Czy osoby uznające się za LGBT i osoby je wspierające mają identyczne prawa świeckie w Polsce - kraju demokratycznym? I nie chodzi mi o kwestię małżeństw, ale o negowanie prawa do publicznego demonstrowania.
A może te osoby są dziś przez wielu uznawane za wrogów w naszym kraju? Bo ja słyszałem z ust krakowskiego abp. o zarazie i widziałem w TV gorszącą zadymę w Białymstoku.

A może osoby LGBT nam w jakiś sposób zagrażają? Bo przecież tak się przedstawia je przy okazji dyskusji choćby o edukacji szkolnej.
I to wszystko opiera się wyłącznie na przekazie Biblii, która nie jest w kręgu zainteresowań np. ateistów.

@PiotrRR - popatrz na praktykę zdecydowanej większości krajów Europejskich. O ile mi wiadomo wszystkie one mają prawo i porządek społeczny pochodzące z tego samego źródła co i my.

"Chodzi tylko o to, że jeśli jakaś grupa publicznie manifestuje swoje poglądy, to musi godzić się z tym, że inni będą publicznie je krytykować, bo mają do tego pełne prawo."
Tak, to jest prawda. Ale jak tą prawdę przyjmuje część katolików? Jak reaguje na krytykę?

@SPE- który z punktu widzenia katolików problem społeczny jest większy: mityczna ideologia LGBT czy realny problem katolickich pijaków, potencjalnych drogowych morderców?
A co z tak łatwo rzucającymi obelgi wobec choćby idących w marszach LGBT?
A co z katolikami - cudzołożnikami?
Czy oni wszyscy zło czynią bo posłuchali mitycznej ideologii LGBT?

ps. zapraszam nad polskie morze - zobaczysz jak wygląda w praktyce realizacja tego o co prosi co roku w sierpniu Episkopat. Wtedy może zrozumiesz jak wielka przestrzeń dzieli biskupów od życia Polaków.

"W ogóle nie rozumiecie roli Kościoła. " - tak, dziś gdy wielu katolików ma problem ze swoją grzesznością usiłuje się re-definiować rolę Kościoła. Dziś zamiast drogi wzrastania ku świętości, zamiast drogi prowadzącej do bycia doskonalym do czego zostaliśmy wezwani Kościół dla wielu jest doskonałym usprawiedliwieniem ich życia w grzechu. Zamiast bycia świętym za życia mówi się jedynie o próbach poprawy, oczywiście nie udanych, bo przecież normą dla katolika ma być że codziennie upada. Sens takiego życia jest co prawda zerowy, ale wtedy faktycznie szukanie win u innych, pouczanie ateistów ma sens, bo pozwala zachować dobre własne samopoczucie w myśl zasady, ze inni upadają bardziej.

W dodatku w myśl tej nauki to inni maja się nawrócić (przestać grzeszyć), ale my mamy prawo codziennie upadać.
I tak, katolik, alkoholik, potencjalny drogowy morderca nie jest problemem, ale dwóch ateistów żyjących ze sobą na wzór małżeński jest dramatem dla wielu pobożnych.
To że katolicy nagminnie już depczą małżeństwo poprzez rozwody, życia na kocią łapę czy też "tylko" grzeszenie w myślach nie jest dziś dramatem i nikt nie mówi otwarcie o pójściu za te czyny i za co oczywiste zgorszenie dzieci do piekła, ale już jakiś lewicujący edukator jest zagrożeniem dla całego Kościoła.
I tak dalej....

"Jest ogromna różnica pomiędzy człowiekiem, który upada, ale wstaje, a człowiekiem, który mówi mój upadek jest super."
Naprawdę?
Przyjmijmy że ateista, czyli osoba nie wierząca w Boga postępuje w zgodzie z własnym sumieniem. Czy wtedy naprawdę upada?
A co z katolikiem, człowiekiem wierzącym który co chwilę "upada" na ten sam grzech? Czy jego żal za grzechy jest prawdziwy, a postanowienie poprawy prawdziwe, gdy przez lata nie chce odrzucić jakiegoś grzechu?
Pomijam oczywistość, czyli wezwanie do świętości i do bycia doskonałym którego nie realizuje się metodą upadków i oczywistego przywiązania do grzechu.
Radykalizm ewangeliczny który każdego z nas obowiązuje wzywa do radykalnego odcięcia się nie tylko od zła, ale od wszystkiego co do zła prowadzi. A kto dziś jest tak bezkompromisowy w stosunku do siebie i swoich grzechów? Bo co do cudzych win to wielu z nas potrafi być pryncypialnymi aż do bólu.

