Kapłan zginął 16 maja w wypadku samochodowym pod Warszawą. Miał 59 lat.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się Mszą św. w Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego koncelebrowaną przez dwóch biskupów i 84 księży. Przewodniczył jej bp Stanisław Budzik – sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski, a homilię wygłosił ks. dr Mieczysław Piotrowski – chrystusowiec, kursowy kolega i przyjaciel zmarłego ks. Józefa oraz redaktor naczelny czasopisma „Miłujcie się”, z którym ks. Kubicki współpracował.

Posłuchaj ostatniego wywiadu z ks. Kubickim

W koncelebrze wzięli udział: metropolita lwowski i przewodniczący Konferencji Episkopatu Ukrainy, abp Mieczysław Mokrzycki, przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego, ks. Tomasz Sielicki wraz z członkami zarządu i rady generalnej Zgromadzenia, kapłani współpracujący ze zmarłym w episkopacie.

Wśród koncelebransów byli współbracia chrystusowcy z różnych placówek Towarzystwa w Polsce i za granicą oraz wielu kapłanów zakonnych i diecezjalnych, z którymi był zaprzyjaźniony lub współpracował ks. Józef. Niektórzy z nich przybyli z krajów byłego Związku Radzieckiego. To im i ich wspólnotom niósł bezpośrednią pomoc ks. Kubicki.

Zmarłego i jego najbliższą rodzinę otaczali modlitwą także klerycy, bracia i nowicjusze Towarzystwa Chrystusowego, siostry zakonne, licznie przybyła delegacja z rodzinnych Białobrzegów k. Radomia oraz byli parafianie ze Szczecina-Zdrojów, świeccy współpracownicy i wielu przyjaciół i bliskich ks. Józefa.

Zgromadzonych przywitał przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego. Dziękując wszystkim za przybycie jednocześnie wymienił tych, którzy nadesłali wyrazy współczucia i duchowej łączności, wśród nich bp. Stanisława Stefanka – chrystusowca i ordynariusza w Łomży oraz bp. Tadeusza Pikusa – bezpośredniego przełożonego ks. Józefa w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie.

W homilii ks. Piotrowski, opierając się na czytaniach liturgicznych, przypominał, że nasza ojczyzna jest w Niebie, że pielgrzymujemy do Domu Ojca przez ziemię karmiąc się Ciałem i Krwią Chrystusa. To jest nasza moc i nadzieja. W osobistym świadectwie ukazał też sylwetkę zmarłego ks. Józefa jako kapłana, który kochał Chrystusa, Kościół i mocno żył jego sprawami, pragnął, by wszyscy poznali i byli blisko Boga. To z tej miłości i pragnienia wypływało całe zaangażowanie ks. Kubickiego w pomoc Kościołowi na Wschodzie, w propagowanie Ewangelii na różne sposoby i w różnych zakątkach świata.

Po Komunii św. głos zabrał najpierw abp Mokrzycki, dziękując w imieniu Konferencji Episkopatu Ukrainy za wszelkie dobro, jakie dla żyjących tam katolików uczynił ks. Józef. Następnie słowa podziękowania wypowiedział także bp Stanisław Budzik, przekazując wyrazy duchowej bliskości m.in. od przewodniczącego KEP, abpa Józefa Michalika, a także od przewodniczących Konferencji Episkopatów Rosji i Białorusi oraz od bp. Tadeusza Pikusa, który z ramienia KEP kieruje Zespołem Pomocy Kościołowi na Wschodzie.

Eucharystię zakończył obrzęd ostatniego pożegnania, któremu przewodniczył abp Mokrzycki, po czym zgromadzeni odprowadzili trumnę z ciałem ks. Józefa do samochodu, którym została przewieziona na cmentarz.

