Ja się modlę za grzeszników (tzn i za siebie) , a nie za państwa czy ojczyzny. Modlitwa Pańska nic nie wspomina o patriotyzmie - czy mam szansę na zbawienie ?

Jezus był patriotą idealnym. Nie gardził okupantem: "Pytali go też i żołnierze: «A my, co mamy czynić?» On im odpowiadał: «Nad nikim się nie znęcajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na swoim żołdzie».

Jezus był patriotą idealnym.Nie gardził innowiercami jakimi byli Samarytanie.

Jezus był patriotą idealnym.U Niego nie liczyły się wieży krwi,znajomości, pobratymstwo.: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?»

Jezus był patriotą idealnym. Nie wszczynał walki zbrojnej: "«Schowaj miecz swój do pochwy, bo wszyscy, którzy za miecz chwytają, od miecza giną".

Wychowano mnie w latach wspomnianych na wstępie, i patriotyzm kojarzy mi się... doskonale. Żyłem wśród ludzi który doskonale pamiętali wolną Polskę, wiele przeżyli i przecierpieli i wiedzieli o co chodzi z tym patriotyzmem jak może nikt inny. To byli nasi dziadkowie, rodzice i nauczyciele. Nie "kupowali" propagandowych haseł, jeśli szli w pochodzie to z przymusu, tak jak i my. Może i była garstka "entuzjastów", to ci którzy się w tym systemie ustawili, ale nie cieszyli się społecznym szacunkiem, a wręcz przeciwnie. Byli przykładem kolaboracji, oportunizmu, karierowiczostwa, w każdym razie nie patriotyzmu. A rodzice patrioci, po prostu chcieli nas wychować na dobrych ludzi i Polaków. Nauczyciele tak samo, plus chcieli nam dać wiedzę i postawę która przyda nam się do odbudowy wolnej Polski w przyszłości, a jakby trzeba to i walki o Nią. Wierzyli że to jeszcze nastąpi, wiele od nas wymagali, byśmy byli gotowi. Niektórzy z własnego życia opowiadali nam o rewolucji w Rosji, jacy byli czerwoni, jaką drogę przebyli po więzieniach i stepach Kazachstanu, nawet kto naprawdę mordował w Katyniu. Otrzymaliśmy niepowtarzalną lekcję patriotyzmu i rozumienia czym jest własna wolna Ojczyzna. Czy potrafiliśmy zrobić z niej najlepszy użytek i przekazać to wszystko Młodym? Ano tu trzeba by się niestety mocno bić w piersi. Zaraza oportunizmu i prywaty dosięgła i nas, co gorsza w decydujących o przyszłości Polski momentach. W zderzeniu z niczym nieograniczonymi możliwościami by się zdemoralizować okazaliśmy się nieodporni jak Indianie na ospę. To nie była walka z potężnym, jasno określonym i zorganizowanym wrogiem, jakiej się spodziewaliśmy. Zaatakowały nas hybrydowo zielone i różnokolorowe ludziki, często udając naszych przyjaciół i kusząc różnymi korzyściami i awansem. Ludziki z przeszłości, czasem może z obcych planet, ale i jak najbardziej stąd i teraz. Słabo zdaliśmy ten nieszczęsny kolejny polski egzamin, ale jest jednak nadzieja. To Młodzi, którzy Polskę i patriotyzm, atakowane przez wrogów i zaniedbane przez nas, odkrywają na nowo. Oni też, w trudnych dla Polski czasach, zaczynają rozumieć to co nasi przodkowie. Pragną wolnej Ojczyzny, jedynego miejsca na świecie gdzie będą u siebie w domu, będą go bronić i będą z niego dumni. Tak trzymać !

