Walka z przestępczością narkotykową na Filipinach trwa już 14 miesięcy. W jej wyniku śmierć poniosło od 3,5 tys. (dane rządowe) do nawet 7 tys. ludzi (raporty obrońców praw człowieka). Spirala przemocy nabiera przerażającego tempa. Tylko jednego dnia –16 sierpnia w prowincji Bulacan policja zabiła 32 osoby, dzień później w stołecznej Manili zginęło kolejne 25 osób. Nic nie zapowiada końca rzezi. Rządzący krajem wulgarny populista Rodrigo Duterte w następujący sposób komentuje ostatnie wydarzenia: „To piękna wiadomość. Gdybyśmy mogli codziennie zabijać po 32 osoby, to może zredukowalibyśmy problem”.

Do powstrzymania fali zabójstw wzywa filipiński Kościół. Kardynał Luis Tagle skierował specjalne orędzie odczytywane na Mszach: „Apelujemy do sumienia tych, którzy zabijają bezbronnych – przestańcie marnować ludzkie życie. (…) Problem narkotyków nie może być zredukowany do kwestii politycznej czy kryminalnej, to tragedia dotykająca każdego z nas”. Codziennie o godz. 20 w filipińskich kościołach mają bić dzwony, by przypominać o trwającej fali morderstw. Dlaczego antynarkotykowa kampania na Filipinach przybrała tak skrajnie brutalną formę? Czy jest szansa, by ją powstrzymać?