach i między nami będzie Boży Duch, czyli zgoda, jedność, miłość, poszukiwanie i poszanowanie prawdy, na bazie uległości orzeczeniom Urzędu Nauczycielskiego Kościoła – tłumaczył bp Czaja. I podkreślał: – Jubileuszowy Akt niesie z sobą dużą szansę zdynamizowania dzieła nowej ewangelizacji w naszym Kościele. By tej szansy nie zmarnować, potrzeba dużej mobilizacji i solidnego zmotywowania i zaangażowania każdego z nas. Będzie też bardzo potrzeba autentycznego nawrócenia, rzetelnej formacji intelektualnej i duchowej, także ciągłego ponawiania Aktu w indywidualnych modlitwach i w ramach wspólnotowych nabożeństw i spotkań.

Pełna treść wygłoszonej konferencji: