Światowe Dni Młodzieży w wehikule czasu

KAI |

publikacja 21.03.2018 19:30

Od 1986 w każdą Niedzielę Palmową Kościół katolicki na całym świecie obchodzi także Światowy Dzień Młodzieży - w tym roku wypada on 25 marca.

Światowe Dni Młodzieży w wehikule czasu ŚDM w Rio de Janeiro w 2013 r. Jakub Szymczuk /Foto Gość

Co roku odbywa się on na szczeblu parafialnym i diecezjalnym a raz na dwa-trzy lata są organizowane w innym terminie jego obchody ogólnoświatowe w wybranym przez papieża mieście za każdym razem na innym kontynencie. Najbliższe takie spotkanie globalne zaplanowano na styczeń 2019 w Panamie. Przypomninamy pokrótce dzieje tego wydarzenia.

Jan Paweł II u zarania Dni

Światowe Dni Młodzieży są inicjatywą "autorską" Jana Pawła II, który – zanim jeszcze rozpoczął swój pontyfikat – znany był m.in. ze swego wielkiego zainteresowania sprawami młodych ludzi i umiał nawiązywać z nimi łatwy i bezpośredni kontakt. I jako zwykły kapłan w parafii, i jako biskup pomocniczy, a potem metropolita krakowski, i wreszcie jako Następca św. Piotra – Karol Wojtyła do końca życia potrafił zachować bliskie i serdeczne związki z młodzieżą, odwzajemniane zresztą na każdym kroku. Nawet w chwili, gdy odchodził do Domu Ojca, powiedział – jak przekazał to później jego sekretarz abp Stanisław Dziwisz: „Czekałem na was, a wy przyszliście do mnie”, mając na myśli tłumy młodych ludzi, którzy towarzyszyli mu w ostatnich chwilach na Placu św. Piotra.

Najważniejszy był jednak i jest duchowy wymiar tej inicjatywy papieskiej – co dała ona młodym, na ile pogłębiła ich wiarę, jak wpłynęła na życie Kościoła lokalnego i powszechnego... Można chyba powiedzieć, że Dni ogromnie ożywiły cały Kościół, a dający się zauważyć od wielu lat stały wzrost powołań kapłańskich i zakonnych w różnych rejonach świata stanowi z pewnością ważny owoc tego wydarzenia w wymiarach globalnych.

Światowe Dni Młodzieży

Zanim doszło do ustanowienia Światowych Dni Młodzieży, odbyły się dwa międzynarodowe spotkania młodych ludzi w Rzymie w latach 1984 i 1985. Pierwsze z nich było częścią kończącego się wówczas Roku Odkupienia, którego wcześniej ustalony program przewidywał, że w Niedzielę Palmową 1984 r. – na tydzień przed oficjalnym zamknięciem Roku – odbędzie się w Rzymie Jubileusz Młodych. Uroczystości te, trwające od 11 do 15 kwietnia z udziałem ok. 600 tys. młodzieży z całego świata, w tym kilkuset Polaków, były prawdziwą manifestacją wiary i entuzjazmu młodych chrześcijan. 15 kwietnia papież odprawił dla nich Mszę św., udzielił im specjalnego błogosławieństwa i wręczył im Krzyż Roku Świętego, który odtąd – jako Krzyż Światowych Dni Młodzieży – wędruje regularnie przez ich kolejne “stacje".

Wielki sukces tego wydarzenia, a także ogłoszenie przez ONZ następnego roku Międzynarodowym Rokiem Młodzieży sprawiły, że Ojciec Święty postanowił wprowadzić na stałe coroczne światowe spotkania młodych do kalendarza Kościoła, przy czym miała to być zawsze Niedziela Palmowa. Oficjalnie ogłosił to publicznie podczas spotkania z kardynałami i pracownikami Kurii Rzymskiej 20 grudnia 1984.

Papież wyznał później, że na jego decyzję wpłynęło też wspomnienie procesji w Niedzielę Palmową 1979 r. w Rzymie, a zwłaszcza widok tysięcy młodych ludzi, idących w procesji z dużymi palmami w dłoniach i w ten sposób dających świadectwo wyznawanej wiary.

Dotychczasowe Dni

Tamto światowe spotkanie młodych w Rzymie z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży stanowiło niejako kościelny wkład do tego wydarzenia. Odbyło się ono 30 i 31 marca 1985 r. pod hasłem “Chrystus naszą nadzieją". Pierwszego dnia na plac św. Jana na Lateranie przed bazyliką przybyli młodzi ludzie z Krzyżem Roku Świętego, a ich koledzy, reprezentujący 9 narodów (w tym 1 Polak), przedstawili kilkugodzinne widowisko, opowiadające papieżowi i wszystkim zebranym o najważniejszych problemach młodego pokolenia.

Z tej samej okazji (czyli Roku Młodzieży) Ojciec Święty skierował List apostolski do młodych chłopców i dziewcząt świata (z datą 31 marca 1985) i zapowiedział, że odtąd co roku w Niedzielę Palmową Kościół katolicki obchodzić będzie Światowy Dzień Młodzieży, przy czym w jednym roku obchody mają mieć charakter scentralizowany – w Rzymie, później także w innych miastach i krajach, a w następnym będą obchodzone lokalnie - na szczeblu diecezji, dekanatów i parafii. Oficjalnie Jan Paweł II ustanowił ten Dzień 20 grudnia tegoż roku.

Alfabetyczny wykaz miast, w których odbywały się dotychczas centralne obchody ŚDM (w nawiasie numer kolejnych Dni i data):

  1. Buenos Aires (II, 11-12 IV 1987)
  2. Częstochowa (VI, 14-15 VIII 1991)
  3. Denver (VIII, 14-15 VIII 1993)
  4. Kolonia (XX, 16-21 VIII 2005)
  5. Kraków (XXXI, 25-31 VII 2016)
  6. Madryt (XXVI, 16-21 VIII 2011)
  7. Manila (X, 14-15 I 1995)
  8. Paryż (XII, 19-24 VIII 1997)
  9. Rio de Janeiro (XXVIII, 23-28 VII 2013)
  10. Rzym (XV, 15-20 VIII 2000)
  11. Santiago de Compostela (IV, 19-20 VIII 1989)
  12. Sydney (XXIII, 16-21 VII 2008)
  13. Toronto (XVII, 18-28 VII 2002)

Międzynarodowe Fora Młodych

Od II Światowego Dnia Młodzieży w 1987 r. do XV w 2000 centralne obchody poprzedzały Międzynarodowe Fora Młodych z własnym programem i często też hasłem, przygotowywane przez Papieską Radę ds. Świeckich.

Organizacją każdego Dnia zajmuje się ze strony watykańskiej Papieska Rada ds. Świeckich, która 1 września 2016 weszła w skład utworzonej formalnie w tym dniu Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, a ściślej istniejąca od 1986 w jej ramach Sekcja ds. Młodzieży, którą od 24 października 2013 kieruje brazylijski prałat ks. João Wilkes Rebouças Chagas Júnior. Gdy Dzień obchodzony jest centralnie poza Rzymem, główny ciężar jego organizacji spoczywa na barkach Kościoła lokalnego, zazwyczaj komisji ds. młodzieży lub innego organizmu w łonie miejscowego episkopatu, zajmującego się sprawami młodego pokolenia.