Przed II wojną światową Polska była w stanie wystawić 30 dywizji kadrowych, z których w czasie wojny mogła rozwinąć 36–40 dywizji. Liczebność całej polskiej armii w okresie pokoju nie przekraczała 250 tysięcy, w tym piechoty ok. 150 tysięcy.

A jak wygląda sytuacja polskiego wojska cztery lata po agresji Rosji na Ukrainie i dziesięć po tym, gdy najechała ona Gruzję? Polska armia liczy niewiele ponad 100 tysięcy żołnierzy, mniej więcej tyle samo ile liczyła przed początkiem wojny, która zachwiała ład w naszej części Europy...

Doktryna wojenna Rosji zakłada atak na Polskę z użyciem dużej liczby czołgów i niewielkiej liczby jednostek aeromobilnych do zajęcia strategicznych celów. Czym odpowiadamy? Chłopcami z bronią strzelecką, nieprzystosowaną do zwalczania czołgów i śmigłowców. I robimy to kosztem obrony p.lot, śmigłowców i jednostek pancernych. Słowem, rozbrajamy armię i dajemy wrogom na talerzu młodzież, by ginęli bez sensu. WOT miałby odrobinę sensu, gdyby dostali wyrzutnie p.panc i ładunki do niszczenia mostów, a zamiast tego zabiera się sprzęt weteranom z Iraku, a daje nieprzeszkolonym terytorialnym, którzy nawet nie potrafią go użyć. WOT trzeba jak najszybciej rozwiązać i skupić się na prawdziwym wojsku.