Dla przyzwoitości takie panegiryki zostawmy na później, gdy emocje ochłoną. Dziś opowiadania o męczeństwie papieża, który abdykował tylko prowokują.

Charyzmat franciszkański w interpretacji ostatnich papieży

Św. Franciszek to największy i jedyny niemający przeciwników święty, jakiego zna historia. Tak bardzo zbliżył się i upodobnił do Chrystusa, że nazwano go drugim Chrystusem – alter Christus. Wydaje się, że w przyszłości taki fenomen świętego już się nie powtórzy.
Święty z Asyżu zawsze na pierwszym miejscu stawiał Chrystusa, a poprzez naśladowanie Jego życia dążył do zjednoczenia się z Bogiem. Od samego początku w duchowości Franciszka dominuje obraz Boga-człowieka - ubogiego, cierpiącego i uniżonego, który pomagał najbardziej potrzebującym. Poprzez swoją metodę modlitwy i kontemplacji oraz przez sposób patrzenia na otaczającą go rzeczywistość św. Franciszek zainicjował duchowość napełnioną orędziem ewangelicznym. Zawsze posłuszny papieżowi i Kościołowi, w swoim duchowym testamencie, posłuszeństwo przykazał także swoim „duchowym następcom”.
Książka ta otwiera serię książek poświęconych franciszkanom i franciszkańskiemu charyzmatowi. Przybliża postać Świętego i ukazuje franciszkańskie posłannictwo, które przypomina światu podstawowe wartości i ewangeliczne spojrzenie, jako nadzieję na osiągnięcie królestwa Bożego.
Niniejsza książka zawiera informacje zaczerpnięte z przemówień papieży do Kapituł Generalnych rodzin franciszkańskich po II Soborze Watykańskim. Jak postrzegany jest Kościół po „Franciszkowemu” i po „franciszkańsku”? Co na temat franciszkanów, „franciszkańskiego Chrystusa” i franciszkańskiego charyzmatu sądził bł. Jan Paweł II? Co Papieże myślą o franciszkańskim charyzmacie i w jaki sposób franciszkański charyzmat realizuje się w Kościele? Jakie są obecne oczekiwania Kościoła wobec synów i córek Asyskiego Biedaczyny? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań udzieli ta książka, przekazując jednocześnie wskazówki, będące wytycznymi programu odnowy franciszkańskiego charyzmatu.
Mamy nadzieję że jej lektura będzie owocną i obiektywną wartością w pielgrzymowaniu ku pełnej prawdzie o franciszkańskim charyzmacie.

Jest oczywiste, że Ratzinger prędzej, czy później zostanie ogłoszony i świętym i doktorem Kościoła. Nie było w ostatnich stuleciach porównywalnej wielkości teologa, który na dokładkę wierzy tak prosto, jak małe dziecko, rozumie w ten sposób wiarę i tak ją wykłada, nawet najtrudniejsze kwestie. Ma do tego przenikliwość umysłu typową dla proroka, który patrzy znaczne dalej do przodu niż całe otoczenie. Tego mi najbardziej żal - papieskiego nauczania, ono ma inny wymiar, niż rozważania teologa

Jestem za - będzie co świętować. :)

Benedykt XVI, jeszcze gdy nie był papieżem, bardzo przyczynił się do złagodzenia stanowiska Kościoła w stosunku do rozwiedzionych żyjących w ponownym związku. Był autorem dokumentu (zdaje się z 1984 roku,ale nie pamiętam tytułu), który stanowił podstawę rozgrzeszania niesakramentalnych mimo, że pozostawali oni we wspólności małżeńskiej z kochankami, a nie prawowitymi małżonkami. Nie wiem czy można to poczytać Benedyktowi za działanie dla dobra Kościoła, czy odwrotnie?

Deprecjacja stopni?

rozumiem, że obecny Papież też cierpi i jest już ktoś, kto szybko uczyni go świętym?
Dziwi mnie, że tacy skądinąd mądrzy hierarchowie nie podnoszą dyskusji , że kult świętych stoi w sprzeczności z oddaniem pełnej czci Bogu.