Patronką dnia (25 czerwca) jest bł. Dorota z Mątowów, wdowa. 

Dorota urodziła się w 1347 r. w Mątowach Wielkich koło Malborka. Była córką osadników holenderskich. W szóstym roku życia otrzymała dar stygmatów. Gdy Dorota miała zaledwie 16 lat rodzice wydali ją za starszego od niej o prawie 20 lat gdańskiego płatnerza Adalberta (Wojciecha), który wyrabiał elementy zbroi. 

Małżonek okazał się być nerwowym i gwałtownym człowiekiem. Do tego sprzeciwiał się częstemu uczęszczaniu swej żony na nabożeństwa. Heroiczna cierpliwość i łagodność Doroty jednak zwyciężyła. Być może do nawrócenia Adalberta przyczyniły się również domowe nieszczęścia, bowiem Dorota urodziła dziewięcioro dzieci, ale ośmioro z nich umarło podczas kolejnych epidemii. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Już w roku 1404 papież Bonifacy IX polecił przeprowadzić proces kanoniczny dotyczący Doroty. Wydarzenia historyczne przerwały jednak starania o jej wyniesienie na ołtarze. Dopiero 9 stycznia 1976 roku Kongregacja do spraw beatyfikacji i kanonizacji zatwierdziła dekret stwierdzający heroiczność życia Doroty oraz istnienie kultu od niepamiętnych czasów. Dokument, podpisany tego samego dnia przez papieża Pawła VI, jest równoznaczny z aktem beatyfikacji. 

Bł. Dorota jest patronką Pomorza, kobiet i matek. 

W ikonografii przedstawiana jest ze stygmatami. Jej atrybutem jest wieża, w której poleciła się zamurować.