Nie bój się, Kościele. Rozmowa o terapii osób skrzywdzonych
Co powiedziałby terapeuta Kościołowi, gdyby on, jako pacjent, zawitał w jego gabinecie?
Prezydent: W informacji szefa MSZ znalazło się wiele kłamstw i manipulacji
Andrzej Duda podkreślił, że niektóre wypowiedzi szefa MSZ wzbudziły jego niesmak.
Szef MSZ w Sejmie: prawo do migracji nie jest prawem człowieka i musi podlegać ograniczeniom
Nie zatracajmy się w świecie cyfrowym - również tutaj ważna jest higiena
Filip Dębowski podpowiadał uczestnikom Festiwalu Kariery 2024, jak zadbać o higienę cyfrową.
Pięknie to ksiądz ujął,
- "Patriotyzm zaczyna się od swojego podwórka"
Mój ojciec urodził się w Zabrzu. Także już jako młody chłopak musiał zdawać egzamin ze swojego patriotyzmu. Cała jego rodzina uczestniczyła w Powstaniach Śląskich.
Po plebiscycie musieli "wyemigrować" do Katowic, bo Zabrze pozostało niemieckie.
W czasie wojny Wehrmacht, amerykańska niewola, Polskie Wojsko Andersa.
U Andersa namawiano ich aby nie wracali do kraju, bo tam rządzą "Bolszewiki".
- Ojciec wrócił.
Od razu, jako element podejrzany został zatrzymany.
Potem były różnego rodzaju szykany.
- Do dziś nie wiemy dlaczego ni stąd, ni zowąd, robiono nam rewizje w domu i obejściu.
Pamiętam jak w szkole podstawowej, Ślązaków którzy mówili po śląsku szykanowano.
- Nie znali innego języka, bo tylko taki słyszeli dookoła.
Robili to nauczyciele ludzie przyjezdni,którzy wstydzili się swojego pochodzenia, wstydzili się powiedzieć skąd pochodzą.
- Tak, patriotyzm to wielkie słowo, trzeba uczyć się go od swojego podwórka.
Wracając do tematu, który Ksiądz delikatnie poruszył - co się dziwić, wszak to spadkobiercy tego samego środowiska, z którego wyszło dwoje późniejszych polskich noblistów, a w którym na 11-go listopada, po zagarnięciu Polski przez sowietów, w tzw. machorce (czyli "Czerwonym Sztandarze" i "Nowych widnokręgach") ukazywały się takie kwiatki:
"PRAWDZIWA OJCZYZNA
Dawno,
jeszcze byłam dzieckiem,
napisałam w szkolnym zeszycie,
na święto niepodległości:
"zamieniliśmy zabór niemiecki
na polski" - i siniał ze złości,
i grzmiał nauczyciel.
A potem,
kiedy knebel cenzury dławił gardła
kiedy policja w nocy budziła kolbami
kiedy Czechosłowacji,
Litwie,
pańska Polska wygrażała armatami
i białowłosy prezydent
wyroki śmierci pisał
na polskich komunardów,
i pod faszyzmu zaborem
proletariat uciekał krwią
my
pełni dumy i wzgardy,
my pełni wściekłości i rozpaczy,
myśmy myśleli:
w naszej prawdziwej ojczyźnie -
inaczej
w ojczyźnie
gdzie sierp i młot
kiedy dla nas
tamta Polska
to Polska burżujów i drani,
oficerów, obszarników, policjantów,
kiedy dla nas Warszawa
to stolica krzywdy,
stolica terroru,
stolica bezprawia.
My o inną walczyliśmy Polskę,
inną w sercach kryli przed szpiclem,
dobrą jak matki spojrzenie,
wolną jak ptaków lot,
ojczyznę sprawiedliwą,
ojczyznę, w której - czerwień
i sierp
i młot."
Przecież historia tej czerwonej machorki ma ciąg dalszy - syn jednego z ówczesnych redaktorów, jest dzisiaj naczelnym największej polskiej gazety i ma wiadomy stosunek do Polski i polskości: ""należałem do komunistów w sześćdziesiątych latach. Uważałem, że komunistyczna Polska to moja Polska. Środowiskiem, z którego pochodzę jest liberalna żydokomuna. Jest to żydokomuna w sensie ścisłym, bo moi rodzice wywodzili się ze środowisk żydowskich i byli przed wojną komunistami. Być komunistą znaczyło wtedy coś więcej niż przynależność do partii, to oznaczało przynależność do pewnego języka, do pewnej kultury, fobii, namiętności". / "Powściągliwość i Praca" nr 6 1986 r. /."
W polskim panteonie narodowym, w jednym z najważniejszych polskich Kościołów, na honorowym miejscu, spoczywa jeden z twórców współczesnej polskiej kultury, redaktor dwóch wyżej wymienionych gadzinówek, który dużo później tak o sobie pisał: ""Nie urodziłem się w Polsce, nie wychowałem się w Polsce nie mieszkam w Polsce, ale piszę po polsku, przyznaję, na polskość jestem alergiczny." A o Matce Bożej pisał, że to pogańska bogini.
Prawda, że te współczesne wzorce kulturowe i patriotyczne nieco odstają od podawanego przez Księdza wzorca? Cóż się więc dziwić, że jest jak jest? I nie chodzi, o to by wytykać palcami i by wyciągać trupy z grobowców po to tylko by je osądzić. Nie nasza to rola, nawet, jeśli niektórzy, zachowując podziwu godną konsekwencję, wybrali pogrzeb ateistów. Naszym zadaniem jest pamięć o tym wszystkim - bo inaczej nigdy nie zrozumiemy skąd się to wszystko bierze, co nas obecnie spotyka i dlaczego jakiś szczyt klimatyczny jest ważniejszy od elementarnego patriotyzmu. Wszak "polskość to nienormalność". Tak, ja jestem nienormalny.