Pycha nie bez przyczyny jest na pierwszym miejscu wśród grzechów. Obawiam się, że nikt z nas nie jest od niej wolny...

A w którym miejscu?

Skąd wiadomo, że przyjął?

skąd wiadomo, że nie przyjął/

czytać dokładniej gdzie ?

No oczywiście, że nie. Oczywiscie Pan Bóg każdego z nas kocha i póki żyjemy, czeka na nasze nawrócenie. Ale śmierć w takiej jak ta chwili oznacza - obiektywnie - wieczne potępienie. To ptrzestroga dla każdego z nas.

W tym kontekście ważna jest nauka św. Augustyna, przytoczona w encyklice "Mystici corporis" wraz z obszernym komentarzem: 17. Do członków Kościoła w rzeczywistości zaliczać trzeba tych tylko ludzi, którzy sakrament odrodzenia na Chrzcie św. przyjęli i wyznają prawdziwą wiarę, a nie pozbawili się sami w niegodny sposób łączności z Kościołem, ani też władza prawowita nie wyłączyła ich z grona wiernych za bardzo ciężkie przewinienia. "W jednym bowiem duchu, mówi Apostoł, wszyscyśmy w jedno ciało ochrzczeni, czy to Żydzi czy poganie, czy niewolnicy czy wolni" (I. Kor. 12, 13). Jako więc w prawdziwym zgromadzeniu wiernych jedno mamy ciało, jednego ducha, jednego Pana i jeden chrzest, tak też możemy mieć jedną wiarę, tak iż kto Kościoła słuchać się wzdryga, ten ma być, według rozkazu samego Chrystusa, uważany za poganina i jawnogrzesznika (Efez. 4, 5; Mt. 18,17). Dlatego też ci, co wiarą i rządami są od siebie oddzieleni, nie mogą być w takim jednolitym Ciele i w jego jedynym Boskim duchu.

18. Nie trzeba jednak sądzić, jakoby Ciało Kościoła, dlatego że imieniem Chrystusowym jest naznaczone, nawet w czasie tej doczesnej pielgrzymki, składało się wyłącznie z członków odznaczających się świętością, albo z ludzi, którzy są od Boga do wiecznej chwały przeznaczeni. Nieskończonemu Zbawcy Naszego miłosierdziu to przypisać trzeba, że nie odmawia miejsca tu w swoim mistycznym Ciele tym, którym nie zabronił miejsca kiedyś na uczcie, (Mt 9, 11; Mr 2, 16; Łk 15, 2). Albowiem nie każdy grzech, choćby i ciężką był zbrodnią, jest już tej miary, aby z samej natury swojej wyłączył człowieka z Ciała Kościoła, jak to robi schizma, herezja lub apostazja. Również nie ginie wszelkie życie u tych, którzy mimo, że stracili przez grzech miłość i łaskę Bożą, tak iż nie są już zdolne do zyskiwania zasług na niebo, zachowali jednak wiarę i nadzieję chrześcijańską i oświecenie światłem z wysoka, w głębi duszy otrzymują natchnienie Ducha Św., pobudki do zbawiennej bojaźni Bożej, do modlitwy i żalu za popełnione winy.

Niechże więc dusza każdego wzdryga się przed grzechem, który mistyczne członki Zbawiciela plami. Kto atoli miał nieszczęście zgrzeszyć, a nie stał się niegodnym współżycia z wiernymi przez upór i zuchwalstwo, niech będzie przyjęty z jak największą miłością i niech każdy w nim widzi chorego członka Jezusa Chrystusa i miłość czynem mu okazuje. Lepiej jest bowiem, jak zauważa św. Augustyn, "aby w jedności z Kościołem przyszedł do zdrowia, niż był odcięty jako członek nieuleczalny. Cokolwiek bowiem trzyma się ciała, a tego zdrowiu wątpić jeszcze nie można, co zaś raz odcięte zostało, już nie może być ani zagojone, ani uleczone".

W cytoane j już encyklice "Mystici corporis" papież Pius XII potwierdza naukę, która przeczy temu, co w swoim filmiku mówił o. Recław. O. Recław w filmiku na temat odejścia do protestantów, chociaż uważa taki postępek za zły, to jednak stawia na pierwszym miejscu kwestię "spotkania Jezusa" i twierdzi, że czasem ktoś nie spotkał Go w Kościele Katolickim, ale dopiero protestanckim i rozumiem, że to w końcu dobrze, bo co może być ważniejszego w życiu? Ale Pius XII przypomina, że nawet ciężki grzech katolika nie odłącza go od Kościoła tak, jak to czyni apostazja. Oczywiście, jest on śmiertelnym zagrożeniem dla duszy, ale apostzję porównuje św. Augustyn do odcięcia części ciała (czyli członka Kościoła), a inne grzechy do choroby. Apostazja pozbawia wiary, a inne grzechy niekoniecznie, a wiara - ito wiara katolicka - jest niezbędna do zbawienia. Obiektywnie rzecz biorąc i nie dyskutując o szczególnych sytuacjach.

Módlmy się za tego księdza, za nas samych, byśmy nie utracili wiary - np. przez nieostrożne poddawanie się protestantyzacji i żeby odzyskali wiarę ci nasi bliscy, którzy od tej wiary odeszli. Czy każdy z nas nie ma w rodzinie, czasem najbliższej, kogoś takiego?

Przyjal chrzest SWIADOMIE,tak jak Jezus i apostolowie.