Byliśmy wygnańcami, deportowanymi z Kresów Wschodnich. Ja jestem lwowiakiem. Ojciec był oficerem w pierwszych Legionach Piłsudskiego. Ożenił się i zamieszkali z mamą we Lwowie. Kiedy wybuchła II wojna światowa, ojca zmobilizowali. Poszedł na front. Mamę i mnie z braćmi Ziukiem i Michałem 13 kwietnia 1940 r. NKWD wywiozło na Sybir.

Wtedy się dowiedziałem

Miałem 3 lata, kiedy nas wywozili. Wspomnienia ze Lwowa są nikłe. Bomba i błysk. Okiennica spadła i przygniotła mi rękę. Podróży na Sybir nie pamiętam. Nie pamiętam nawet, jak zmarł mój starszy brat Ziuk na początku 1942 r. Potem w kwietniu zmarła mama. To było w Kattakurganie w Uzbekistanie. Tam pojechała z Semipałatyńska, na wieść o organizującej się armii gen. Andersa. Wielu Polaków tam jechało, licząc na polepszenie doli. Po śmierci mamy mnie i młodszego brata Michała wzięto do sierocińca. Wiecznie płakaliśmy. Odwiedzała nas niania ze Lwowa. Któregoś dnia wpadliśmy na pomysł, że uciekniemy do tej niani. Pamiętam drogę, morwy z dwóch stron. Na drzewie siedział polski żołnierz. Ominęliśmy go, ale w uzbeckiej wiosce napadnięto na nas, więc wróciliśmy do tego żołnierza. Dostaliśmy czekoladę i odesłali nas do sierocińca.