Powołując się na raport tajnych służb pakistańskich APMA wyraża „wielkie zaniepokojenie kolejnymi doniesieniami nt. nieuchronnego jakoby zamachu na ministra, który stał się celem nr 1 ze względu na swe zaangażowanie na rzecz zniesienia ustawy o bluźnierstwie”. Stowarzyszenie wezwało do zwarcia szeregów wokół Bhatti'ego i poprosiła władze państwowe o maksymalną jego ochronę.

Sam minister otrzymał już „wyrok śmierci” od potężnej organizacji terrorystycznej „ Laskar-e-Toiba”, podczas gdy najnowsze wiadomości potwierdzają, że bojówkarze rzeczywiście zamierzają wcielić w życie swoje plany. „Módlcie się za mnie i o moje życie. Jestem człowiekiem, który spalił za sobą mosty, nie mogę i nie chcę wracać do tych spraw. Będę walczył z ekstremizmem i w obronie chrześcijan aż do śmierci” – powiedział polityk FIDES-owi.

Informatorzy watykańskiej agencji misyjnej wyrażają ubolewanie, że rządząca Pakistańska Partia Pracy (PPP), która wybrała i powołała Bhatti'ego w skład rządu, „nie wystąpili otwarcie po stronie i w obronie swego ministra, gdyż ulegają lobby partiom fundamentalistów islamskich”. Zdaniem jednego z informatorów, partia ta pozostawia „zbyt wiele miejsca fanatykom w społeczeństwie”, gdyż jej warstwy kierownicze uważają, iż ich przetrwanie zależy od zaspokojenia bojówkarzy prawicy religijnej. Ale w ten sposób PPP traci swe tradycyjne oblicze: umiarkowane, świeckie, ludowe i pluralistyczne – twierdzą pakistańskie źródła FIDES-u.

Urodzony 9 września 1968 r. i należący do PPP Shahbaz Bhatti piastuje swe stanowisko od 2 listopada 2008 r. i jest pierwszym szefem tego resortu, którego pozycję zrównano z innymi ministrami. Wcześniej urzędnik zajmujący się mniejszościami religijnymi podlegał innemu ministrowi w składzie rządu pakistańskiego.

Pochodząc z rodziny muzułmańskiej we wczesnej młodości przeszedł na katolicyzm, poruszony – jak sam wyznał – ewangeliczną opowieścią o Jezusie, który umarł i zmartwychwstał dla zbawienia całej ludzkości. W 1985 r. wraz z grupą przyjaciół założył wspomniany Sojusz Mniejszości, który wkrótce miał stanąć w obliczu poważnego wyzwania, jakim było uchwalenie przez parlament w rok później osławionej ustawy o bluźnierstwie, przewidującej kary dożywotniego więzienia i śmierci za znieważenie Koranu i proroka Mahometa.

Za swą niezłomną działalność na rzecz praw i w obronie mniejszości religijnych, zwłaszcza chrześcijan, otrzymał wiele odznaczeń międzynarodowych, m.in. Nagrodę Wolności Religijnej, którą odebrał w Finlandii w 2003 r., amerykańską Nagrodę Pokoju w 1998 r. i w rok później kanadyjską nagrodę za walkę o prawa człowieka.