"Z głębokim żalem zawiadamiamy, że dziś na wieczną wartę odeszła Urszula Katarzyńska ps. Ula - powstańcza łączniczka z Batalionu +Zośka+" - przekazano na Twitterze MPW.

Urszula Katarzyńska-Ballner urodziła się 27 czerwca 1925 roku w Kielcach w rodzinie państwa Kurkowskich. Jej ojciec w młodości wstąpił do Legionów; po odniesieniu w 1920 roku poważnej rany wycofał się z wojska. Skończył farmację na Uniwersytecie Jagiellońskim i pracował jako naczelny lekarz Kasy Chorych w Częstochowie. Tam Katarzyńska-Ballner skończyła cztery klasy w prywatnej szkole Zofii Folfasińskiej. W 1935 roku rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie ojciec został inspektorem farmaceutycznym w ZUS-ie. Chodziła przez rok do szkoły powszechnej przy ul. Chełmskiej, a następnie do prywatnej szkoły przy ul. 6 Sierpnia. Gdy była w szóstej klasie, zmarła jej matka. Po ukończeniu szkoły powszechnej zdała do Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi przy pl. Trzech Krzyży. Zapisała się do działającej w szkole 14 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej. W 1939 roku pełniła służbę w Obronie Przeciwlotniczej.

Po wybuchu wojny jako harcerka roznosiła korespondencję z Czerwonego Krzyża. Zaczęła chodzić na komplety. W 1942 roku wstąpił do AK, zaczęła działać w ramach oddziału "Motor 30". Przyjęła pseudonim "Ula". Równocześnie kontynuowała naukę na kompletach, zdała maturę w 1943 roku i rozpoczęła studia na farmacji w ramach Uniwersytetu Poznańskiego. Oficjalnie była uczennicą szkoły gospodarczej przy ul. Moniuszki, a potem szkoły ogrodniczej przy ul. Giżyckiego. Została przydzielona jako łączniczka do dowództwa Kedywu.

Podczas powstania warszawskiego "Ula" pełniła funkcję łączniczki plutonu motorowego pod dowództwem "Szczerby", Jana Kozubka. W stopniu strzelca przeszła w Zgrupowaniu "Radosław" - pułk "Broda 53" - kompanii motorowej "Żuk", a następnie w batalionie "Zośka" przez trzy walczące dzielnice miasta: Stare Miasto kanałami do Śródmieścia, a następnie na Czerniaków. Przeszła kanałami na Mokotów, następnie dołączyła do kolumny ludności prowadzonej do Pruszkowa. Po upadku powstania dotarła do rodziny w Kielcach.

Wróciła do Warszawy na początku 1945 roku. W tym czasie uczestniczyła m.in. w ekshumacji zwłok "Szczerby" i przetransportowaniu ich na Cmentarz Wojskowy na Powązkach. W 1945 roku zaczęła studiować farmację w Łodzi oraz prowadzić drużynę harcerską. Po roku przeniosła się na Uniwersytet Wrocławski. Pomógł jej w tym ojciec, który pełnił funkcję pierwszego inspektora farmaceutycznego na Dolnym Śląsku. Katarzyńska-Ballner nie ujawniała swojej przynależności do AK i nie spotkała się z szykanami. Po skończeniu studiów pracowała w aptece we Wrocławiu. Po wyjściu za mąż powróciła do Warszawy, pracowała w Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych.

W 2012 roku odznaczona Medalem "Pro Patria" oraz wyróżnieniem "Zasłużony dla m.st. Warszawy". W 2014 roku została odznaczona przez prezydenta Krzyżem Orderu Krzyża Niepodległości.