Nie ma zbyt wielu polskich władców tak znanych w świecie. Sława obrońcy chrześcijaństwa, który poległ pod Warną w bitwie z potęgą osmańską, rosła z każdą dekadą. Władysław III stał się bohaterem wielu pieśni, poematów, a nawet legend opartych na pogłoskach, że król przeżył, a potem tułał się po świecie jako żeglarz, pustelnik albo krzyżowiec.

Sęk w tym, że tak naprawdę Warneńczyk nie był władcą wybitnym, nie tylko dlatego, że zginął, mając 20 lat. Jego panowanie historycy zgodnie oceniają tak jak współcześni królowi rodacy – źle. Podczas sporu z Litwą o Podole król zachęcał panów polskich, by ruszyli zbrojnie na jego brata – Kazimierza, wówczas „tylko” wielkiego księcia litewskiego, zrywając wiszącą na włosku unię. Koronę węgierską przedkładał nad polską, w Krakowie praktycznie go nie widywano, a kraj za jego rządów pogrążał się w długach i chaosie. Nawet rycerska śmierć – która sprawiła, że przeszedł do legendy – powszechnie uznawana była za karę, zarówno w wymiarze ludzkim, jak i boskim. Poszedł bowiem na wojnę, której polska szlachta nie popierała, w dodatku łamiąc traktat pokojowy i uroczystą przysięgę daną uprzednio sułtanowi.