wszystko niby dobrze ale te słowa mnie uderzyły (Dla mnie fenomenem tej akcji jest i to, że kilkudziesięciu księży dobrowolnie siada w nocy do konfesjonałów i, rezygnując z odpoczynku, posługuje ludziom" - zwraca uwagę ks. Adamski.) myślałem , że to wspaniała sprawa służyć Bogu i ludziom i fakt nieprzespanej nocy nie jest rezygnacją z odpoczynku , lecz radością że można dodatkowo pomóc tym którzy chcą przyjść do Pana .tym niemniej tylko przytaknąć .
Żadna profanacja spowiedzi, spowiedź jak każda inna tylko nazwana w inny sposób. Zapewniam nic się w tej spowiedzi nie zmieniło. A co do fenomenu księży, którzy wtedy posługują to trzeba być zorientowanym w ich wysiłu i nawale pracy w tych dnach, aby zrozumięć dlaczego tak im ciężko spowiadać w nocy.
bez przesady , gdy po ciężkim dniu klękam do modlitwy , to jest wysiłek ale nie nazwe tego fenomenem - bo mam radość .jeżeli ksiądz tomasz może coś napisać o tym nawale pracy , albo lepiej dajmy spokój sobie - w każdym razie akcja jest super . chętnie natomiast usłyszał bym jakie ksiądz tomasz ma wrażenia po tych nocach konfesjonałów , całkowicie na serio . z szacuneczkiem .
„Pisz, mów o moim miłosierdziu. Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia, tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawić dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia, i wszystko już stracone — nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni. O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego; na darmo będziecie wołać, ale będzie już za późno.” (Dzienniczek 1448)
„Dziś powiedział mi Pan: - Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi św., do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja Krew i Woda, która wyszła z Serca Mojego i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi św. zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność Swej łaski. Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności Mojej nie ma granic. Strumienie Mej łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych.” (Dzienniczek 1602)
Hmm... Inicjatywa sama w sobie pewnie godna pochwały, ale z drugiej strony żadna to nowość: w każdej wiejskiej parafii jest Dzień Konfesjonałów - parafialna spowiedź wielkanocna. Ponadto znów trochę trąci akcyjnością - spowiadamy (i spowiadamy się) na zabój, do nocy, do rana a najlepiej 24h - na ostatnią godzinę, jakby nie było 40 dni Postu... Mój stary proboszcz miał zasadę, ze wyspowiadani wszyscy mają byc na Wielki Czwartek - żeby swiętowac Triduum, a nie dopiero na Wielkanoc.
W mojej obecnej parafii (pw. Opatrzności Bożej w Warszawie) noc spowiedzi jest co miesiąc - w każdy pierwszy piątek miesiąca. Całą noc, aż do porannej mszy w sobotę trwa adoracja Najświętszego Sakramentu i również całą noc na zmianę dyżurują księża służąc spowiedzią i rozmową.
myślałem , że to wspaniała sprawa służyć Bogu i ludziom i fakt nieprzespanej nocy nie jest rezygnacją z odpoczynku , lecz radością że można dodatkowo pomóc tym którzy chcą przyjść do Pana .tym niemniej tylko przytaknąć .
ps. ja spowiadam od początku Nocy konfesjonałów
„Pisz, mów o moim miłosierdziu. Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia, tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawić dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia, i wszystko już stracone — nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni. O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego; na darmo będziecie wołać, ale będzie już za późno.” (Dzienniczek 1448)
„Dziś powiedział mi Pan: - Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi św., do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja Krew i Woda, która wyszła z Serca Mojego i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi św. zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność Swej łaski. Kiedy się zbliżasz do spowiedzi, wiedz o tym, że Ja sam w konfesjonale czekam na ciebie, zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. Jeżeli ufność ich będzie wielka, hojności Mojej nie ma granic. Strumienie Mej łaski zalewają dusze pokorne. Pyszni zawsze są w ubóstwie i nędzy, gdyż łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych.” (Dzienniczek 1602)