„Jeśli ktoś szanuje rozum, logikę, fakty, szanuje siebie, to z cywilizają ateizmu nie dyskutuje”
Jeśli byłbym niegrzeczny napisałbym: Jeśli ktoś szanuje rozum, logikę, fakty, szanuje siebie, to z cywilizacjom chrześcijańską nie dyskutuje, ponieważ:
– Głoszą, że dowodem na nieistnienie jest brak dowodów.
– Twierdzą, że brak wspomnień w pismach historycznych jest dowodem, że coś nie miało miejsca.
– Zamiast polemizować z argumentami atakują oponenta.
– Dowodzą swojej słuszności twierdząc, że jakaś zbiorowość (rzekomych ekspertów) podziela ich przesądy.
– Dowodzą swojej słuszności twierdząc, że większość podziela ich zabobony.
– Dowodzą swojej słuszności powołując się na zdanie rzekomego autorytetu, nie na argument.
– Powołują się na rzekomy autorytet, tylko, że z innej dziedzinie.
– Dowodzą swojej słuszności twierdząc, że w przeszłości tak uważano.
– Dowodzą swojej słuszności twierdząc, że ich argument jest nowszy.
– Argumentują odwołując się do emocji odbiorcy komunikatu.
– Generalizują i uogólniają na podstawie małej ilości przypadków.
– Przypisują całości zjawiska cechy niewielkiej części zjawiska.
– Przypisują części zjawiska cechy całości zjawiska.
– Używają jednego słowa zmieniając w czasie kolejnego użycia znaczenie wykorzystywanego słowa.
– Przedstawiają tylko dwa rozwiązania problemu pomimo że rozwiązań jest zdecydowanie więcej.
– Zbaczają z tematu, kierują dyskusje z dala od niewygodnych dla siebie tematów.
– Podają przykłady nieadekwatne do opisywanej sytuacji ale zgodne z ich stanowiskiem.
– Błędnie identyfikują przyczyny zjawiska, opierając się na zbieżności w czasie.
– Błędnie identyfikują przyczynę zjawiska, opierając się na tym, że jedno zjawisko poprzedziło drugie.
– Nie odpowiadają na pytania, tylko adwersarzowi zarzucają te same błędy jakie im wytknięto.
– Uzasadniają swój pogląd odwołując się tylko do swojego mniemania.
– Bez podania argumentów stwierdzają, że opinie przeciwnika to absurd.
– Odrzucają jakąś tezę jedynie na podstawie rzekomo wynikających z niej konsekwencji, które tak naprawdę z niej nie wynikają.
– Uzasadniają coś przywołując dowody jakie mają powstać w przyszłości.
– Obalają jakiś system tez wykorzystując argumenty z tego systemu tez.
– W swym rozumowaniu przyjmują sprzeczna założenia.
– Przypisują sobie autorytet do potępienia jakiś tez, z racji na to, że kiedyś te tezy wyznawali.
– Argumentują za pomocą analogii, która jest nieadekwatna.
– Za pomocą nieuprawnionego uproszczenia, sprowadzają tezę do absurdu, karykatury nie mającej nic wspólnego z omawianą teza.
– Podejmują polemikę z najsłabszymi argumentami oponenta.
– Wypowiadają się autorytatywnie na temat, który nie jest im znany.
– Twierdzą, że ich poglądy mają wyłączność na słuszność.
– Wykorzystują niejasne pojęcia.
– Bezpodstawnie stwierdzają istnienie zapożyczeń między zespołami idei w pewnych aspektach do siebie podobnych, zapominając, że podobieństwo to nie pokrewieństwo.
– Zamiast polemizować szydzą z oponenta.
– Twierdzą, ze jakaś idea jest niewłaściwa, bo wyznawał ją ktoś moralnie skompromitowany.
– Nie stosują wobec siebie standardów wymaganych od innych.
– Twierdzą, że o słuszności ich tez świadczą dowody z przeszłości, których dziś nie udaje się potwierdzić.
– Argumentują, że coś mogło się zdarzyć, pomimo że nic nie wskazuje na to, że coś takiego miało miejsce.
– Uogólniają na podstawie jednostkowych przypadków.
– Twierdzą, że coś jest niemożliwe, tylko na podstawie własnego przekonania, że coś jest niemożliwe.
– Pomijają ważne informacje, sprzeczne z ich błędnymi tezami.
– Dehumanizują swoimi argumentami ludzi.
– Przypisują sobie słuszność, bezpodstawnie uznając swoją rzekomą wyższość moralną.
– Traktują absurdy jako konkrety,
– Wyciągają wnioski na podstawie zbyt małej liczby przesłanek, albo na podstawie tendencyjnie dobranych przesłanek.
– Deklarują, że zaakceptują jakieś instytucje, pod warunkiem, że te instytucje odrzucą swoje zasady i będą zgodne z ich oczekiwaniami (co oznaczało by utratę sensu istnienia przez tą instytucje).
– Nie mając żadnych argumentów, argumentują tylko na podstawie swojej wyobraźni.
– Dostrzegą związek przyczynowo skutkowy, tam gdzie go nie ma.
– Twierdzą, ze jakaś teoria powinna być tak długo udowadniana, aż wszyscy ją zaakceptują.
– Domagają się przyjęcia swojej argumentacji, twierdząc bezpodstawnie, że ich argumentacja jest słuszna.
– Pomijają istotną przyczynę zjawiska, koncentrując się na przyczynach pobocznych i pozbawionych większego znaczenia.
– Uzasadniają swoje argumenty twierdzeniem, ze takie argumenty wyznaje elita.
– Próbują obalić cudzą tezę twierdząc, że oponent popiera swoje stanowisko tylko z powodów osobistych i emocjonalnych.
– Tworzą dla uzasadnienia swojej hipotezy, inną hipotezę, zamiast podać dowody tej pierwszej.
– Próbują obalać twierdzenia przeciwników, wywołując w przeciwnikach poczucie winy.
– Powołują się na autorytety nie identyfikują swoich autorytetów, przez co trudno sprawdzić, czy rzekome autorytety są rzeczywiście autorytetami.
– Argumentują bezpodstawnie, że nowe idee są lepsze od starszych.
– Dla uzasadnienia swojej koncepcji, przywołują kolejną koncepcje, bez związku z tą pierwsza.
– Twierdzą, że unikają błędów nie przyjmując nic na wiarę, choć nauka wymaga przyjmowania pewnych założeń na wiarę, bo dane które do nas docierające (by z nich skorzystać) musimy zinterpretować według jakiś przyjętych na wiarę założeń.
– Żądają non stop od oponenta coraz to nowych argumentów o słuszności jego poglądów.
– Sprowadzają wszystko do swojej niefikcjonalnej i błędnej interpretacji.
– Redukują możliwość wyjaśnień, poprzez sprowadzenie wszystkiego do wybranego aspektu rzeczywistości.
Parafraza: http://wprawo.pl/2018/05/15/sprzeczne-z-logika-argumenty-ateistow/