Czy świat jest gotowy aby zaakceptować papieża z Afryki?
Nie wiem. Ja jestem gotowy. Sposób jego polemiki z obecnym pontyfikatem Franciszka wyrażony z ogromną delikatnością i kulturą, a jednocześnie w formie programu ujmuje mnie. Kierunki podejścia do ogólnych światowych problemów społeczno egzystencjalnych wydają się być propozycją kontynuacji intuicji Jana Pawła II. Po przewietrzeniu struktur i przyjęciu przez obecny pontyfikat pierwszej fali uderzenia w Kościół taranem afer i pomówień, ogromny spokój i koncentracja na pracy od podstaw czyni według mnie Kardynała Sarah najlepszym przyszłościowym kandydatem. Ujmuje jego spostrzegawczość, że najbardziej naturalnym środowiskiem człowieka jest środowisko ludzkie, dopiero w drugiej kolejności środowisko flory i fauny. A skuteczność strategii niesienia pomocy wyrażona przekonaniem że głodnemu pomagamy lepiej dając mu wędkę i ucząc go łowić niż dając mu rybę jest przez wielu niedoceniana. I może tylko cieszyć, że są ludzie, którzy o tym nie zapominają. Podoba mi się ten kardynał. Lubię go, choć znam go jeszcze mało. Więc jeśli kościół upatruje swojej przyszłości w Afryce, ku niezadowoleniu lewej strony a zwłaszcza Jezuitów trzeba chyba poważniej brać pod uwagę kandydaturę Kardynała Sarah.