Wskazania dla duszpasterstwa pielgrzymkowego

Od traktowania pielgrzymki jako jednej z „pobożnych praktyk” przeszliśmy ostatnio do „duszpasterstwa pielgrzymkowego”.

Pielgrzymi
Henryk Przondziono/Agencja GN

Podkreślono to w opublikowanym obecnie dokumencie końcowym II Światowego Kongresu Duszpasterstwa Pielgrzymek i Sanktuariów, który odbył się w dniach 27-30 września w Santiago de Composteli. Zwrócono w nim uwagę, że trwa tam Jakubowy Rok Święty i wkrótce również Papież przybędzie jako pielgrzym do tego miasta, wpisanego na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Przypomniano, że Drogę św. Jakuba, którą od średniowiecza miliony pielgrzymów zdążają do grobu Apostoła, Parlament Europejski ogłosił pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym.

Tematem kongresu było znaczenie pielgrzymek i sanktuariów dla życia chrześcijańskiego i ewangelizacji. Dokument końcowy zawiera szereg propozycji dla księży oraz osób zakonnych i świeckich zajmujących się duszpasterstwem pielgrzymkowym. Winni oni być otwarci na potrzeby różnego typu pielgrzymek: indywidualnych, rodzinnych, parafialnych czy organizowanych przez agencje podróży. Trzeba zapewnić miejsca godnego sprawowania liturgii i skupienia, porządek i bezpieczeństwo, dobrą informację. Zaleca się badania statystyczne i socjologiczne pielgrzymek, rozwijanie związanego z nimi wolontariatu, formację osób zajmujących się pielgrzymami i wydawanie w tym celu specjalnych podręczników. Przygotowania wymagają księża pełniący posługę Słowa i spowiadający pielgrzymów.

Dokument kongresu z Santiago de Composteli zaleca też współpracę sanktuariów z diecezjami i parafiami, stowarzyszeniami pielgrzymów, agencjami turystycznymi i przewodnikami oraz innymi instytucjami. Ponadto wskazuje na znaczenie, jakie dla dalszego życia chrześcijańskiego uczestników pielgrzymki ma ich kontakt z duszpasterzami po jej zakończeniu.