Doktryna Kościoła wskazuje, że roszczenia wiary wierzących wobec niewierzących i wątpiących są uzasadnione z powodu Chrystusa będącego jedynym łącznikiem między nami i Ojcem - Miłością i Mądrością. Jan XXIII w Encyklice Mater et Magistra wskazuje na sprawiedliwość, prawdę i miłość będące odpowiednikami Drogi, Prawdy i Życia. Papież przestrzegał przed mono- i oligopolizacją kapitału, które prowadzą do zawłaszczenia życia publicznego i zwiększenia niestabilności rynków przez odebranie praw do posiadania własności ludziom ubogim. Majątek prywatyzowany powinien być tak rozdysponowany, żeby właścicielom i użytkownikom przynosił korzyści materialne i duchowe, co do sprawiedliwego podziału dóbr i usług oraz wysokości zysków, które powinny być ograniczane przez wysokość płacy minimalnej celem wzrostu obrotu, i sprawiedliwych cen oraz wysokości wynagrodzeń czy oszczędności wraz z możliwością udziału w zyskach przedsiębiorstwa. Państwo powinno być nastawione na współpracę międzynarodową celem zmniejszania nierówności społecznych poprzez inwestycje i transfer know-how do krajów rozwijających się obniżając jednocześnie ryzyko konfliktów i wewnętrznie na działalność MŚP wraz z zrzeszeniem pracowników i pracodawców w związkach zawodowych. Realizując, więc roszczenia wiary uważam za św. Janem XXIII, że to nie prawo jest źródłem szczęścia lecz Bóg jako Duch i Absolut co Papież zaznaczył w pkt. 227, więc ludzie powinni uczynić Boga priorytetem w swoim życiu, żeby móc kochać bliźnich i żyć wg zasad sprawiedliwości, które są nie w prawie stanowionym czy międzynarodowym, lecz w prawie naturalnym, ponieważ godność każdego człowieka jest pochodną Boskiego Majestatu i w tym sensie jest przyrodzona i niezbywalna.