W modlitewnym spotkaniu, które odbyło się w ewangelicko-augsburskim kościele Łaski Bożej, obok ewangeliczek wzięły udział przedstawicielki Kościołów: ewangelicko-metodystycznego, rzymskokatolickiego i zielonoświątkowego. Towarzyszyła im także grupka mężczyzn.

W prezbiterum świątyni rozwieszono zielono-czerwono-żółtą flagę Kamerunu, gdyż kobiety z tego środkowoafrykańskiego kraju przygotowały teksty rozważań. Scenografię dopełniały instrumenty muzyczne z Czarnego Lądu oraz tulipany w narodowych barwach kameruńskich.

Nabożeństwo poprowadziła ewangelicka katechetka Anna Bisok. W kazaniu teolożka Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, Elżbieta Adamiak komentowała życie Kamerunek w świetle słów Psalmu 150: „Niech wszystko, co żyje, chwali Pana”, który był hasłem tegorocznego Światowego Dnia Modlitwy.

„Sytuacja kobiet w Kamerunie nie jest łatwa, gdyż muszą znosić wiele niedoli, cierpień, wyzysku, a czasem nawet niewoli. A mimo to znajdują powód, żeby chwalić Boga i w Bogu upatrują nadzieję” – mówiła Adamiak.

W czytanych w czasie nabożeństwa rozważań mieszkanki Kamerunu przepraszały w imieniu swego kraju Boga za milczenie na cierpienie i ucisk oraz za nienawiść, konflikty, przemoc, wyzysk, korupcję i chciwość. Dziękowały natomiast za „pokojowe współżycie religii i licznych plemion”.

Niezwykle przejmująco brzmiały teksty o warunkach życia kameruńskich dzieci, a zwłaszcza dziewczynek, które są wykorzystywane do pracy od najmłodszych lat, zbyt wcześnie są wydawane za mąż, zachodzą w niechciane ciąże oraz zmuszane są do prostytucji.

„Dziewczynki z Kamerunu przeżywają takie same trudności i problemy, jak ich rówieśnice w innych krajach rozwijających się. Wśród członków rodziny zajmują ostatnie miejsce. Każdy wydatek na ich rzecz traktowany jest jako marnowanie pieniędzy, ponieważ dziewczęta uważane są za majątek dla swojego przyszłego męża” – skarżyła się jedna z młodych dziewczyn.

Światowy Dzień Modlitwy obchodzony jest od ponad 120 lat w pierwszy piątek marca. Świętowany jest obecnie w ponad 170 krajach świata. Polskie kobiety spotykają się w tym dniu na ekumenicznych modlitwach od 1962 roku.

Każdego roku kobiety z innego kraju przygotowują teksty liturgiczne. Rok temu ich autorkami były mieszkanki Papui Nowej Gwinei – wyspiarskiego państwa na Pacyfiku, a przed pięcioma laty – po raz pierwszy Polki. W przyszłym roku rozważania przygotują kobiety z Chile.