Tak to prawda. Małe dzieci muszą mieć miłość! A to oznacza więź z rodzicami. Kiedy do naszej rodziny zastępczej trafiały dzieci zaniedbane i opóźnione w rozwoju szybko dochodziły do "normy". Dziecko przytulane, całowane, któremu poświęca się czas rozwija się o niebo lepiej od zaniedbanego, niekochanego. Dzieci potrzebują miłości do rozwoju tak samo, albo nawet bardziej niż posiłków.

żyjemy w czasach,gdzie rzeczy oczywiste trzeba uzasadniać autorytatywnie;Polska nie była i nie jest państwem przyjaznym rodzinie,niezależnie od tego,kto rządzi.W rzeczywistości,system instytucjonalno-prawny jest ukierunowany na niszczenie rodzin.

I tak jest lepiej niż w USA tam nawet rocznych płatnych urlopów macierzyńskich nie ma... co nie znaczy, że nie warto w Polsce jeszcze bardziej sprzyjać rodzinom

ja mam synka wychowanego przez matkę w domu, mam też znajomych którzy oddają do żłobka (taka praca). nikt mi nie powie, że to nie ma znaczenia- różnicę w zachowaniu dziecka WIDAĆ! też często nie mam siły i cierpliwości, dałbym go na tydzień do żłobka ale stwierdzam, że odpocznę sobie na emeryturze, jak dożyję hehe;-) p.s. i tak dobrze że w ogóle ludzie decydują się na dzieci! pozdrawiam wszystkich

Ale Ameryka! Aby dziecku przekazać zdolność do miłości, trzeba je wychowywać w środowisku ludzi obdarzających dziecko miłością, a takie warunki spełnia jedynie kochająca dziecko matka lub opiekunka, która w odbiorze dziecka jest jego matką, będąca w pełnym stałym kontakcie z dzieckiem. Innej możliwości nie ma!

No jasne, dzieci "żłobkowe" na pewno nie są obdarzane miłością rodziców i rozwijają się gorzej. Najlepiej będą się rozwijać te dzieci, które zamknie się w domu z matką, czy tego chce czy nie. Same zachwyty i - znamienne - same komentarze facetów.

Wiadomo, że nie ma lepszych fachowców w branży "zarządzania kobietami", niż mężczyźni, zwłaszcza oddani wartościom takich czy innych tradycji :P

NARESZCIE OBUDZILI SIĘ!!!A ile dzieci zapłaciło długotrwałym cierpieniem i urazami psychicznymi za bezmyślne zaufanie rodziców do pseudopsychologów promujących opiekę zastępczą?! Kto się zastanawia skąd mamy w społeczeństwie tylu życiowych "popaprańców" ?! Praca zawodowa matek + żłobek = trauma dziecka.

Bardzo bym chciała takich rozwiązań, gdzie bez ryzyka "załamania się" domowego budżetu, mogę wychowywać dziecko do 3lat sama w domu. Zawsze wiedziałam, że to najważniejszy dla dziecka czas jego życia, jednak warunki ekonomiczne powodowały, że wracałam do pracy po ok.roku. Na żłobek nigdy się nie zdecydowałam- uważając go za ostateczność. Do pierwszego dziecka wzięłam nianię, do drugiego udało się, że już babcia mogła wspomòc. Myślę, że ten bon byłby dobrym rozwiazaniem (zakladając, że nie można by go przeznaczyć na zakupy typu używki tylko art.dziecięce,spożywcze, domowe, ewent.wypoczynek-szczególnie korzystna możliwość dla dzieci z dużych miast, żeby mama/tata mogli z nim wyjechać w góry czy nad morze). Tak więc ja jestem bardzo "za".

Nie każdą rodzinę stać na utrzymanie z jednej pensji i nie każda kobieta chce być w domu.

Zdecydowanie instytucji ŻŁOBEK mówię NIE. NIE KOMPETENTNY PERSONEL. Bynajmniej w placówkach publicznych. Szok i Koszmar.

A ile z tych "madrych głów" miało swoje dziecko w żłobku?? Czy może opierają swoje wywody na teorii?? Moja córka chodziła do żłobka. Miała towarzystwo rówieśników i cudowne, ciepłe Panie. Uwielbiała to miejsce. Rozwinęła się cudownie. Gdybym podejmowała decyzję jeszcze raz... Byłaby taka sama.