Pomijając dywagacje akademickie dotyczące analizy Biblii może warto spojrzeć na kwestię patriotyzmu poprzez wiarę. A tutaj rodzi się podstawowe pytanie, czy katolik Polak, Niemiec, Rosjanin się od siebie różnią. Czy wyznając jedną wiarę mamy być braćmi w wierze, czy też wrogami bo każdy z nas jako patriota będzie bronił swego kraju? Co więcej, nasze królestwo nie jest z tego świata, więc dziwi tak częste łączenie wiary i patriotyzmu. W mojej skromnej ocenie te dwie rzeczy są rozłączne, jestem katolikiem, jestem Polakiem, jestem Europejczykiem. I to dokładnie w tej kolejności, czyli wiara jest ważniejsza od spraw krajowych i międzynarodowych.
I gdy dochodzi do konfliktu interesów wybieram wiarę.
ps. patriotyzm jest subiektywny, a pewne postawy zwane patriotycznymi są często tworzone przez władze kraju dla jej wygody i podług jej poglądów. Katolicyzm jest zawsze obiektywny, choć usiłuje się przemycać do niego również subiektywne postawy, bo komuś się coś wydaje i chciałby aby tak inni postępowali - tyle że każdy z nas ma swoje sumienie i każdy z nas praktycznie zawsze odpowiada za to co czyni jako katolik.

Jakiś czas temu pewien gość "Gościa", dla odróżnienia od linii tego pisma zapewne podpisujący się wspak, zauważył, ze pisanie czegokolwiek często oznacza sianie złego ziarna, i że lepiej wtedy nie pisać wcale. Dotyczy to najpierw Panów Redaktorów - Autorów, jak i oczywiście biorących później udział w dyskusji nad artykułami. Pewnych tematów nie należy w myśl tej idei w ogóle poruszać, lepiej pozostawić je w sferze bez-myślenia, bo a nuż coś ktoś wymyśli nie tak. A jak nawet już zasieje się dobre ziarno, to ktoś w nocy może podsiać kąkol, więc może lepiej nie siać. Wtedy i ten zły nie będzie miał po co swojej dywersji dokonywać. Czy jednak bez-myślenie daje w sumie lepsze efekty niż myślenie nie zawsze nawet "poprawne", można by się spierać. W tym przypadku Autor znowu "niepotrzebnie" wywołał dyskusyjny temat patriotyzmu, także w odniesieniu do wiary i religii, i oczywiście zaraz pojawili się też siewcy nocnej dywersji. Ich zabieg jest prymitywny, obliczony na brak podstawowej logiki i znajomości języka polskiego u odbiorców. Polega na natychmiastowej zamianie w swojej argumentacji pojęcia patriotyzmu z nacjonalizmem i szowinizmem, nie nazwanymi wprost, lecz mającymi zastąpić odbiór patriotyzmu skojarzeniami z czymś całkiem innym. No więc sięgnijmy do skarbnicy wiedzy powszechnej czyli wujka Google, i weźmy pierwsze z brzegu wyświetlane przezeń słów tych wytłumaczenie:

Patriotyzm (łac. patria – ojczyzna, gr. patriotes) – postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęci ponoszenia za nią ofiar i gotowości do jej obrony.

Nacjonalizm jest przekonaniem według którego interes własnego narodu jest nadrzędny wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych.

Szowinizm (fr. chauvinisme) – skrajna postać nacjonalizmu, wyrażająca postawę bezkrytyczną wobec własnego narodu przy jednoczesnej wrogości do innych narodów, uważanych za gorsze. W szerszym znaczeniu termin bywa używany w celu określenia analogicznej postawy wobec grup innych niż naród.

O ile ostatnie pojęcie możemy zgodnie zakwalifikować jako zjawisko jednoznacznie negatywne i szkodliwe, także dla samego narodu, to już drugie na liście jednoznacznie takim nie jest, a pierwsze nie jest nim NA PEWNO.
Szkodliwą i brutalną za to manipulacją, wręcz dywersją, jest świadoma próba zastępowania pojęcia patriotyzmu w (pod)świadomości Czytelników mniej czy bardziej negatywnymi znaczeniami. Co ma to na celu? Ano wiadomo, po co każdą dywersję się sieje.