Pamiętam przypadek, gdy młody, zaangażowany ksiądz postanowił odejść z kapłaństwa. Pamiętam postawę jego przełożonych, którzy nigdy publicznie ani słowem nie skomentowali tego odejścia. Pamiętam postawę parafian, którzy publicznie nie komentowali, nie czynili publicznych pokazowych postów czy modlitw.
Pamiętam, że wtedy uznano prawo do decyzji owego księdza zgodnie z jego sumieniem, a nie sumieniem innych.
Tamta droga była mądrą, bo nie próbowano wywoływać jakiś wyrzutów sumienia, czy nie próbowano publicznie wpływać na decyzje dorosłego człowieka.

Dziękuję Panie Marcinie za ten list!

Prawda nas wyzwoli. Ale jaka prawda? Prawda o sobie! O swojej grzesznosci, oświetlonej przez Chrystusa. Najczęstszym powodem takich sytuacji to jest klerykalizm i przyklaskiwanie księżom. Którzy nie dorastają do tego co o nich głoszą wierni. Ktory wyjdzie na ambonę i powie że nie radzi sobie z życiem? Módlcie się za mnie. Stawiają fałszywy obraz siebie. A wielu ma problemy, tylko nikt nie wie.

Wydaje mi się że będzie lawina takich sytuacji w Polsce w najbliższym czasie. Obym się mylił, ale dłużej się nie da żyć jak hipokryci.

I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na [jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. Zastanawiajcie się więc nad Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie, abyście nie ustawali, złamani na duchu. Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi, a zapomnieliście o upomnieniu, z jakim się zwraca do was, jako do synów:
Synu mój, nie lekceważ karania Pana,
nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza.
Bo kogo miłuje Pan, tego karze,
chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje.
Trwajcież w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił? Jeśli jesteście bez karania, którego uczestnikami stali się wszyscy, nie jesteście synami, ale dziećmi nieprawymi. Zresztą, jeśliśmy cenili i szanowali ojców naszych według ciała, mimo że nas karcili, czyż nie bardziej winniśmy posłuszeństwo Ojcu dusz, a żyć będziemy? Tamci karcili nas według swej woli na czas znikomych dni. Ten zaś czyni to dla naszego dobra, aby nas uczynić uczestnikami swojej świętości. Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości. Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana! Proste czyńcie ślady nogami, aby kto chromy nie zbłądził, ale był raczej uzdrowiony. Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni, i aby się nie znalazł jakiś rozpustnik i bezbożnik, jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał swoje pierworodztwo. A wiecie, że później, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie znalazł bowiem miejsca na nawrócenie, choć go szukał ze łzami. Hebrajczyków 12

Ostatnie zdanie Listu jest oburzające. Znowu Jakimowicz jest ten dobry, komentatorzy są ci źli. Typowa postawa różnych wspólnotowców, co to już nie są z tego świata.

Trudna sytuacja dla ks Misiaka, i dla wiernych- współczuje. Też kiedyś miałem dylemat, ale w drugą stronę. Jak na 100% zdałem sobie sprawę, że zmartwychwstanie Jezusa było prawdziwe (badania całunu!) chciałem przez chwilę zostać Księdzem, ale byłem już wtedy zaręczony i przy spowiedzi przedślubnej Ksiądz powiedział, że od teraz najważniejsza jest żona. No i się, ożeniłem i jestem szczęśliwy. A pomagać w Kościele można na inne sposoby :-) Natomiast nie rozumiem, o co chodzi Księdzu Misiakowi jak mówi o tej 1 owcy i zostawieniu 99. Że to jego nowa żona ma być ta owcą? Ale sam przyznaje, że ma być katoliczka i kochać Jezusa- więc ona chyba nie jest "tą zagubioną".. Czyli dla kogo zostawia całą parafię i idzie dla tej jednej jedynej? Pozdrawiam Wszystkich

Ks. Michał pomógł wielu ludziom, zaprowadził ich do Boga. Teraz czas się odwdzięczyć- modlitwą, postem...

Wczoraj i dziś ofiarowałem komunię świętą w intencji ks. Misiaka. Nie mam mądrych rad. Tylko tyle mogę zrobić, aby do nas wrócił.