,,Dziecko natychmiast czuje, że jak mamy i taty nie ma to znaczy, że nie jest wartościowe. Gdybym był wartościowy to byli by przy mnie. Nieświadomie w dziecku wpisuje się takie przekonanie. Jestem niewartościowy. Wyjazd do pracy za granicę pod pozorem troski o Dziecko, robienia pieniędzy, a tak naprawdę w dziecku wytwarza się poczucie jestem niewartościowy. Przywożąc pieniądze odbierają mu wartość. Gdybym był wartościowy to by mnie nie opuścili. Po co pieniądze? Dziecko nie jest wrażliwe na pieniądze. Dziecko jest wrażliwe na obecność. Opowiadała kiedyś siostra zakonna dopiero jako dorosła zobaczyła, że byli ubogą rodziną ale byliśmy razem, byliśmy szczęśliwi. Dopiero jako starsza kobieta zobaczyłam, że byliśmy biedni. Jako dziecko nie zauważyłam tego. Dzieci nie zauważą skromnego życia. Zauważą brak rodziców ponieważ wtedy wytwarza się w nich poczucie jestem niewartościowy. Nie warto ze mną być. W Niemczech w 2008 roku zaproponowano większą liczbę żłobków aby kobiety mogły wrócić do pracy i się realizować przez swą pracę, odkryć swoją wartość w pracy. I wtedy zareagowali biskupi, oczywiście natychmiast oberwali. Ale dzięki Bogu zareagował również niemiecki związek psychoanalityków i powiedzieli: absolutna bzdura. Pokazali co się dzieje w dziecku jeśli następuje taka rozłąka. Jaka dokonuje się w żłobku. Obniża się poczucie wartości dziecka. W otwartym liście pokazali im jakie będą konsekwencje takiego pomysłu. W dziecku wytwarza się brak zaufania, niskie poczucie wartości, duża trudność w budowaniu więzi itd. Przede wszystkim obniża się w dziecku poczucie wartości. Niedobry pomysł. Niemiecki związek psychoanalityków, Bogu dzięki, że mieli odwagę się wypowiedzieć.
Po prostu być. Chcę być z Tobą. Przy rzeczach wartościowych chcę być. Wartość mówi zostań tu. Jeśli jestem wartościowym dzieckiem to mój Tato moja i Mama chcą być ze mną. Dobrze mi z Tobą bo jesteś wartościowy. To jest podstawowy moment przekazania wartości po prostu obecność, więź, ja jestem, warto z Tobą być. Chciałbym z Tobą spędzić urlop, dobrze mi z Tobą. To znaczy, że jestem wartościowy, że on chce ze mną być. Bardzo ważne w wychowaniu dziecka ale również w dalszym procesie rozwoju ważne jest aby słuchać dziecko, liczyć się z jego zdaniem. Pokazywać mu, że jego zdanie jest cenne. Szanować zdanie dziecka. Pytaj dziecko o jego zdanie. Straszne są tezy, że np. dzieci nie mają głosu; cicho siedź, starsi wiedzą lepiej, dziecko nie może mieć głosu. Pytać i liczyć się z jego zdaniem. Doceniać jego zdanie. " cytat pochodzi z pięknej konferencji zaginionego księdza Krzysztofa Grzywocza WARTOŚĆ CZŁOWIEKA (audiobook na 2ryby pl)

Albo nikomu nie dopłacać, albo na każde dziecko tyle samo.Może dziecko "nie nadaje się do żłobka"? Może matka zarobkuje w domu, praca chałupnicza? Moze z chęcią zapłaci babci ? Żłobek też żłobkowi nierówny. Co innego mały żłobek na ok. 5 dzieci, a co innego grupa 20-25 dzieci, gdzie zarażają sie i nie ma indywidualnego podejścia.

Gdyby duża część żłobków były w rękach kościoła jak to jest w Niemczech czy Austrii wtedy ci wszyscy profesorowie mieliby inne zdanie. Tu przede wszystkim chodzi o to że wymyka się kontrola wychowawcza kościołowi nad tymi dziećmi. Zresztą więcej egoistów wychowało się po za żłobkami ale tylko tacy potem rządzą innymi.

Ja jestem zdania,że niech każdy rodzic to co uważa za słuszne.

