Za parę chwil przekroczymy Zwrotnik Raka, zaś drugi odcinek sudański zakończymy tuż nad równikiem. Zatem wyprawę określić można jako: od zwrotnika do równika. Choć jeszcze tej nocy temperatura spada do zaledwie kilku stopni, to dzięki polarom i wiatrówkom od firmy Bergson chłód nie przeszkadza się wyspać – odpływamy w sen kołysani warkotem silnika.

 

  W głównym korytarzu, przy centralnych schodach zostaje przykręcona kolejna tabliczka pamiątkowa Następny dzień rozpoczyna się przepięknie – o poranku mijamy świątynie w Abu Simbel, przed którymi tłoczą się tłumy turystów, zaś po śniadaniu przekonujemy kapitana, że warto poświęcić kawałek swojego statku, dla upamiętnienia postaci Kazimierza Nowaka. W głównym korytarzu, przy centralnych schodach zostaje przykręcona kolejna tabliczka pamiątkowa – pierwsza na trasie sztafety AfrykaNowaka.pl tabliczka ruchoma i na dodatek transgraniczna, egipsko-sudańska!

 

Życie na pokładzie płynie swoim, powolnym tempem, a pasażerowie zbijają się w etniczno – narodowo - rasowe grupki. Pośród największej liczby Egipcjan i uprzejmych Sudańczyków wyraźnie wyodrębniają się dwie grupy: Biali turyści, szukający cienia pod porozwieszanymi przez siebie płachtami oraz Czarni z południa i zachodniego Sudanu oraz Afryki równikowej, dla odmiany w czapkach i kurtkach wystawiający się do słońca. Wśród Białych jest także trzech rowerzystów zmierzających do RPA: dwóch Szwedów i Niemiec, a na promie słyszeliśmy także historię o grupie 70 cyklistów płynących przed tygodniem z Sudanu do Egiptu. Czyżby turystyka rowerowa stała się aż tak popularna na Czarnym Lądzie? Oj, gdyby to Kazik zobaczył, to na pewno weselej na duszy by mu się zrobiło…

 

  Momentalnie robi się gęsto – zjawiają się tragarze, a po pasażerów podjeżdżają autobusiki i pikapy Po około 18 godzinach rejsu dobijamy do przystani Wadi Halfa. Momentalnie robi się gęsto – zjawiają się tragarze, a po pasażerów podjeżdżają autobusiki i pikapy. Ale do zejścia na ląd nie tak blisko. Najpierw ścisk jak diabli w mesie I klasy, gdzie odbywa się wstępna odprawa paszportowa, a dopiero potem kombinacje z dostarczeniem na ląd naszych sakw i rowerów. W końcu stajemy na sudańskiej ziemi. Sprawie pakujemy rowery i ruszamy na pierwszy kilometr naszego etapu – szutrowo-piaszczystą drogą do odprawy celnej. Nowak pisał „Wbrew obawom odprawa celna i paszportowa nie zajęły wiele czasu – widocznie nie wywoływałem aż tak złego wrażenia mym beduińskim strojem i bosymi pokaleczonymi stopami”. Drugiego dnia w drodze nie wyglądamy może strasznie, jednak Biały na rowerze budzi wśród niektórych Arabów śmiech i politowanie - wszak tylko biedny albo głupi męczyłby się rowerem, jak można samochodem. W każdym bądź razie zarówno odprawa na promie jak i teraz celno-paszportowa z racji koloru skóry idzie błyskawicznie. Omijamy długi sznur podróżnych z tobołami i już po chwili mkniemy asfaltową szosą do miasteczka Wadi Halfa. Tu jeszcze tylko drobna formalność – rejestracja na policji, polegająca na bieganiu z formularzami i kserokopiami pomiędzy siedmioma okienkami plus 41$ i już możemy legalnie przez miesiąc poruszać się po północnym Sudanie.