Nie widze juz mozliwosci pojednania.Czarno bialy albo raczej podzial lepszy i gorszy sort czy zdrajcy i patrioci zbyt mocno sie zarysowal.To poszlo za daleko.Jedynie biskupi mogliby jeszcze cos z tym zrobic ale w nich to ja juz dawno nie wierze.Wlasciwie to oni najbardziej sa w tym winni gdyz nie bylo ich pasterskiej jednosci wtedy gdy byla ona najbardziej potrzebna.Teraz to juz jest po wszystkim."Jednosc potrzebuje prawdy".Tylko,ze teraz to juz nie wiadomo co jest prawda a co klamstwem.Dla jednego to dla drugiego tamto i na odwrot..Jak pasterze nie wiedza to jak owczarnia ma wiedziec?Chaos wkracza we wszystko i nie wiadomo juz co jest moralne a co nie...

"Bez prawdy i miłości jedność nie jest możliwa." Takie ogólne twierdzenie jest niewątpliwie prawdziwe. Ale spróbujmy rozpatrzyć rzeczywistą różnicę dogmatyczną między katolikami a kalwinistami (dziś mówi się: reformowanymi) która dotyczy Eucharystii. W Kościele katolickim wierzymy w rzeczywiste przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa, u reformowanych jest to zaledwie symbol i pamiątka Ostatniej Wieczerzy, a więc zupełnie coś innego niż u katolików. Pytanie: jak w takiej sytuacji osiągnąć jedność odnośnie do Eucharystii. Potrzebne jest poznanie prawdy, zgodnie z którą trzeba będzie orzec: Jan Kalwin i jego następcy mylili się. Prawda jest jedna. Nie można powiedzieć: katolicy mają swoją prawdę w tej materii a reformowani swoją, bo wtedy mamy do czynienia z relatywizmem (który tak mocno zwalczał jakże mądry i intelektualnie uczciwy Benedykt XVI) i subiektywizmem. Bo wtedy zaprzeczamy istnieniu obiektywnej prawdzie. Oczywiście, należy spotykać się, rozmawiać, dyskutować z inaczej wierzącymi chrześcijanami, szanować ich, a nawet lubić, ale w odniesieniu do prawdy, to oni mają pracę do wykonania, muszą odnaleźć drogę powrotu do Kościoła katolickiego. Powinniśmy im w tym pomóc, a nie relatywizować i zamazywać różnice. Miłość i obiektywna prawda mogą zaowocować jednością dopiero wtedy, gdy wszyscy zgodzą się na obiektywna prawdę. Dopóki tego nie uczynią, lepiej jest, gdy pozostają w swoich wspólnotach i w oddzieleniu. Tak jest uczciwiej.

a co oznacza przypowieść o synu manotrawnym - jeden kościół stworzył Pan - od tej winorośli odcieli się protestanci - nie mają nic z krzewu owocującego . powtórze tylko że szatan posłużył się takimi ludzmi jak np . luter coby dzielić i łamać - problem w tym że szatan nie zaprzestał dzielenia i łamania również przez protestantów wybitnym przykladem jest nie uznawanie spowiedzi w k. k . - a dlaczego ano wygładzania drogi i obopólna zgoda przeca protestanci nie uznają spowiedzi to można i w kościele zarzucić ten sakrament . mimo listów i napomnień benedykta XVI nikt z kapłanów kościoła katolickiego nie reaguje . - a stąd do zgody na takie postępowanie . i w ten sposób dziala ów ekumeniczny głos o dążeniu do jedności . ustępowanie i akceptowanie rzeczy i spraw które jakiś kaplan czy biskup wyraził ( namacalnym przykladem są niemcy ) którzy zatracili już swoją katolickość ale dalej pouczają i mowią i starają się kierować kościołem katolickim na świecie . żadna jedność gdty katolik wierzy w Jezusa Chrystusa obecnego w hostii a protestant nie wierzy - oszukiwanie samych siebie , stwierdzenie że protestanci ( którzy utracili łączność z kościolem katolickim mają coś do powiedzenia w kwestiach wiary jest totalnem nonsensem . milość to jedno a prawda to drugie . ojciec czeka na syna - ale to syn ma obowiązek spostrzec swoje działanie i pokornie wrócić do ojca . nie ma to nic wspolnego z wywyższaniem sie tylko z prawdą . pozdrawiam