Podobne programy długoterminowego oszczędzania – z udziałem pracowników, pracodawców i państwa – od lat z powodzeniem działają w różnych krajach świata, np. w Wielkiej Brytanii czy Nowej Zelandii. Na tych doświadczeniach i sprawdzonych mechanizmach oparty jest wchodzący właśnie w życie w naszym kraju system Pracowniczych Planów Kapitałowych.

Na oszczędności gromadzone w ramach PPK składają się wpłaty dokonywane przez: pracownika – co najmniej 2, ale nie więcej niż 4 proc. miesięcznego wynagrodzenia brutto; pracodawcę – co najmniej 1,5, ale nie więcej niż 4 proc. pensji brutto pracownika; państwo – 250 zł, jednorazowa wpłata powitalna po przystąpieniu do PPK, i 240 zł w każdym roku oszczędzania. Trzeba pamiętać, że wpłatę powitalną otrzymują ci pracownicy, którzy oszczędzają w PPK przez pełne 3 miesiące, a więc dokonają wpłat za co najmniej 3 miesiące. Warunkiem otrzymania dopłaty rocznej jest natomiast wpłacenie w danym roku kwoty równiej co najmniej 3,5 proc. obliczonego od 6-krotności minimalnego wynagrodzenia w tym roku. W 2019 r. kwota kwalifikująca do otrzymania dopłaty rocznej od państwa wynosi 427,50 zł. W roku 2010 wzrośnie ona do 546 złotych.