Jak zazwyczaj nie utozsamiam sie z punktem widzenia autora, tak tym razem moglbym podpisac sie pod jego tekstem obiema rencami ;)
Podrawiam

Dodać trzeba, że pierwotnie prawo "autorskie" (ang. "copyright") było krótkotrwałym monopolem udzielanym przez państwo wydawcy. Potem czas tej ochrony był coraz bardziej wydłużany, został rozszerzony na prawa wydawcy i prawa autora, w różnych kulturach prawa te były różnie definiowane (np. w Polsce obowiązuje wersja francuska: podział praw autora na majątkowe i osobiste, z możliwością odsprzedania lib licencjonowania tych ostatnich). Na zachodzie, pod wpływem amerykańskiego rozumienia tych praw oraz bardzo silnego lobby wydawców multimediów, którzy skupili w swoich rękach niemal całość praw autorskich - kosztem ograniczania praw użytkowników (np. kupując płytę z muzyką w Polsce masz prawo ją pożyczyć koledze lub zgrać do pliku mp3 - zachodni wydawcy żądają, abyś za muzykę w formacie mp3 zapłacił jeszcze raz, a pożyczenie koledze nazywają kradzieżą), forsowane jest przedłużanie ochrony i coraz bardziej ograniczany dostęp do dóbr kultury. Konieczny jest więc namysł, czy ochrona tzw. "praw autoskich" nie ma również u nas tendencji do idącego zbyt daleko ograniczania praw użytkowników dóbr kultury na rzecz monopolistów dysponujących tymi dobrami.

Mocno nie zgadzam się z treścią tego tekstu. Ten tekst to usprawiedliwianie zwykłego złodziejstwa. Bardzo denerwuje mnie porównywanie "piractwa" do biblioteki.
Każdy normalny człowiek wie, że w bibliotece jest np. TRZY egzemplarze książki więc dostęp do nich jest w pewien sposób ograniczony... mało tego - miejsca te uznane i akceptowane są przez twórców jako coś bardzo normalnego.

W przypadku złodziejstwa zwanego dla niepoznaki "piractwem" po prostu bez ograniczeń kradnie się czyjąś pracę!

To nieposzanowanie czyichś praw! Po resztę, jeżeli dany twórca chce się podzielić swoim dziełem to po prostu je rozdaje za darmo sam - bo nawet obecnie ma taką możliwość.

Można by jedynie dyskutować jak długo mają istnieć prawa do utworu - to znaczy jak długo ktoś może czerpać zysk ze swojego pomysłu. Sądzę, że tutaj dałoby się rozmawiać i np. po 10 latach udostępniać dzieło za darmo legalnie do ogółu. (Można by debatować czy lat 10 czy 20 a może tylko 3 lub 7).

W piractwie jednak chodzi o kradzież dzieł NOWYCH. Gdzie ktoś jeszcze nie zdążył na nim zarobić bo już na dzień dobry ich autor został okradziony!

Sprawdzić dzieło przed zakupem? Proste - w przypadku muzyki jest to telewizja, radio, koncerty. W przypadku książki właśnie możliwość zobaczenia jej w księgarni i przeczytania paru linii... nawet biblioteka!

i tak samo w każdym innym wypadku.

Czy powinniśmy się dzielić swoimi osiągnięciami? Myślę, że tak - ale nigdy przymusowo.

Pytanie retoryczne ????!!!!! Dlaczego piosenkarze, aktorzy itp itd nie płaca inżynierom za każdym razem, gdy w celach zarobkowych korzystają z mikrofonu, kamery oświetlenia itp. itd.

Odpowiem na pytanie retoryczne, bo osoby rozkradajace dobra intelektualne moga nie znac odpowiedzi. Otoz chodzi zwyczajnie o umowe. Kazdy inzynier jesli chce moze zawzec odpowiednia klauzule przy sprzedazy mikrofonu i pobierac tantiemy za jego uzywanie. Pytanie brzmi, czy ktokolwiek potem zaakceptuje takie warunki i kupi ow mikrofon. Rachunek jest prosty - produkcja mikrofonu to dajmy na to jeden dzien, zarobek 200pln. Mozna za to zyc. Produkcja np gry to 50 osob i 3 lata. Kto umie liczyc, niech sie teraz zastanowi jaki rodzaj umowy jest tu wlasciwy.

Johny, bo za słuchanie muzyki nie płacisz wiele razy tylko raz. Gdy kupujesz nośnik. Proste?

Co prawda rozgłośnia radiowa płaci za każde odtworzenie utworu tantiemy - ale też bierze pieniądze za każde odtworzenie reklamy.

