Niestety te 7,5 tys. wyleczonych, po z górą 2 miesiącach spośród wielokrotnie większej liczby zarażonych ujawnionych i tych dotąd bezobjawowych, świadczy raczej o złożoności problemu, a niekoniecznie jest powodem do wiwatowania. Po pierwsze leczenie trwa długo, nie zawsze kończy się dobrze, choroba wciąż mało znana i leczenie raczej objawowe. Co w ogóle jest kryterium wyleczenia - brak objawów, ujemne testy - które, genetyczne czy serologiczne, jedne i drugie na ile zawodne? Co tak naprawdę robi ten wirus w organizmie na dłuższą metę, pomijając początkową gwałtowną, nieswoistą reakcję immunologiczną? W zakładce Nauka pojawiają się nowe niepokojące wiadomości, o nowych zapalnych objawach u dzieci, o niezbadanych reakcjach układu immunologicznego, gdzie obecność p-ciał nie oznaczała łagodnego przebiegu choroby, a ich brak wcale nie wiązał się z ciężkim przebiegiem. Reakcje immunologiczne wydają się więc wciąż nieprzewidywalne, mówi się nawet że mogą przybrać charakter autoimmunologiczny, a to bardzo źle wróży. Nierozpracowane zagadnienia funkcjonowania przeciwciał, cz też ich wykrywania, stawiają opracowanie szczepionki pod dużym i zasadniczym znakiem zapytania. Być może szuka się nie tych, co trzeba, pojawiają się teorie o może skuteczniejszym działaniu innych szczepionek, jak choćby p-ko gruźlicy. Sprawa zaczyna przypominać od dłuższego już czasu niezbyt skutecznie rozwiązywany temat boreliozy. Skomplikowane i zawodne testy, pomimo upływu lat brak szczepionki a nawet jej widoków, wątpliwe co do sposobów i skutków leczenie, możliwość odległych w czasie i rozległych uszkodzeń w całym organizmie, często interpretowanych jako "stan poboreliozowy", przypisywany już tylko reakcjom autoimmunologicznym, a ich leczenie to już zupełnie inna, równie koszmarna bajka. Ostatnie objawy zapalne u dzieci mogą przypominać znane i typowe w boreliozie zapalenia naczyń, bardziej niż te widoczne na skórze groźne jeśli dotyczą mikrokrążenia w mózgu, co już prowadzi do funkcjonalnych, a później i trwałych niedokrwiennych uszkodzeń poszczególnych jego obszarów i trwałego inwalidztwa lub śmierci. Co-vi może się okazać niestety "lepszą wersją" Borrelii B., stokroć bardziej zakaźną i może jeszcze trudniejszą do zwalczenia w organizmie, z jeszcze bardziej wyrafinowanymi sposobami "obchodzenia" systemu odpornościowego i trwałego upośledzania jego działania. Na wszelkie wiwaty i świętowanie zwycięstwa zdaje się być o wiele, wiele za wcześnie.