Zgoda! ale z zastrzeżeniem, że :"...Kościoła, który sam powinien wciąż być młody." i "by „uwolnił Kościół od tych, którzy chcą go postarzyć, zakotwiczyć w przeszłości, zatrzymać, unieruchomić”.

A może tak: "Wymagajcie od siebie, nawet gdyby inni od was nie wymagali! I idzcie i róbcie raban!"..

W kwestii formalnej: Papież się przez ż z kropką pisze.

Czy "Papierz" to nazwisko Andrzeja , polskiego dyplomaty czy nowa pisownia słowa "papież" ?

Przestań pisać papierz, nie da się na to patrzeć.

"kapłanów, którzy nie potrafią odpowiednio uchwycić wrażliwości młodych ludzi" właśnie o to chodzi, że mając pewne zaburzenia osobowości oraz deficyt doświadczeń prawidłowych trudno właściwie m. in. odbierać sens przekazu innych tym bardziej coś im konstruktywnego poradzić

Droga Krakowianko,

Droga Krakowianko,

Najważniejsze przesłanie, jakie Kościół ma - nie tylko dla młodych - to nie wspomnienie o śmierci Jana Pawła II, tylko wspomnienie o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. I o tym właśnie mówi Ojciec Święty. Dziś skupiamy się bardziej na wspominaniu zmarłego papieża i edukacji seksualnej (vel. wychowaniu do życia w rodzinie), a zapominamy o najważniejszym, co mamy do przekazania światu: że Bóg stworzył na z miłości. Że stał się jednym z nas żeby dać nam szansę do tej Jego miłości powrócić. Że dał się za nas zabić z miłości - ale to jeszcze za mało - że śmierć nie jest dla nas końcem, jeśli tylko przyjmiemy Jego miłość, bo On zmartwychwstał, i chce również w swojej miłości naszego zmartwychwstania. Chce nas podnieść z naszego brudu, grzechu i bezsilności, z naszej samotności, nędzy i pustki. Naród kroczący w ciemności ujrzał światłość wielką, nad mieszkańcami kraju mroku wzeszło światło. Jeśli my, Kościół, nie będziemy o tym mówić - do młodych, starych, zdrowych, chorych, uśmiechniętych, smutnych - a będziemy wspominać rocznice, i pouczać o nakazach i prawach, to biada nam, bo nasze "nauczanie" odrzuci ludzi od Boga.
Kerygmat musi być na pierwszym miejscu. Jezus, Boża miłość, musi być na pierwszym miejscu. Bez Bożej miłości, bez Jego miłosierdzia, bez Pocieszyciela, którego posyła do nas żeby nas umocnić w miłości - żadne wspomnienie nie odnowi oblicza tej ziemi. Doskonale wiedział o tym Jan Paweł II, szukając przez cały pontyfikat tego, jak dotrzeć do młodych ludzi z tym przesłaniem, jak pokazać im nieskończoną miłość Pana, który jest z nami w każdej trudności. I dlatego w jego chorobie i umieraniu był z nim Pan, i byli z nim ci wszyscy ludzie, którym on pokazał drogę, których rozkochał w Jezusie. Jeśli chcesz coś dziś wspominać - pod oknem na Franciszkańskiej czy gdziekolwiek indziej - to właśnie tę miłość Bożą, którą przez Jana Pawła II zobaczyłaś. Jestem głęboko przekonany, że byłby on bardziej rad, gdybyś wspomniała go pokazując Bożą miłość swoim bliskim niż paląc mu świeczkę pod oknem.

Zostań z Bogiem! Na zawsze. Będziesz wtedy w najlepszym towarzystwie :)

Jak w 2013? Jezus kiedy się urodził?

Trudno o lepszy dzień na takie gorzkie, ale oczyszczające słowa. W podsumowaniach pontyfikatu Jana Pawła II wiele mówiono o tym, jak wiele ponoć zrobił dla młodzieży, jaki miał z nimi kontakt i jak ponoć chętnie młodzi go słuchali. Ostatni Synod pokazał jednak, że to nie była prawda. Okazało się, że młodzi nie słuchają, a Kościół mówiący Janem Pawłem nie jest ofertą. Być może i w naszym polskim Kościele już czas, by przestać tylko wspominać Jana Pawła II.