Ja też jestem za tym, żeby prawa autorskie ograniczyć. Ale jeżeli ich nie będzie w ogóle to jak zarobi na chleb np muzyk ?

Andrew Ryan.

1. Prawdą jest, że za nośnik, podobnie jak za mikrofon, płacę raz. Prawdą jednak też jest, ze mogę ten mikrofon pożyczyć komu chcę. Płytę, póki co, wolno mi. Nie wiem tylko jak długo, bo już słyszy się także w Polsce głosy, że to kradzież. Pytanie brzmi: dlaczego, skoro coś kupiłem, nie jestem mogą się zachowywać jak właściciel, a jestem jakimś licencjobiorcą, który nie może dowolnie swoją własnością dysponować?

2. Zgadzam się, że skrócenie czasu, kiedy dzieło jest chronione prawami autorskimi to dobry pomysł. Wtedy nowe utwory będą traktowane jak towar, stare i zasłużone, jak dzieło kultury.

3. Nie zgadzam się z nazywaniem złodziejami tych, którzy korzystają z czyichś utworów by posłuchać, obejrzeć itd. Niczego nie zabrali. Jak zauważono w komentarzu, skopiowanie nie jest zwyczajna kradzieżą.

Polskie prawo pozwala na skopiowanie tego utworu i danie koledze. Działasz w polskim systemie prawnym i wiesz o tym. Mimo to nazywasz tych, którzy tak robią złodziejami. Przecież chcącemu nie dzieje się krzywda, prawda? Masz wybór. Nie musisz tworzyć. Z pożytkiem dla całego społeczeństwa możesz kopać rowy.

Napisze więcej: skoro bawisz się w tworzenie rzeczy, które tak łatwo skopiować powinieneś to wkalkulować w ryzyko swojej pracy. Zauważ, że żeby ubezpieczyć głupi samochód musisz mieć dwa zabezpieczenia (nie wiem czy jest tak też w tej chwili). Nie liczy się kluczyk do zamku w drzwiach i stacyjka. Tymczasem mówimy o produkowaniu rzeczy, którą nawet dziecko potrafi skopiować. A Twórcy i wspierające ich organizacje twórców nie robią nic, żeby przed skopiowaniem się zabezpieczyć. Twórcy programów juz to zrobili. To o czym my mówimy?

No i jeszcze jedno. Jak mi buchną samochód, to policjant kiwnie palcem jak to zgłoszę. Twórcy są traktowani extra. Ściga się toto już z urzędu. Nieprawdaż?


Siriuz

Odpowiadając na Twoją odpowiedź. Kiedy piszesz o umowie, zwróć uwagę na drobny szczegół: twórca z żadnym ze swoich klientów nie podpisuje umowy i niczego sobie nie zastrzega. Produkuje sam, z własnej woli, a potem mówi, że go okradli. I wciąga aparat państwa w pilnowanie swojej własności, której dobrze nie zabezpieczył. Potem jest tak, że policja zamiast ścigać złodziei samochodów buszuje po internecie. A na dodatek twórcy płacą niższe podatki (50% kosztów uzyskania przychodów). Czy takie specjalne traktowanie przez policję im się należy?

Skoro podałeś przykład piszących gry... Czy wielcy programiści, pracujący kilka lat nad grą, nie potrafią zaopatrzyć ją w coś, co umożliwi używanie gry jedynie legalnym użytkownikom? Nie opowiadaj, ze to niemożliwe. Używam czasem triali i moja wiedza, przeciętnego użytkownika internetu, nie umożliwia mi obejście takich zabezpieczeń.

Wyobraźmy sobie sytuacje, że to WY jesteście tymi muzykami, twórcami... wtedy wam się odmieni punkt widzenia. Każdy z waszych mizernych "argumentów" można odbić. Każdy z nich jest usprawiedliwianiem złodziejstwa. Tak - piractwo to kradzież i powoływanie się tutaj na takie czy inne słówka nie ma najmniejszego znaczenia.

TWÓRCA zarabia na swoim dziele od ilości sprzedanych egzemplarzy. Chcesz posłuchać - to sobie po prostu KUP.
Im więcej sprzeda tym lepiej dla niego... tym samym, można ocenić jakość jego pracy, to, że to właśnie on się ludziom podoba a nie ktoś kto sprzedał dwie płyty czy rozdaje w internecie i też nikt tego "granie" słuchać nie chce.

Policja ma wiele wydziałów. Gospodarcze, Kryminalne i.t.d. to, że policjant zajmuje się sprawą złodziejstwa zwanego dla niepoznaki piractwem nie znaczy, że inni policjanci nie zajmują się innymi zgłoszeniami.