Jestem mamą i widzę jak wielementy dla dziecka znaczy kontakt z rodzicem i że każde dziecko jest inne. Starszy syn od zawsze lgnął do dzieci a młodszy jest w duże mierze samowystarczalny i wolniej się adaptuje. Uważam że jeśli żłobek nie jest niezbędny to lepiej dla dziecka zostać w domu (znam świadectwo dorosłej osoby, która do dziś ponosi skutki emocjonalne wczesnej rozłąki z matką). Nawet przeczkole nie jest dla każdego dobre.

"Żłobki nie są optymalna forma wychowania". To może ci mądrzy ludzie wskazali jakie sa te optymalne formy wychowania. Uwzględniając przy tym najróżniejsze sytuacje życiowe: np. sytuację samotnych matek, które po prostu muszą pracować, aby mieć srodki do zycia, sytuację gdy jedno wynagrodzenie (ojca) nie pozwala rodzinie godnie życ, przemeczona i niezadowolona z zycia mama, która cały dzień siedzi w domu z dzieckiem- przenosząc swoja frustrację na dziecko itp. 100 innych sytuacji życiowych. WNIOSEK: nie ma generalnej recepty, kazda sytuacja jest inna, a pojecie optymalizacji to oznacza: uzyskanie najlepszych efektów w określonych możliwych do uzyskania w danej sytuacji - i tak definiując. Czasami złobek to właśnie OPTYMALNE rozwiązanie.

Bardzo dziękuję psychologom za prawdziwą mądrość, mało jej obecnie w przestrzeni publicznej. Nareszcie ktoś ujął się za tymi najmniejszymi. Bardzo razi mnie ta kolejna nieznosząca sprzeciwu propaganda "żłobowa". Nigdy zimne, przechowalnie dla dzieci i obcy ludzie w nich nie zastąpią dziecku matki i ojca!!!!!!!!!

Jestem pedagogiem. Pracowałam jako opiekunka w żłobku publicznym i prywatnym. To nie są dobre miejsca dla dzieci. Czasem nie ma innego wyjścia, ale jeśli tylko jest taka możliwość - nie oddawajcie dzieci do żłobków.

Szkoda, ze artykul nie wymienia konkretnie tych wszystkich straszliych zagrozen, jakie to niesie zlobek dla malucha, a jedynie kilkukrotnie powtarza postulat wprowadzenia "bonu opiekuńczo wychowawczego dla rodziców".
Skad pewnosc, ze rodzice, ktorzy taki bon by otrzymali, sami zostaliby z maluchem w domu, a nie zatrudnili nani? Prawdopodobnie znacznie gorzej wykwalifikowanej, niz opiekunowie w zlobkach.
A nawet jesli juz nani nie zatrudnia, to skad wiadomo, ze maluchem beda sie dobrze zajmowac? Lepiej od zawodowych opiekunek/opiekunow, po kierunkowych stuadiach, kursach, z wieloletnim czesto doswiadczeniem? Szczegolnie dla rodzin dysfunkcyjnych perspektywa zostania w domu/niepracowania i otrzymywania pieniedzy na kolejne dzieci bedzie kuszaca ...malo to jest takich patologicznych rodzin?

A wracajac do zagrozen, o ktorych artykul jedynie napomyka, to "obniżenia odporności małych dzieci NA SKUTEK ICH SEPARACJI od rodziców"?! Ok, stres moze sie przyczyniac do obnizenia odpornosci, ale od znajomych wiem, ze ich dzieci w zlobku zestrsowane nie sa i chdza tam chetnie. A na odpornosc wplywa conajmniej rownie mocno dieta, sport, styl zycia, to, czy dziecko bylo karmione mlekiem matki. Jesli sie przebywa w wiekszej grupie ludzi i ma sie przecietna lub obnizona odpornosc, to sie choruje. Nie tylko dzieci w zlobkach i szkolach, ale i dorosli w biurach choruja... Przez rozlake?? Ponadto przejscie pewnych chorob w wieku dzieciecym jest korzystniejsze niz w wieku doroslym.

Mna do 3-4 roku zycia zajmowala sie mama (i moim mlodsyzm o 2 lata bratem), potem dziadkowie az do 6 roku zycia. Kochajacy, niepatalogiczni, bezpieczne otoczenie. Super. Do zlobka i przedszkola nie chodzilam. I co? Efekt taki, ze w zerowce WIELKA TRUAMA, bo nie bylam przyzwyczajona do gromady dzieci. Jeszcze przez bardzo dlugi czas bylam bardzo niesmiala, niezaradna, niesamodzielna, zbyt cicha (a nawet troche mobingowana w podstawowce).