Druga część uroczystości miała miejsce na Cmentarzu na Miłostowie. Kondukt pogrzebowy prowadził bp Budzik. Ciało ks. Kubickiego zostało złożone do grobu w kwaterze chrystusowców. Nad grobem generał chrystusowców, ks. Tomasz Sielicki, wyrażając chrześcijańską nadzieję podziękował wszystkim uczestnikom uroczystości pogrzebowych. Słowo pożegnania wypowiedziała także przedstawicielka rodziny zmarłego ks. Józefa.

Ks. Kubicki urodził się 30 maja 1951 r. w Krzepielowie w województwie zielonogórskim. Po maturze wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Ziębicach. Następnie ukończył studia filozoficzne oraz teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa w Poznaniu, otrzymując dyplom magistra teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. 9 maja 1977 r. przyjął w katedrze poznańskiej święcenia kapłańskie.

Przez rok pracował jako wikariusz w parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej w Chociwlu (archidiecezja szczecińsko-kamieńska). W latach 1970-1982 skierowano go do Referatu Powołaniowego Towarzystwa Chrystusowego do Ziębic (archidiecezja wrocławska), gdzie prowadził rekolekcje powołaniowe dla młodzieży męskiej oraz głosił rekolekcje parafialne na terenie Polski i za granicą.

W latach 1982-1989 był prefektem i wychowawcą oraz wicerektorem w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. W roku 1990 został skierowany do parafii pw. Świętego Ducha w Szczecinie-Zdrojach, gdzie był proboszczem do końca sierpnia 1999 r.

W latach 1990-99 pełnił również funkcję wicedziekana w dekanacie Szczecin-Osiedle Słoneczne, był diecezjalnym dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych, obrońcą węzła małżeńskiego w szczecińskim Sądzie Metropolitalnym oraz spowiednikiem studentów Kolegium Teologicznego w Szczecinie.

W latach 1996-1998 dojeżdżał na Papieski Wydział Teologiczny do Poznania, gdzie ukończył podyplomowe studium licencjackie i doktoranckie oraz w 2002 r. napisał i obronił na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu rozprawę doktorską „Sakrament bierzmowania we współczesnym duszpasterstwie polskim. Na podstawie doświadczeń archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej”.

Od 1 września 1999 r. był referentem ds. misyjnych w Towarzystwie Chrystusowym. Od 31 stycznia 2001 r. pracował w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.

Organizował zbiórki i przekazywał fundusze na rzecz remontów i budowy kościołów, kaplic, przedszkoli, świetlic oraz ich wyposażenia. Zabiegał też o to, by do pracy ewangelizacyjnej na Wschód wyjeżdżało jak najwięcej dobrze przygotowanych księży, sióstr i świeckich wolontariuszy z Polski. „Biskupi, którzy przyjeżdżają do Polski z krajów b. ZSRR proszą nas wciąż o pomoc personalną kapłanów i sióstr zakonnych, ponieważ zakres posługi charytatywnej i ewangelizacyjnej poszerza się o nowo powstające ośrodki pomocy wychowawczej wobec miejscowego społeczeństwa, a zwłaszcza wobec dzieci osieroconych” – mówił KAI ks. Kubicki.

Zwracał też uwagę na ekumeniczny aspekt obecności katolików z Polski na tamtych terenach: „Zachęcamy udających się do pomocy Kościołowi na Wschodzie, żeby reewangelizacja tych terenów, przyczyniała się do współpracy z chrześcijanami Kościoła prawosławnego, co jest bardzo ważne w kontaktach z braćmi prawosławnymi oraz budowaniu jedności wiary, miłości i nadziei o owocną przyszłość wspólnot chrześcijańskich”.

Często także sam udawał się na Wschód. Brał udział w uroczystościach kościelnych i odwiedzał pracujących tam księży i siostry. W ostatni weekend odwiedził Siostry od Aniołów w Wilnie.

16 maja jechał do Poznania na święcenia kapłańskie chrystusowców. Zginął w wypadku samochodowym w Marysinku pod Warszawą.