Ja miałem wątpliwości, czy iść na wybory... ale post-peerelowskie aktorzyny mnie przekonały. I pójdę.

Podobno tylko w Polsce historycznie wytworzyło się przekonanie, że jak aktor to od razu inteligent i myśli. Fakt, taki był nasz narodowy repertuar, ale ci ludzie tylko go podawali, co prawda coś przy tej okazji wsiąkało w ich wnętrze. Trzeba też było być takiego repertuaru godnym. Ale ci komedianci, pieroty i pajace, to ludzie światowi, niczym krajowym nie nasiąknięci. Nawet sobie nie zdają sprawy co robią. Symulowali zresztą wcale nie choroby psychiczne, lecz neurologiczne, a takie mogą spotkać każdego, ich także, a może już nawet zaczęły atakować. Biedacy. Na wybory zdecydowany byłem pójść i poprzednio i teraz, bo pojawiła się realna możliwość wyboru, nie zawsze tak bywało w przeszłości i nie zawsze był sens chodzić. Ważne by teraz jak najwięcej osób zauważyło że jest różnica. A wybierać będziemy nie tych czy innych aktorów z politycznej sceny, lecz czy polskie Państwo będzie istnieć i czy jest nam do czegoś potrzebne. Wobec tak fundamentalnego pytania nikt nie powinien pozostać obojętny. Nie sugerując się frekwencją z przeszłości, przed lokalami powinny się ustawić długie kolejki, tak jak było na Węgrzech, i powinniśmy dać Polsce większość konstytucyjną. Wszyscy już chyba zdążyli zauważyć, że konstytucyjne opłotki którymi obstawiła się magdalenkowa koalicja hamują a wręcz uniemożliwiają naprawę i rozwój naszego kraju. Nie "tego", lecz właśnie po raz pierwszy od wielu dziesiątek lat Naszego.

Wynik wyborczy będzie znacznie gorszy, bo po tak uspokajających sondażach ludzie się zdemobilizują, a elity się zmobilizują i pójdą głosować.

W lesie było coraz mniej drzew,ale drzewa uparcie głosowały na siekierę,bo miała drewnianą rękojeść.

Las był rachityczny i zaniedbany, podmokły i zarośnięty chaszczami. Opanowywany przez inwazyjne samosiejki - leśne chwasty i Kornika Drukarza. Te pierwsze widziały w wyrębie ostatnich wartościowych drzew szansę dla więcej światła, wody i nawozu dla siebie, ten drugi cieszył się z łatwego żerowiska na powalonych spróchniałych pniach. Był jeszcze ogrodzony i pilnie strzeżony Rezerwat, którego żadnym prawem nie mogła tknąć żadna siekiera, ale chętnie widział karczowanie reszty lasu pod poszerzanie swojego terytorium i rozsiewanie tam nasion swojego potomstwa, któremu takie same warunki i ochrona się uświęconą tradycją i prawem należały. Taka to była była bajka. Czy będą dalsze odcinki, albo chociaż powtórka? Za miesiąc zdecydują ci co tę zabójczą siekierezadę i ataki korników cudem przetrwali. Oby zwyciężyła w nich wola życia a nie ponure myśli samobójcze, wszak to co najgorsze minęło i wracać wcale nie musi.