Wyrażono wolę wspólnego świadectwa Ewangelii we współczesnym kontekście dogłębnych przemian społeczno-kulturowych, a zarazem nadzieję na dalszy rozwój dialogu teologicznego w perspektywie jedności chrześcijaństwa. Wymieniono konkretnie kwestie teologicznego znaczenia powszechnego i lokalnego Kościoła jako komunii oraz jego konsekwencji etycznych.

Ponadto poruszono sprawę trudnej sytuacji chrześcijan na Bliskim Wschodzie. Zachęcono wierzących na całym do modlitwy i wsparcia ich świadectwa, szczególnie w Ziemi Święty. Wyrażono też konieczność dalszego zaangażowania na rzecz sprawiedliwości i pokoju, szczególnie względem głodujących i ubogich, wzywając zarazem przywódców świata do walki z głodem i chorobami.