Około 40 r. po narodzeniu Chrystusa i w ok. 7 lat po Jego śmierci, zapewne w samej Antiochii, stał się wyznawcą Chrystusa. Około 50 r. po raz pierwszy spotyka na swojej drodze św. Pawła, gdy ten odbywał swą drugą podróż misyjną. Towarzyszył mu w Troadzie, Filippi, Jerozolimie, w Rzymie, a także podczas trzeciej podróży misyjnej. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Nie wiemy, co działo się z Łukaszem po męczeńskiej śmierci św. Pawła. Ojcowie Kościoła i liczne legendy wymieniają wiele różnych miejscowości, gdzie miał nauczać. Najbardziej prawdopodobne wydaje się, że Łukasz zmarł w Beocji przeżywszy 84 lata. 

Jest patronem Hiszpanii, miasta Achai; introligatorów, lekarzy, malarzy i rzeźbiarzy, notariuszy, rzeźników i złotników. Według legendy malował portrety Jezusa, apostołów, a zwłaszcza Maryi, Matki Bożej. Tradycja podaje, że ikona Matki Bożej Jasnogórskiej wyszła właśnie spod jego ręki. 

W ikonografii św. Łukasz przedstawiany jest jako młodzieniec o ciemnych, krótkich, kędzierzawych włosach, w tunice. Sztuka zachodnia ukazuje go z tonsurą lub łysiną, czasami bez zarostu. Bywa przedstawiany, gdy maluje obraz. Jego atrybutami są: księga, paleta malarska, przyrządy medyczne, skalpel, wizerunek lub figura Matki Bożej, wół lub zwój.