Ciekawe będzie jak wzorem Irlandii za kilka lat w Polsce w referendach upadną wszystkie chrześcijańskie wartości bo ludzi Kościoła pochłonięci swą pychą nie zauważą toczących się społecznych zmian. Dziś jeszcze można rozmawiać, za kilka lat nikt z katolikami rozmawiać nie będzie chciał.

"Myślę, że to dla lewicy nie będzie takie proste..." - myślę że wielu katolików zagłosuje przeciw wartościom katolickim. Tak stało się w Irlandii, a u nas jest ostatni dzwonek aby skończyć iść droga upadku Kościoła. I naprawdę dziś nie jest problemem jakaś bliżej nieokreślona ideologia, ale rzesze tych, dla których nie ma miejsca w Kościele. Retoryka wojny z lewicą ma się nijak do rzeczywistości, gdy z Kościoła odchodzą ochrzczeni, wykształceni i pełni energii. Ci którzy poszukują w Kościele wiary a nie retoryki wojny, czy oblężonej twierdzy etc.

Raczej widać kierunek jaki Kościół obrał w innych Europejskich krajach. I już za kilka lat zaczniemy dyskusje o sprzedaży budynków kościelnych w Polsce.

@Karpik - szczerze chciałbym, aby Kościół mówił jak św. Jan Chrzciciel bez względu na konsekwencje. Choćby tak o ważkim problemie rozwodów i ponownych związków wśród katolików. Czemu dziś nie tak wiele energii jak LGBT biskupi i księża nie poświęcają na grzmienie z ambon na pobożnych rozwodników?

"Wrogiem jest zawsze grzech (brak miłości), z którym tak u siebie jak i bliźnich trzeba walczyć."
Taki przykład aby odejść od VI przykazania - wielu proboszczów czy biskupów wygłaszało płomienne kazania jak to praca w niedzielę jest zła. Przepisami wymuszono dzień wolny także dla ateistów. Ale uwaga - sklepiki przykościelne mogą i są w niedzielę otwarte. Więc chronimy ustawowo ateistę przed grzechem, ale pani czy pan sprzedający w sklepiku w niedzielę już przecież nie grzeszy. Na pewno?

Rozumiem, że wg Ciebie osoba sprzedająca w przykościelnym kiosku ma zagwarantowane prawo do niedzielnego wypoczynku, a osoby kupujące w niedzielę w tym kiosku nie zaciągają grzechów cudzych przeciw III przykazaniu Dekalogu?
Ale już osoby pracujące w spożywczaku czy tzw. sklepach z artykułami przemysłowymi to inna historia?

Rozumiem że dziś w Polsce dzięki obecnemu ustawodawstwu życie rodzinne rozumiane zgodnie z nauką katolicką jest w pełni przestrzegane. Nie ma dziś w Polsce patologii rozwodów, zdrad, życia jak małżeństwo (bez ślubu). Nie ma par homoseksualnych, nie ma też dziedziczenia przez partnerów homoseksualnych etc.
Dziś jesteśmy krajem na wskroś katolickim, a jakaś groźna ideologia zmieni ten stan i wniesie fatalne skutki?

@SPE - jak najbardziej małżeństwo zgodnie choćby z prawem rzymskim którego jesteśmy spadkobiercami czy też mając na uwadze tzw. chrześcijańskie korzenie jest usankcjonowanym prawnie związkiem kobiety i mężczyzny. Z punktu widzenia wiary jedynymi małżeństwami są te zawarte kanonicznie.
Natomiast nadal pozostaje pytanie w jaki sposób prawo ma traktować związki homoseksualne czy szerzej związki tzw. partnerskie.
Tu nie ma prostej reguły, a uciekanie przed podjęciem tego istniejącego problemu społecznego niezbyt dobrze świadczy także o naszej wierze.
Prawda o ludzkiej płciowości jest jasna - KKK - "Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. Osoby takie nie wybierają swej kondycji homoseksualnej; Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi ona trudne doświadczenie. Powinno się traktować je te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. "

Ja akurat jestem po prawej stronie. I mnie oburza usilne demonizowanie jakiś idei przy absolutnym braku nauczania co do win naszych, katolików i to tych pobożnych.
Jak dla mnie większym dramatem jest niszczenie mojego Kościoła przez wszystkich tych co dla przykrycia swych win szukają win u innych. Dramatem jest wciąganie wiernych w wojnę z innymi, zamiast nauczania o naszej drodze świętości.
I dramatem jest "wypędzanie" młodych z kościołów, co skutecznie dziś jest czynione przez tych, co oderwani od codzienności nie rozumieją potrzeb rzesz wiernych.