Zagubienie straszne widać już w tym, że mówi o pozostawieniu 99, a chce iść szukać tej jednej owcy - tylko, że Jezus mówi o przeniesieniu tej jednej do owczarni, a ks. Michał - o życiu z nią z dala od owczarni, przez grzech..

Myślę, że ta

A może ta ekskomunika sie wcale nie liczy skoro ks Michał jest w takim stanie...(filmiki na fb)?

Jezu Ty się tym zajmij. Modlę się wieczornym rożańcem by ks. Michał podjął słuszną decyzję.

A ja myślę, dajmy spokój! Kto może i chce niech się modli. I tyle. Rozumiem że ks. Michał jako duszpasterz był odpowiedzialny za wiernych. Jednak przede wszystkim jest odpowiedzialny za siebie i cały ten dramat to sprawa między nim a Bogiem.

Ja robię tak: w południe, jak mam możliwość robię w pracy pauzę i odmawiam 10 różańca w intencjach o które prosi Matka Najświętsza, tj. za pokój, za kapłanów i nawrócenie grzeszników. Polecam.

W ciągu tygodnia odeszło trzech księży Michałów: jeden dla idei, drugi do kobiety, trzeci do nieba. Żadnemu z nich nie można odebrać zaangażowania, jednak każde odejście było inne. Po pierwszym tym czuję smutek, ale też nadzieję na powrót. Po drugim zniesmaczenie (choć może te bardziej z reakcji niektórych parafian przyklaskujących złej decyzji. I tylko chyba trzecie odejście mimo że już po kilku dniach kapłaństwa wywołuje pokój i myśl że dobrze się zaczęło i skończyło.

Kilka wniosków nasuwa się samych

Piekny i szczery przekaz Michala.... nie wiem jak mozna rozumiec inaczej.... chciec nawracac czlowieka ktory jest z Bogiem w takiej pieknej relacji... Prawdziwa Milosc wszystko wyprowadzi co nam wlasnie pokazuje....

poznacie ich po owocach

" Jesteśmy świetni w rozwiązywaniu cudzych problemów." Lubię artykuły pana Jakimowicza.Jednak niby "list",niby prywatne pouczenie,pisane publicznie zmienia cały kontekst.Pisanie niby prywatne,a publiczne.Rozwiązywanie najintymniejszych problemów serca,(Bóg,miłość,wiara),na forum.Komu to pomoże? Panu Misiakowi ?

Na pewno ów ksiądz potrzebuje modlitwy i wsparcia, tylko jedna rzecz mnie zastanawia- dlaczego Gość Niedzielny akurat tak nagłaśnia sprawę tego księdza, a w innych przypadkach milczy, redaktorzy nie piszą listów, nie ma wezwań do modlitwy itd. (np. w przypadku ostatniego odejścia w Tychach jest cisza...)

Bomba wybuchła.Na jakiegoś nie znanego mi księdza,nałożono ekskomunikę.Moja żona mnie pyta: "Dlaczego ?" -"Nie mam pojęcia.." -"Może za molestowanie seksualne dzieci ?" -"Raczej nie.... ...nie słyszałem o ekskomunice za pedofilię". Miałem niestety rację......

Patrzyliśmy na zupełnie innego człowieka. Ja zobaczyłam człowieka, szczęśliwego, którego Bóg nie potępił, któremu Bóg zabrał ogromny ciężar i któremu obiecał, że wesprze go w Jego drodze .

Marcin, zupełnie inaczej widzimy Michała, Ty widzisz człowieka pogubionego, ja właśnie odwrotnie. Ja dopuszczam możliwość że mogę się mylić, a TY?

Panie Marcinie. Dlaczego obraża Pan na końcu artykułu komentujących? Nie da się nic napisać bez tego niepotrzebnego jadu? Zawsze trzeba dzielić? Odnośnie meritum sprawy. Chyba czas na otwartą debatę o celibacie. Jan Paweł II l, jak również Ratzinger, bronili celibatu chyba zbyt bezkrytycznie. Nie jestem zwolennikiem znoszenia celibatu. Trzeba jednak przemyśleć jego obowiazkowość. Kościoły prawosławne mogą być tutaj wzorem.

