Pewien autor, kaznodzieja z II wieku A.D., a jego tekst jest w brewiarza na Wielką Sobotę, wygłasza wspaniałą mowę o Chrystusie w otchłani. Niemal kanonizował ś.p. Adama, ojca ludzkości, dotychczas przecież w większości pogańskiej. Mam więc taką propozycję: http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/images/10000_praojcow.jpg
Świętość łączy się z heroizmem. Więc heroizmu wymaga pomoc drugiemu człowiekowi? I heroizmu wymaga też, by tę pomoc przyjąć. Znamy z własnej duszy i jedno, i drugie. Dziwny jest ten świat. A Bóg bawi się z nami w chowanego... I po co? Religie Wschodu wierzą że jesteśmy tylko zabawką w jego ręku, oczywiście mając tak miażdżącą przewagę bawi się tylko On. Dla nas zabawnie nie bywa. Jak we fraszce bpa Krasickiego. Dziwny jest ten świat, a jego Stwórca - dla nas niepojęty. Próżno ma mieć na pieczy, śmiertelny wieczne rzeczy - to Jan z Czarnolasu, z kolei chwilowo proboszcz, choć bez święceń. Wolę już by Bóg pozostał dla mnie wielką Tajemnicą, niż próbować sobie ograniczonym ludzkim rozumem tłumaczyć jego zamysły i posunięcia. Nie widzieli, nie rozumieją, a uwierzyli... I to cała sztuka.
Czy świętość = heroizm ? Raczej niekoniecznie ! Czasami tak, ale przecież: "... czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy, strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra." I to jest świętość ! A heroizm ? To nie ta bajka.
http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/images/10000_praojcow.jpg
I to jest świętość !
A heroizm ? To nie ta bajka.