Lubił tu bywać. Czuł się dobrze w tym gościnnym domu na wzgórzu. Znał świetnie Martę, Marię i Łazarza. Wiedział, co wyląduje na stole w czasie kolacji. Papież Franciszek wpisał właśnie do Ogólnego kalendarza rzymskiego rodzeństwo z Betanii.

Rodzinka.IL

Losy Rodzinki.pl śledziły przed ekranami miliony Polaków. Izraelskie domeny internetowe mają rozszerzenie „il” i choć przed dwoma tysiącami lat słowa „fale”, czy „sieci” miały kompletnie inne znaczenie, pokuszę się o taką prowokację.

Już widzę wspólnoty szturmujące niebo w intencji konającego przyjaciela, które otrzymują „odgórny” przekaz: „Choroba ta nie zmierza ku śmierci”. Alleluja! Chwała Panu! Ogłaszamy wszem i wobec triumf życia. Ręce do góry! Uwielbiamy! Kto chce herbatę, ręka w dół…

Wyobrażam sobie również, jak momentalnie słabnie zapał ewangelizacyjny, gdy przychodzi wiadomość od Marty i Marii: Łazarz nie żyje. Jak to? Czy Jezus się pomylił? A może Jego słowa były jedynie głęboką metaforą i musimy – by nie skompromitować się w oczach innych – dopisać do nich pobożną ideologię?

Zderzenie było brutalne. Bolesne tym bardziej, że przecież ktoś z uczniów mógł opowiedzieć o tych słowach siostrom Łazarza. A potem o dość szorstkiej, niezrozumiałej reakcji na zdanie: „Choruje ten, którego kochasz”: „Raduję się, że Mnie tam nie było”.

„Naprawdę Jeszua tak powiedział?” – mogły pytać zalane łzami siostry. Przecież doskonale wiedziały, że „miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza”. Ewangelia jest jednoznaczna: „Mimo że słyszał o jego chorobie, zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu”.