Mój syn to nicpoń. Nie potrafię go wychować, doprowadzić do Jezusa. Porażka i oścień którym szatan biczuje mnie abym nie popadał w pychę. Gdybym był ojcem ks. Michała, byłbym z syna strasznie dumny. Do dzisiaj.... Bo okazuje się, że ten mój cudowny syn jest krzywoprzysięscą i zdrajcą. I tu widzę nadzieję dla siebie i mojego syna, że dzisiaj jest słabo ale Pan da wiarę, nawrócenie i szlachetność za czas jakiś.

Niestety, prawie wszyscy medialni księża czy zakonnicy kończą podobnie jak ex ks. Michał z Łodzi czy ex proboszcz Michał z Wilkowyj pod Tychami... Gwiazdorzenie, "blask świateł i czerwony dywan", pasje, które miały przyciągać do Boga a stały się bogiem są jak narkotyki i silnie uzależniają. I wtedy pragnienia się zmieniają i celibat mocno uwiera, i pożąda się zachłannie marności tego świata... Niektórzy w porę się opamiętują i dzięki dobrym duszom sięgają po skuteczną broń i tarczę jaką jest posłuszeństwo wobec KK, inni idą na wieczne zatracenie... Módlmy się za kapłanów!!!

A mnie sie wydaje, ze wrecz odwrotnie. Michal Misiak w koncu odnalazl siebie samego. I teraz bedzie szczesliwym czlowiekim, dobrym mezem i spolecznikiem.

To Dobry wartościowy człowiek. Przecież życie to nie bajka, trzeba mocno stąpać po ziemi. Prawdziwie szczęśliwym jest ten, kto całym sercem słowem i przykładem żyję dla tego kogo kocha.
Mówić można pięknie. To On daje szczęście.

Trzeba się modlić, aby Michaś zrozumiał swoje szczęście. Ono jest na wyciągnięcie ręki. To On daje szczęście, a słuzba drugiemu człowiekowi wzmacnia i otwiera na doskonałą MIŁOŚĆ

I po co ten durnowaty list. Widocznie autor chciał zaistnieć... Dziwic moze jedynie decyzja redakcji ws. publikacji tego rodzaju wypocin...

Obejrzałam wczoraj wszystkie 7 filmików, które nagrał Pan Michał i jestem pod wrażeniem nie tylko jego ogromnej wrażliwości, miłości do Boga, do siebie i do ludzi. Jestem pod wrażeniem niesamowitej samoświadomosci i odwagi Pana Michała do życia zgodnie z Bogiem, prawdą, do życia zgodnie z sobą. Każdy człowiek ma prawo do wolności, wyboru swojej drogi, ma prawo do dokonywania zmian w zgodzie z sobą. Szczerze mówiąc tak sobie myślę, że wielu księży to wrażliwi, wartościowi ludzie i naprawdę szkoda, że nie mogą zakładać rodzin, mieć żon i dzieci. Myślę, że mogłyby być to piękne, pełne miłości i Boga relacje a księża nie czuliby się tak samotni, mieliby wsparcie na co dzień a ich życie byłoby pelniejsze, szczęśliwe i nadal z Bogiem. Modlę się za Pana Michała i wszystkich księży

Przy oltarzu widzimy pieknie "wyprasowanego" ksiedza, na ulicy nie widac ksiezy w koloratce, kiedys jak ksiadz szedl z wiatykiem to z nin dwoch ministrantow szlo z dzwoneczkami ludzie przyklekali. Ksieza w garniturach albo luznych ubraniach wygladaja jak wszystko tylko nie ksieza. Nie latwo odnalezc siebie i podazac za wlasnym powolaniem w dzisiejszym swiecie...

Lepiej, żeby był w drodze do Boga nawet jeśli pobłądzi, niż żeby skończył ze sobą, bo nikt mu nie pomógł....

Kiedy wspominam w tej dyskusji prawdę, że zagubieni księża poszukujący Jezusa w świecie, drugim człowieku (kobiecie) mają Go codziennie w swoich dłoniach celebrując Msze św. dziwnym trafem te moje komentarze są usuwane! Przecież bez Eucharystii nie ma kapłaństwa! Ksiądz swoją wiarę musi opierać na woli a nie uczuciach, samodoskonaleniach itp. Jeżeli jest wierny Eucharystii to pomimo uczuciowej ciemności wiary trwa w swoim wyborze powołania i jest wierny przysiędze, którą złożył. Dzisiaj ostatni dzień Oktawy Bożego Ciała - Panie Jezu pokornie ukrywający swój Majestat i Potęgę w malutkiej, niepozornej Hostii - oddaję Ci wszystkich błądzących Twoich kapłanów i błagam zachowaj ich, bo bez kapłanstwa nie ma Eucharystii!

Bla, bla, bla chce być księdzem i mieć żone🤭😂a ja chcę wyglac w Lotto😊

Z tych zagmatwanych filmików wyszedł przekaż, że MM chce mieć żonę i być mężem, nadal zostając kapłanem. No i tego w KK aktualnie nie da się pogodzić. Zresztą przeraża mnie argumentacja :mieć żonę i nosić ją na rękach i razem głosić Słowo Boże. I małżeństwo i ewangelizacja to ciężki kawał chleba. Niestety, ale przyziemne sprawy szybko pokażą, że to nierealny obraz. Tym bardziej, że z ekskomuniką, albo z przeniesieniem w stan świecki w KK nie będzie możliwości głoszenia. Chyba, że Michał zmieni wyznanie. Jeżeli tak rozeznał i z tego co mówi nie chce wracać, to niech go Bóg prowadzi o niech mu w życiu się układa. Tylko niech dojrzeje do swoich decyzji, bo ten obraz, który ma to nic wspólnego z rzeczywistością.

Tak myślę gdzie w tym wszystkim posłuszeństwo Kościołowi? Patrząc na życiorysy św. o. Pio, św. Maksymiliana, bł. Honorata Koźmińskiego, Stefana Wyszyńskiego, to gdzie Michał zgubił swoje posłuszeństwo???

Księże Michale, wróć. Diabeł tylko letnich zostawia w spokoju. Ty widocznie byłeś poważnym zagrożeniem dla niego. Posłuszeństwo Kościołowi i pokora to najskuteczniejsza broń. Że teraz straciłbyś twarz po wyznaniach? No i co z tego. ON o to nie dbał, nie tłumaczył się przed wszystkimi. Najwyższy Kapłan. Nie miał żony, walczył do końca i zwyciężył mimo, że wzgardzony przez otoczenie. Idź za Nim, wybrał Cię. Tu nie chodzi o związek z kobietą, tu chodzi o nieposłuszeństwo- oręż złego. Bądź zwycięzcą mimo okrutnych ran. Powstać i przyznać się do błędu to największa odwaga. Niech Cię Bóg prowadzi a Maryja opiekuje się Tobą.

Oczywiście wszystkiemu winni są mężczyźni. A kobieta która wiedziała, że on już jest "zajęty" a mimo to weszła w ten związek jest niewinna?

Był z tym księdzem wywiad w GN jakieś dwa lata temu; już wtedy mówił wprost, że celibat go uwiera i nawet pisał do papieża w tej sprawie.

Ksiądz Misiak jest typowym produktem posoborowych seminariów, lansujących po pierwsze prymat subiektywnego rozeznawania w serduszku ponad nauczanie Kościoła, a po drugie hurraekumenizm, według którego różnice między katolikami a protestantami są zaledwie kosmetyczne, a w sumie to wszystko jedno, Jezus cię kocha. No u taki pogubiony ksiądz rozeznał sobie z Panem Bogiem że może porzucić kapłaństwo Chrystusowe, skoro bez seksu żyć nie potrafi, zatemma pomysł taki, że będzie dzielił łoże z kimś, zarazem ewangelizując (pytanie ma jaką wiarę, chyba na swoją).

Sw Paweł Apostoł: "Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? "

Sw Paweł Apostoł: "Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nie przebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży? "

Świetne są te przeprosiny za komentarze na końcu listu. W czasach hejtu i bezpardonowego hamstwa takie przeprosiny są potrzebne i ten komu te przeprosimy przeszkadzają będzie się wił ze złości tu na forum.