Po kolejne, jeżeli ktoś nazwijmy go Heniek uważa, że taki muzyk jest nieważny - to równie dobrze, można powiedzieć, że jak Heniek przychodzi na policje i zgłasza, że pomagał budować dom i nie dostał wynagrodzenia - to policja powinna machnąć ręką - bo przecież w tym momencie oni idą szukać gwałciciela bo ktoś kogoś zgwałcił...

Można też filozofować, ze w sumie ten budowniczy powinien się zabezpieczyć biorąc kasę z góry i.t.d.... ale to wszystko jest tylko usprawiedliwianiem kradzieży.

Co do zabezpieczenia. To istnieją zabezpieczenia. Piraci obchodzą je... obeszli DRM i.t.d.

Złodziejstwo jest straszliwą plagą. Co do dzielenia się utworami i pożyczaniem płyt - sprawa jest prosta. Nie zamkniesz wszystkim uszu jak słuchasz muzyki - ale na płycie masz napisane, że masz jej nie odtwarzać publicznie, nie kopiować i nie pożyczać niewiadomo komu. Jesteśmy ludźmi. Ja pożyczam płyty, jako i mi pożyczają. Czy muzyk na tym traci? Trudno powiedzieć jednoznacznie. Jeżeli to wszystko się dzieje na małą skalę - czyli pożyczę raz na jakiś czas płytę kumplowi a on mi - to nic się niedzieje. Jeżeli jednak ja zrobie CD-RIP i wrzucę do internetu - to twórca po prostu na tym traci! Jest to czyste złodziejstwo i sk...!

Czy każdy kto ściągnął muzykę by ją kupił? Na pewno tak nie jest, komuś się nie spodoba dla kogoś będzie za droga i tyle - ale by go nie miał.
Wiele jednak osób bezczelnie KRADNIE i nie kupuje oryginalnych płyt. Nie wynagradza pracy twórców i.t.d. Gdyby tzw. piractwo było by karane tak jak zwykła ordynarna kradzież, wiele osób nie myślałoby o kradzieżach - tylko normalnie kupowało muzykę, oprogramowanie, filmy.

Bardzo dziwnym argumentem jest to, że polskie prawo niby zezwala na kopiowanie. Pokażcie mi GDZIE. Konkretny zapis prawny. Nie twierdzę, że takiego nie ma... może jednak właśnie dlatego, że w polsce jest tak wielkie złodziejstwo - nie tworzy się tutaj dobrej muzyki bo jest to po prostu nieopłacalne - bo i tak ktoś to ukradnie.

Poza tym, jak kogoś nie stać - to niech sobie zarobi. Co to za problem? Pracy jest ogromna ilość!

Co to w ogóle za stwierdzenie o odbieraniu możliwości zapoznania się z "dziedzictwem kulturowym". A może jeżeli ty mieszkasz w jakimś domku po dziadku i ten domek ma 100 lat to może i ja powinienem mieć prawo zwiedzić ten dom za darmo i się zapoznać z dziedzictwem kulturowym - a Tobie nic do tego? CO?

W tym całym bełkocie o rzekomo już istniejącą "własność intelektualną" nie zwraca się uwagi na jeden szczegół: czy w zasadzie ta ideologia(tutaj: własność intelektualna), która każe nam upraszczać rzeczywistość, dopóki nie ujrzymy rzeczywistości zgodnie z zaleceniami jej lobbystów, nie jest kradzieżą? Jak inaczej nazwać to, że niby kupując rzeczy w markecie, producent ogranicza nam nasze swobody do tejże rzeczy, a także narzuca zobowiązania typu fałszywego zeznawania w sądzie na jego korzyść(licencja World Of Goo dystrybuowana wraz z CD Action - potem podam numer wydania)? Dla mnie jest to kradzież.

Możesz nie kraść rowerów, nie kraść czasu(zgodnie z ideologią własności intelektualnej, to kradzież czasu jest kradzieżą pieniędzy, bo ktoś może zarabiać w nienormowanych godzinach pracy), ale za to dokonujesz kradzieży rzeczy, za które ci zapłacono -> Własność Intelektualna, to kradzież.

Przyznam, że jestem bardzo zdziwiony Pańską argumentacją. Dlaczego?

