Ferdynand Bulonne, bo tak nazywał się św. Antoni, urodził się w 1195 roku w Lizbonie. W młodym wieku wstąpił do kanoników regularnych i zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne. W roku 1219 otrzymał święcenia kapłańskie. 

Gdy usłyszał o duchowych synach św. Franciszka z Asyżu natychmiast wstąpił do nich w Olivanez, i osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika. Ze szczególnym zamiłowaniem zagłębiał się w Pismo Święte, a jednocześnie udzielał pomocy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Sława jego kazań dotarła niebawem do brata Eliasza, następcy św. Franciszka, który ustanowił go generalnym kaznodzieją zakonu. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Święty Antoni miał dar bilokacji (przebywania w kilku miejscach jednocześnie), czytania w ludzkich sumieniach i proroctwa. W 1230 r. przybył do Padwy. Zmarł w tym mieście 13 czerwca 1231 r. W niespełna rok później został kanonizowany. W 1946 r. Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła.

Antoni z Padwy jest patronem zakonów: franciszkanów, antoninek oraz wielu bractw; Padwy, Lizbony, Splitu; jak również dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnych, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionych.