Czy tylko mnie nie podoba się, kiedy duchowni (a już szczególnie biskupi) głoszą homilię w ciemnych okularach? Ja wiem, że słońce świeci i razi, ale ukrywanie oczu budzi we mnie mieszane uczucia - zwłaszcza, kiedy zestawię to z doświadczeniem konwersacji z moim przyjacielem, księdzem również, który przy każdej trudniejszej rozmowie celowo ściąga okulary (korekcyjne, nie przyciemniane), żeby "zniwelować barierę". Nie czyni tego "na pokaz", tylko ze szczerej empatii. Może to skrajny przykład i nie twierdzę, że należy go maniakalnie kopiować, ale ta postawa jest dla mnie znacznie bardziej przekonująca i autentyczna niż ksiądz przy ołtarzu w ciemnych okularach. Nie ujmując nic biskupowi Polakowi - sprawia strasznie "cwaniackie" wrażenie.
Ja wiem, że słońce świeci i razi, ale ukrywanie oczu budzi we mnie mieszane uczucia - zwłaszcza, kiedy zestawię to z doświadczeniem konwersacji z moim przyjacielem, księdzem również, który przy każdej trudniejszej rozmowie celowo ściąga okulary (korekcyjne, nie przyciemniane), żeby "zniwelować barierę". Nie czyni tego "na pokaz", tylko ze szczerej empatii.
Może to skrajny przykład i nie twierdzę, że należy go maniakalnie kopiować, ale ta postawa jest dla mnie znacznie bardziej przekonująca i autentyczna niż ksiądz przy ołtarzu w ciemnych okularach. Nie ujmując nic biskupowi Polakowi - sprawia strasznie "cwaniackie" wrażenie.