Zacznę od biblijnego przykładu, który Pan przytoczył, dot. „powielania” chleba. Stwierdza Pan, że mieszkańcy okolicznych wiosek mogli zżymać się, że nie sprzedali swojego chleba, jako odniesienie do tego, że przecież autor, twórca nie traci niczego przy "powielaniu" (choć ja osobiście wolę nazywanie rzeczy po imieniu, więc dalej będę mówił o kradzieży). Proszę sobie tylko zadać pytanie, czy na to, aby ten chleb mógł zostać „powielony”, piekarz poświęcili swój czas i wysiłek? Nie wydaje mi się… chyba, że pójdziemy dalej w absurdalnych porównaniach i stwierdzi Pan, że stworzył oni pierwowzór (acz nadal – nie on pierwszy!). Proszę jednak zwrócić uwagę, że chleb „powielony” w ten sposób nie był wykonany na „cudzych plecach”, przy wykorzystaniu pracy kogoś innego.

Przy tworzeniu jakiegokolwiek dzieła (książki, utworu muzycznego, gry czy programu komputerowego, filmu), jego autor (a często cały zespół) pracuje, wkładając swoje umiejętności, talent, pobierane wcześniej nauki, środki techiczne. Najczęściej, gdyby chciał to dzieło sprzedać w jednym tylko egzemplarzu, to kosztowałoby ono znacznie więcej. Cena jest dostosowana do możliwości przeciętnego odbiorcy, właśnie dlatego, że zakłada ona, sprzedaż określonej ilości. Dlaczego chce Pan odebrać autorowi prawo do godziwego wynagrodzenia za jego prace? Dlaczego uważa Pan, że pracę robotnika, który pracuje w fabryce trzeba chronić, broniąc go przed złodziejami, a pracy twórcy już nie? Przecież gdy okradziony twórca nie otrzyma wynagrodzenia za swój wysiłek, nie będzie mógł sobie kupić samochodu; efekt będzie taki sam, jakby ukradł Pan robotnikowi jego samochód. Oczywiście utwór, o którym mowa mógłby być gniotem i nikt go nie kupi, zatem twórca i tak musiałby chodzić pieszo… ale tego nie powinniśmy oceniać dopuszczając możliwość okradzenia go z jego ciężkiej pracy. Zatem tak – kradzież worka ziemniaków jest dokładnie taką samą kradzieżą, jak ściągnięcie z sieci filmu.
Skoro ktoś twierdzi, że i tak by nie kupił danego utworu, to niech z niego nie korzysta – wszak nie ma takiego obowiązku.

Powiem więcej - kradnąc utwór, okrada Pan nie tylko jego twórcę, ale również (a może przede wszystkim) inne osoby, które są uczciwe i w ich systemie kradzież utworu, to taka sama kradzież. Wszak cena każdego produktu jest pochodną kosztu jego wytworzenia oraz marży. Skoro koszt wytworzenia utworu jest niezależny od liczby jego nabywców, to liczba nabywców wprost przekłada się na cenę jednostkową. Zatem im więcej osób dojdzie do wniosku, że ukradnie utwór, tym jego cena jednostkowa będzie musiała być wyższa, aby pokryć ten koszt. Dlaczego oczekuje Pan ode mnie, abym płacił za to, że nie szanuje Pan cudzej własności?

Idąc dalej proponuję, aby poważnie zastanowił się Pan nad kupowaniem biletu na pociąg, tramwaj, autobus. Przecież, gdy nie kupi Pan biletu a będzie Pan korzystał z tej formy transportu, to wg Panskiej logiki nikt nic nie straci (no po za tymi wszystkimi „frajerami”, którzy kupując bilet, musieli również zapłacić za Pański przejazd) – wszak pociąg jechałby niezależnie od tego, czy kupi Pan bilet, czy nie. Zresztą – dlaczego ograniczać się tylko do środków transportu – warto rozszerzyć to również na kina, teatry, muzea, filharmonie (wszak to również dobra kultury!).

Takie myślenie jest niestety niezwykle krótkowzroczne. Pozostając przy porównaniach logistycznych – jeśli wszyscy mieliby równie wąską definicję kradzieży co Pańska, to nikt nie kupowałby biletów na autobus. Czy myśli Pan, że autobusy nadal jeździłyby po naszych ulicach? Czy sama łatwość dokonania kradzieży (wszak kopiując w domu najnowszy film, prawdopodobieństwo spotkania „kanara” jest dużo mniejsze niż w autobusie) i brak jej widocznych efektów od razu jest jej usprawiedliwieniem? Dlaczego nie pochwala Pan „powielania” na kserokopiarce biletów do opery? Wszak właściciel oryginalnego biletu nic nie straci - nadal będzie miał swój bilet?! Odpowiadam - bilet jest tylko pewnym sposobem wyrażenia wartości, którą Pan nabył - wysiłku artystów, którzy dostarczają Panu rozrywki. Koszt nośnika, czyli papieru na którym wydrukowany jest bilet, jest wtórna. Tak samo koszt nośnika i jego zapisania jest wtórny do wartości, którą Pan nabywa kupując utwór.

