No ale przecież nie może tak być, że anglista jest wychowawcą i uczy tylko połowę klasy, a druga połowa ma lekcje z innym nauczycielem! Jeżeli są takie szkoły, to jest to w moim przekonaniu błędna polityka dydaktyczna dyrekcji. Zaufanie, współpracę, opiekę wychowawcy nad uczniem buduje się w dużym stopniu przez czas, jaki się z nim spędza. W mojej szkole wychowawcami są i językowcy, i wuefiści, ale zawsze uczą całą klasę. Jeśli wychowawca spędza z częścią klasy mniej czasu, to siłą rzeczy słabiej rozpozna te osoby, ich problemy, sytuację życiową, w ten sposób powstaje systemowa nierówność. Dlatego taką sytuację uważam za niepedagogiczną.

Takie ma to znaczenie że wychowawca którym będzie osoba duchowna, ksiadz będzie indoktrynować dzieci które mają odmienny światopogląd.Bedzie propagować katolickie zwyczaje na każdej płaszczyźnie życia szkolnego. Na dzieci które nie są katolikami będzie wywierana pernamentna presja i nacisk, to będzie potęgowało stres u takich dzieci. Bycie innym w polskim społeczeństwie to olbrzymi ciężar i stres dla młodej osoby.

To nie sojusz tronu z ołtarzem jest winny, ale postawa większości katolików. Tych, którzy bojąc się głosić Dobrą Nowinę chowają się za polityczną poprawnością. I oczywiście zaczyna się od małych rzeczy, od drobiazgów, choćby od milczącej aprobaty atakowania nauczania religii w szkołach.

Za czasów Franco za nie chodzenie do kościoła "wylatywało się" z pracy dlatego Hiszpanie odbili potem w drugą stronę.

Zawsze dziwi mnie obwinianie "innych" o dechrystianizację. W systemach demokratycznych każdy obywatel ma jeden głos. Katolik, czy szerzej chrześcijanin też. Skoro więc większość społeczeństwa stanowią ochrzczeni i większość wybiera socjalistów czy lewicowców, skoro większość wybiera odejście od chrześcijaństwa i skoro większość wybiera tworzenie prawa sprzecznego z nauką Kościoła, to czy można o to winić pragmatycznych polityków?
Niestety to sami katolicy w tych krajach są winni temu co się teraz u nich dzieje. I dokładnie taka sama droga czeka tzw. katolicką Polskę.

Drogi Hubercie, nie przejmuj się, damy radę. Skoro córka pastora (Angela M.), która nie zna wszystkich swoich obywateli, może być premierem, to i katecheta może być wychowawcą.

Moja córka ma wspaniałą wychowawczynię, która uczy wf. Wszystko zależy od człowieka.