Zgoda, że wyliczanie swoich strat na podstawie ukradzionych egzemplarzy nie jest precyzyjne, bo nie każdy złodziej kupiłby utwór, gdyby nie mógłby go ukraść. Za pewne kwoty strat, które podają żądający ochrony ich dóbr są przez to zawyżone, ale czy to powoduje, że to nie jest kradzież? Czy jeśli ukradnę 5 zł., to będę mniej złodziejem, niż ukradnę 50 mln.? Czy ma to jakikolwiek wpływ na przyzwolenie dokonywania takiej kradzieży?
Dlaczego nie uważa Pan, że wolno kraść kiepskie produkty w supermarkecie – przecież i tak się nie sprzedadzą i trzeba je będzie zutylizować (za co producent poniesie jeszcze dodatkowe koszty)? Przecież producent nic by nie stracił? Dlaczego pozwala Pan dysponować swoją własnością producentowi jogurtów, a już np. muzykowi nie?

Kolejny argument – nie stać mnie, a powinienem mieć do tego dostęp. Naprawdę trudno podjąć polemikę z takim myśleniem. Mi również może podobać się Pański samochód, ale nie posuwam się od razu do kradzieży, aby go pozyskać. A może umówimy się, że będę jeździć Pańskim samochodem, wtedy kiedy Pan z niego nie korzysta? Powołuje się Pan na zasadę powszechnego przeznaczenia dóbr. Rozumiem, że dobra kultury, są bardzo ważnymi w życiu człowieka i każdy powinien mieć do nich dostęp. Ale czy zaspokojenie głodu nie stoi wyżej w hierarchii podstawowych potrzeb człowieka? Dlaczego zatem uważa Pan, że kradzież w supermarkecie jest zła i powinna być powszechnie potępiana, natomiast kradzież cudzego wysiłku jest już jak najbardziej akceptowalna?

Zgodzę się z Panem, że warto rozmawiać na temat zakresu ochrony praw autorskich. Zgadzam się, że często brakuje miejsc w sieci, w których można byłoby kupić to na co ma się ochotę. Nie jest to jednak żadne usprawiedliwienie dla kradzieży. I nie jest to spłycanie tematu.

To co najbardziej mnie martwi, że to właśnie Pan podał kilka argumentów, które nieustannie, bez przemyślenia powtarza wiele osób. Zapomniał Pan tylko, że do momentu, gdy robi to anonimowa osoba, wpisująca swoje uwagi w komentarzach na Onecie, to ma to inną wagę niż wypowiedź naczelnego portalu o profilu katolickim, który siłą rzeczy będzie postrzegany jako autorytet w dziedzinie moralności. Swoim tekstem poczynił Pan wielką szkodę wielu osobom – ponieważ wielu już cytuje Pański tekst, jako autorytetu, który twierdzi, że piractwo jest ok. Mam świadomość, że nie taka była intencja Pańskiego tekstu, ale przedstawiając tak powierzchowne argumenty, usprawiedliwiając kradzież (chociażby różnicując ją od innych typów złodziejstwa) niestety tak jest Pan odbierany. Ze strony takiego wydawnictwa jak Pańskie oczekiwałbym większej odpowiedzialności za słowo.

Na chomiku książki elektroniczne w tym wypadku katolickie. Uważam że jest to rodzaj ewangelizacji w internecie i nie można w tym przypadku przedkładać mamony nad ewangelizacją, nawet jeżeli wydawnictwa katolickie miałyby tylko troszeczkę stracić. Trzeba wziąć pod uwagę że ebooki dla wielu są zachętą do kupienia książki drukowanej bo nie lubią wersji elektronicznej.
Nikt nie powiedział że ewangelizacja jest łatwa, a wystarczy lekko zrezygnować z małej ilości pieniędzy aby słowo boże mogło dotrzeć do internautów o różnych poglądach. Uważam że internet jest to dobre miejsce na ewangelizacje i trzeba dostarczyć, dobre wartościowe pozycje aby zainteresować różnych ludzi. Proszę zauważyć jaką trzeba mieć motywację, wiarę aby wykonać takiego ebooka, być może niejeden zrozumie i się nawróci.

P.S. pieniądze to nie wszystko, a nawrócenie chociażby jednego to radość w niebie.

Piękny tekst! Mądry i przemyślany. A ostatni akapit jest niesamowity, gratuluję :D